IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η Τριάδα της ισχύος και η δυσχερής θέση της Ευρώπης. Είναι ορισμένα πράγματα που μπορεί κανείς να πει με σιγουριά και άλλα που δεν μπορεί καν να τα υποθέσει. Τα όρια της ανθρώπινης γνώσης είναι πεπερασμένα. Πεπερασμένο είναι κάθετί που δημιουργείται από τον άνθρωπο, αυτό το γοητευτικά ατελές ον που πολλές ιδεολογίες το εξαπάτησαν ανάγοντάς το σε ''Homo Deus''. Όσο περνούν οι μέρες και η πανδημία εξελίσσεται προκαλώντας σε παγκόσμιο επίπεδο σοκ, χάος και απώλειες, μπορούμε να έχουμε κάποιες βεβαιότητες οι οποίες έρχονται ίσως από την μόνη κοσμοθεωρία που άντεξε χιλιετίες ανθρώπινης δραστηριότητας, την ρεαλιστική. Ο ρεαλισμός δεν έδωσε πολλές λύσεις στην ανθρωπότητα, αλλά ούτε και ψεύτικες υποσχέσεις. Σήμερα, μαζί με τα όρια της αντοχής μας στη λαίλαπα μιας πανδημίας, μπορούμε να δούμε και τα όρια του ίδιου μας του κόσμου ο οποίος έχει συγκεκριμένες δυνάμεις οι οποίες θα αποφασίσουν για το μέλλον της επόμενης μέρας. Αυτές οι δυνάμεις είναι τρεις και βέβαια,

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ: (1) Η Ευρώπη της νεκρής αλληλεγγύης. (2) Draghi (πρώην EKT): Αναπόφευκτη η βαθειά ύφεση – Απαιτείται  μεγάλη αύξηση του δημοσίου χρέους και διαγραφές χρεών στον ιδιωτικό τομέα. 'Αμεση ανάλυση: Η αντίδραση των ΗΠΑ,  η μη-αντίδραση της Ευρώπης και η Ελλάδα.  Πριν λίγες ώρες, οι Ρεπουμπλικάνοι και οι Δημοκρατικοί συμφώνησαν σε ένα δημοσιονομικό πακέτο μαμούθ, το μεγαλύτερο στη σύγχρονη ιστορία των ΗΠΑ, για την ενίσχυση νοικοκυριών, νοσοκομείων και επιχειρήσεων, ύψους σχεδόν 2 τρισ. δολαρίων. Η συμφωνία επιτεύχθηκε λίγες ώρες αφότου ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ανακοίνωσε ότι οι ΗΠΑ σύντομα θα αντικαταστήσουν την Ιταλία ως το επίκεντρο της πανδημίας –ίσως κι αυτό έχει τη σημασία του. O Λευκός Οίκος ζητούσε 500 δισ. δολάρια να τα διαχειρισθεί ο Πρόεδρος εν λευκώ, ενισχύοντας μεγάλες επιχειρήσεις χωρίς κριτήρια και διαφάνεια -μάλιστα ζητούσε να μείνει απόρρητο επί 6 μήνες ποιες επιχειρήσεις ενισχύθηκαν, δηλαδή μέχρι τις προεδρικές εκλογές του Ν

  President Donald Trump displays a presidential memorandum after announcing his intent to withdraw from the JCPOA Iran nuclear agreement in the Diplomatic Room at the White House in Washington, May 8, 2018. Από την Λιβύη στο Ιράν, ο Donald Trump έχει επαναπροσδιορίσει την αμερικανική πολιτική στη Μέση Ανατολή, ανοίγοντας μια κόντρα με την Ευρώπη. Τον Μάιο του 2018, αποσύρθηκε από την πυρηνική συμφωνία με το Ιράν, και επέβαλε εκ νέου κυρώσεις για να υποχρεώσει την Τεχεράνη να διαπραγματευτεί μια νέα συμφωνία που επιβάλει επιπλέον περιορισμούς στο πυρηνικό της πρόγραμμα και την υποχρεώνει να αλλάξει ριζικά την εξωτερική της πολιτική και να εγκαταλείψουν το πρόγραμμα βαλλιστικών πυραύλων. Οι Ευρωπαίοι διαφώνησαν έντονα, θεωρώντας ότι η συμφωνία ήταν ο καλύτερος τρόπος για να περιοριστεί το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν και προσπάθησαν, ανεπιτυχώς, να διατηρήσουν τη συμφωνία ζωντανή. Τώρα το Ιράν έχει ανακοινώσει ότι πλέον δεν θα συμμορφώνεται με αυτά που προβλέπει η συμφωνί

    Πρώτα αποκάλυψε ότι σταμάτησε μια πυραυλική επίθεση στο Ιράν, 10 λεπτά μόλις πριν «πατήσει το κουμπί» . Όπως είπε μέσω Twitter, η εκτίμηση για 150 νεκρούς δεν ήταν ανάλογη με την κατάρριψη ενός μη επανδρωμένου drone. Λίγες μόλις μέρες αργότερα, ο Ντόναλντ Τραμπ διαμήνυε πως «κάθε επίθεση του Ιράν εναντίον της Αμερικής θα απαντηθεί με μεγάλη και συντριπτική δύναμη. Μερικές περιοχές θα εξαφανιστούν από τον χάρτη ». Τελικά φαίνεται ότι ούτε ο ίδιος ο Τραμπ δεν έχει ιδέα για το τι πολιτική ακολουθεί στο θέμα του Ιράν. Πρόκειται για μια κρίση που έχει φέρει στην επιφάνεια όλες τις αδυναμίες ενός ασυνάρτητου ηγέτη, αλλά όχι μόνο. Έχει κάνει ξεκάθαρες και τις αδυναμίες μιας ασύντακτης Ευρώπης που δεν έχει αποφασίσει μέχρι που θέλει να φτάσει. Οι αδυναμίες του Τραμπ Για να είμαστε δίκαιοι, είναι ένα παζλ εξωτερικής πολιτικής που έχει φέρει πολλούς Αμερικανούς προέδρους μπροστά σε αδιέξοδα. Αλλά ο Ντόναλντ Τραμπ ήρθε για να κάνει την κατάσταση ακόμη πιο πολύπλοκη. Δεν έχε

«Χωρίς το κυνήγι των μαγισσών της ρωσικής έρευνας, η δημοτικότητα μου θα ήταν στο 75% παρά στο 50%», σημείωσε στο twitter, εμφανώς εκνευρισμένος, ο Τραμπ. O Αμερικανός πρόεδρος, σχολιάζοντας την επικαιρότητα στο εσωτερικό των ΗΠΑ, εφηύρε έναν ευφάνταστο όρο. Μίλησε συγκεκριμένα για «προεδρική παρενόχληση«, που δέχεται από τους αντιπάλους του. Σε αυτούς συμπεριλαμβάνει τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, το Δημοκρατικό Κόμμα και την έρευνα του FBI για το «Russiagate». Τα ποσοστά δημοτικότητας του μεγιστάνα έχουν ως βάση εκκίνησης ένα, διόλου ευκαταφρόνητο, ποσοστό της τάξης του 40%, παρά τον λυσσαλέο πόλεμο που δέχεται. Ένα ποσοστό που, χωρίς καμία υπερβολή, του επιτρέπει να πανηγυρίζει. Πράγματι η δημοτικότητα του Ντόναλντ Τραμπ ξεπερνά, κατά πολύ, τα ποσοστά αποδοχής οποιουδήποτε ηγέτη δυτικής χώρας. Ο Αμερικανός πρόεδρος δεν έχει καλύτερο δώρο για την επέτειο των δύο ετών διακυβέρνησης του, που συμπληρώνονται τον προσεχή Ιανουάριο. Εάν μάλιστα παρατηρήσουμε τις πολιτικές εξελίξεις

Οι περισσότεροι σήμερα έχουν ξεχάσει την οικονομική κρίση του 2008. Ωστόσο τα αίτια που την προκάλεσαν δεν έχουν εκλείψει. Σε θεμελιώδες επίπεδο η κύρια ανισορροπία είναι ότι ζούμε σε έναν κόσμο, όπου υπάρχουν κατ’ εξοχήν πλεονασματικές χώρες, όπως η Γερμανία και η Κίνα, και κατ’ εξοχήν ελλειμματικές χώρες, όπως οι ΗΠΑ. Σε αυτή τη διαπίστωση στηρίζει την πολιτική του για την επιβολή δασμών ο πρόεδρος Τραμπ. Σε μεγάλο βαθμό αίτιο και αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι τα περίφημα δίδυμα ελλείμματα των ΗΠΑ, δηλαδή το δημοσιονομικό έλλειμμα της ομοσπονδιακής κυβέρνησης και το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών. Για περισσότερες από δύο δεκαετίες αυτά τα ελλείμματα καλύπτονται ουσιαστικά με το συνεχές τύπωμα δολαρίων από την Κεντρική Τράπεζα. Πρόκειται για μια μη διατηρήσιμη πρακτική, η οποία φουσκώνει συνεχώς το δημόσιο χρέος των ΗΠΑ και υπονομεύει το δολάριο. Όπως είναι προφανές, καμία άλλη χώρα δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο, διότι το αντίτιμο θα ήταν η συνεχής υ