IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Το “γεωπολιτικό έργο” το έχουμε ξαναδεί – οδήγησε σε… αιματηρό παγκόσμιο πόλεμο. Έχουμε μπει σε μια εποχή πολλαπλών κρίσεων που ανατροφοδοτούνται με καταστροφικά αποτελέσματα. Το γεωπολιτικό ρίσκο έχει αυξηθεί σε πρωτόγνωρα από τον Ψυχρό Πόλεμο επίπεδα (βλ. πόλεμος στην Ουκρανία, νέος ψυχρός πόλεμος Κίνας-ΗΠΑ). Σε αυτά προστέθηκε ο πόλεμος στην Γάζα που από την αρχή φάνηκε ότι δεν θα επηρέαζε μόνο τις σχέσεις των Ισραηλινών με τους Παλαιστινίους, αλλά θα δυναμίτιζε την γεωπολιτική σταθερότητα όλων των χωρών της Μέσης Ανατολής και του Περσικού Κόλπου. Όμως, από τον Νοέμβριο του 2023, όταν οι Χούθι άρχισαν να επιτίθενται στο θαλάσσιο εμπόριο μέσω της Ερυθράς θάλασσας, το διακύβευμα έγινε πλέον η ελευθερία των θαλασσών και η διατήρηση της φιλελεύθερης τάξης πραγμάτων (rule based order) που οικοδομήθηκε από τις ΗΠΑ μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Του Αθανασίου Πλατιά * ΠΗΓΗ: Τα ΝΕΑ Η πλανητική κυριαρχία των ΗΠΑ βασίστηκε στην κυριαρχία στη θάλασσα και

    '' Ένα στρατιωτικό λιμάνι, πώς θα αξιοποιήσει τη γεωοικονομική αξία της περιοχής; ''   “Το όραμα για την Αλεξανδρούπολη” ΣΧΟΛΙΟ στο άρθρο του κ. Άγγελου Συρίγου. Δημήτρης Μακροδημόπουλος Διάβασα το άρθρο του κ. Άγγελου Συρίγου με τίτλο “Το όραμα για την Αλεξανδρούπολη” στην Καθημερινή της 31/12/2023 και ζώντας επί πέντε δεκαετίες σχεδόν στην Αλεξανδρούπολη με αντικείμενο εργασίας το σιδηρόδρομο που σχετίζεται άμεσα και με το λιμάνι, θεώρησα ότι θα έπρεπε  να εκθέσω την άποψή μου, απόρροια βιωματικής εμπειρίας, σε σχέση με τα γραφόμενα: Τη χαμένη τριακονταετία εξ αιτίας της αβελτηρίας όσων κυβέρνησαν και κυβερνούν τη χώρα αλλά και σε τί μπορεί να προσδοκά η πόλη για το μέλλον.           Η γεωπολιτική εκτόξευση της Αλεξανδρούπολης Ο αρθρογράφος, αφού εκτιμά ότι για τρεις χιλιετίες “η πιο σύντομη και οικονομική οδός για τη μεταφορά εμπορευμάτων από τη Μαύρη Θάλασσα προς τον υπόλοιπο κόσμο ήταν μέσω του Βοσπόρου και των Δαρδανελλίων” θεωρεί, λανθασμένα,

Θουκυδίδης Η τυραννία της ισχύος ως σταθερά του κρατοκεντρισμού. του Γιώργου Κοντογιώργη Όταν οι Λακεδαιμόνιοι θα εγκαλέσουν τους Αθηναίους ότι η ηγεμονία τους επί των συμμάχων πόλεων είναι τυραννική οι τελευταίοι θα τους αντιτείνουν ότι η δική τους ηγεμονία δεν διαφέρει από αυτήν που εγκαθίδρυσαν οι ίδιοι, αφού παντού μεταξύ των συμμάχων τους επέβαλαν την ολιγαρχική πολιτεία ενώ δεν παρέλειψαν να καταφύγουν στη βία οσάκις απαιτείτο για λόγους συμφέροντος. Ο Θουκυδίδης αποδίδει την ανάδειξη της Αθήνας σε ηγεμονική δύναμη σε σειρά παραγόντων που ακολούθησαν τα Περσικά. Πρώτον, στην αποχώρηση των Λακεδαιμονίων από την ηγεσία των Ελλήνων. Δεύτερον, στην προθυμία των Αθηναίων να καλύψουν το κενό που άφησε η σπαρτιατική υποχώρηση. Τρίτον, στην ανάγκη των μικρασιατικών και νησιωτικών πόλεων να ελευθερωθούν και να προστατευθούν από την περσική απειλή. Με τον καιρό, ωστόσο, η συμμαχία εξελίχθηκε σε ηγεμονία, με την έννοια ότι οι Αθηναίοι την κατέστησαν αναγκαστική, κατέ

  ΠΗΓΗ: https://www.visualcapitalist.com/ visualizing-the-brics-expansion-in-4-charts/ Τι σημαίνει η διεύρυνση της ομάδας BRICS Του Κώστα Ράπτη Ξεκίνησε το 2001 ως ένα ακρωνύμιο το οποίο εφηύρε ο Τζιμ Ο'Νιλ, τότε στην Goldman Sachs, ως συμβουλή προς επενδυτές για τις αναδυόμενες οικονομίες που υπόσχονταν μεγάλες αποδόσεις: Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα. Το 2009 οι εν λόγω χώρες συγκρότησαν μια πραγματική ομάδα, πραγματοποιώντας την πρώτη τους σύνοδο κορυφής στο Εκατερίνμπουργκ. Δύο χρόνια αργότερα, έμελλε να προστεθεί άλλο ένα γράμμα στο ακρωνύμιο (το S της Νοτίου Αφρικής) και άλλο ένα μέλος στην ομάδα, η οποία σηματοδοτούσε την επέκτασή της στην αφρικανική ήπειρο. Όμως από την Πρωτοχρονιά και μετά οι χώρες BRICS είναι πλέον δέκα, με την εισδοχή, όπως αποφασίστηκε πέρσι στη Σύνοδο του Γιοχάνσεμπουργκ, του Ιράν, της Σαουδικής Αραβίας, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, της Αιγύπτου και της Αιθιοπίας. Η ομάδα, που προβάλλει ως αντίπαλο δέος στην G7, διεισδύει πλέον στ

  Η "Mission Impossible" του Μπλίνκεν Του Κώστα Ράπτη Διπλωματία σήμαινε κάποτε το να συνομιλείς πρωτίστως με τους αντιπάλους σου. Για αυτό άλλωστε ονομάσθηκε "μάγος της διπλωματίας" ο προσφάτως αποθανών Χένρι Κίσσινγκερ, ο οποίος άλλαξε την πορεία της Ιστορίας με το μυστικό ταξίδι του στην Κίνα του Μάο Τσετούνγκ και μοιράσθηκε το Νόμπελ Ειρήνης με τον Βορειοβιετναμέζο ομόλογό του για τη συμφωνία που τερμάτισε την αμερικανική εμπλοκή στον πόλεμο του Βιετνάμ. Όμως στις μέρες μας διπλωματία είναι για τις ΗΠΑ το να συνομιλούν αποκλειστικά με τους συμμάχους τους - και μάλιστα να μην εισακούονται καν από αυτούς. Το μαρτυρεί αυτό η εν εξελίξει περιοδεία του Άντονι Μπλίνκεν στη Μέση Ανατολή, η πέμπτη μετά την ανάφλεξη της 7ης Οκτωβρίου. Την υποβάθμιση αυτή της διπλωματικής ισχύος επέφερε η αποκλειστική επένδυση στη γλώσσα της στρατιωτικής ισχύος, ο εγκλωβισμός των ΗΠΑ στην εικόνα ηθικής ανωτερότητας που έχουν για τον εαυτό του και η υπέρμετρ

  ΟΙ ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΕΣ “ανοχές” των ΗΠΑ στο ελληνοτουρκικό τρίγωνο αστάθειας της Ευρασίας… Ορισμένοι πολιτικοί στην Τουρκία διαμαρτύρονται διότι η ελληνική πολιτική ηγεσία δήθεν «καλεί ως επιδιαιτητή» στις ελληνοτουρκικές διάφορες τις ΗΠΑ. Αυτή η διαμαρτυρία υποδηλώνει άγνοια θεμελιωδών κανόνων της διεθνούς πολιτικής. Ανέκαθεν οι Μεγάλες Δυνάμεις είχαν τον πρώτο λόγο και τον τελευταίο λόγο στη διαχείριση των διεθνών ζητημάτων. Οι ΗΠΑ δεν «καλούνται» ως επιδιαιτητής στα ελληνοτουρκικά· είναι εκ των πραγμάτων επιδιαιτητής. Κι αυτό γιατί καμία άλλη χώρα στον πλανήτη δεν διαθέτει τον συνδυασμό ισχύος, συμφερόντων και περιφερειακοί θεσμικού ρόλου που διαθέτουν οι ΗΠΑ στην περιοχή μας. Του καθηγητή Αθανασίου Πλατιά * ΠΗΓΗ: Εφημερίδα “ Τα ΝΕΑ “ Πόσο μάλλον που η Ελλάδα και η Τουρκία είναι τοποθετημένες γεωγραφικά στην κρίσιμη, για τις ΗΠΑ, περιφερειακή ζώνη της Ευρασίας . Ο έλεγχος της Ευρασιατικής ενδοχώρας από ηπειρωτικές Δυνάμεις όπως παλαιότερα η Σοβιετική Ένωση και σήμερα α

  To στρατηγικό κεφάλαιο της «Σούδας του Βορρά» Εδώ και τρία-τέσσερα χρόνια, η Αλεξανδρούπολη φιγουράρει στον γεωπολιτικό χάρτη της νοτιοανατολικής Ευρώπης και της Ανατολικής Μεσογείου ως ο νέος δίαυλος, που φιλοδοξεί να μεταβάλει τις ισορροπίες στο τοπίο των μεταφορών, παρακάμπτοντας τα Στενά του Βοσπόρου. Ο διεθνής Τύπος ανέδειξε το ακριτικό λιμάνι ως υψίστης γεωστρατηγικής σημασίας θαλάσσια πύλη εισόδου και εξόδου φορτίων, προς και από τις αγορές του Ευξείνου Πόντου, έως και τη Βαλτική και, εάν χρειαστεί, ασφαλούς μετακίνησης στρατευμάτων για περιοχές όπου εκδηλώνονται κρίσεις και πολεμικές συγκρούσεις.   Καθόλου τυχαία, στους στρατιωτικούς χάρτες η Αλεξανδρούπολη καταγράφεται πλέον ως «Σούδα του Βορρά» και το ιδανικότερο παρατηρητήριο για τον έλεγχο του ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει στον Ελλήσποντο, που δεν απέχει από την Αλεξανδρούπολη παρά λίγα ναυτικά μίλια. Ούτε είναι αβάσιμες οι ανησυχίες τής απέναντι πλευράς ότι με τη λειτουργία του διαύλου της Αλεξανδρού