IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

103 χρόνια μετά από την Αρμενική Γενοκτονία είναι χρήσιμο να θυμηθούμε, επειδή μπορεί η Ιστορία να μην επαναλαμβάνεται ακριβώς, αλλά το παρελθόν μας διδάσκει για τις προκλήσεις του παρόντος και του μέλλοντος.  Εδώ και πάνω από έναν αιώνα η Τουρκία αρνείται κάθε ρόλο στην οργάνωση της σφαγής των Αρμενίων, γεγονός που οι ιστορικοί έχουν εδώ και καιρό αποδεχτεί ως Αρμενική Γενοκτονία που ξεκίνησε το 1915, καθώς ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος απλωνόταν εκτός της Ευρώπης. Το τουρκικό αφήγημα της άρνησης παραμένει προσκολλημένο στο επιχείρημα ότι τα αυθεντικά κείμενα από τα μεταπολεμικά στρατοδικεία που καταδίκαζαν τους σχεδιαστές της Γενοκτονίας δεν μπορούν να βρεθούν. Τώρα, ο Τανέρ Ακτσμάν, Τούρκος ιστορικός στο Clark University, που μελετά για δεκαετίες την Αρμενική Γενοκτονία, συλλέγοντας έγγραφα από όλον τον κόσμο για να αποδείξει τη συνενοχή του κράτους στις σφαγές, λέει στους New York Times ότι έχει ξεθάψει ένα αυθεντικό τηλεγράφημα από τις δίκες, από το αρχείο του Αρμενικού Πα

     Κυκλοφόρησε στα ελληνικά το 2016 από τις Εκδόσεις Παπαδόπουλος (Αθήνα) και σε μετάφραση του Νίκου Ρούσσου, η μοναδική στο είδος της μελέτη του Stephan Ihrig , « Ατατούρκ και Ναζί: Δάσκαλος και μαθητής στην εφαρμογή του ολοκληρωτισμού » («Ataturk in the Nazi Imagination» ). Η μελέτη του Ihrig πρωτοεκδόθηκε το 2014 από το Harvard University Press και βασίζεται στη διδακτορική του διατριβή η οποία εκπονήθηκε στο Πανεπιστήμιο του Cambridge με θέμα τις αντιλήψεις των Ναζί για τη Νέα Τουρκία (1919-1945).  Πέραν του άμεσου ενδιαφέροντος του θέματος, μου κίνησε εξαρχής την περιέργεια και το γεγονός πως το βιβλίο δημοσιοποιήθηκε στο διαδίκτυο αμέσως με την έκδοσή του με τη μορφή PDF και όπου μπορεί να εντοπιστεί από τον κάθε ενδιαφερόμενο. Κάτι τέτοιο δεν συνηθίζεται για ακαδημαϊκά έργα και από αναγνωρισμένους εκδοτικούς οίκου ς. Το προφανές συμπέρασμα ήταν πως είτε εκ μέρους του συγγραφέα, του εκδοτικού οίκου, ή και των δύο, υπήρχε σκοπιμότητα για εύκολη και χωρίς κόστος πρόσβ

by  Uzay Bulut   December 24, 2017 at 4:30 am https://www.gatestoneinstitute.org/11562/turkey-islam-understanding Turkish regimes committed their greatest attacks on Anatolian Christians during the 1914-1923 genocide against Greeks, Armenians, and Assyrians (Syriacs/Chaldeans). Sadly, there has been no public protest in Turkey against the government's refusal to acknowledge the genocide, in which at least three million Christians were killed. Pictured above: Armenian civilians, escorted by Ottoman soldiers, marched through Harput, April 1915. (Image source: American Red Cross/Wikimedia Commons) Fundamentalist Muslims in Turkey -- and elsewhere -- do not see jihad, forced conversions or other forms of persecution against non-Muslims as criminal. On the contrary, their religious scriptures openly command them "to chop off heads and fingers, and kill infidels wherever they may be hiding," among many other openly violent teachings. Hence, what the

Αυτό τον καιρό προβάλλεται η ταινία «Τhe Promise» με ελληνικό τίτλο «H μεγάλη υπόσχεση». Το θέμα της προέρχεται από τη Γενοκτονία των Αρμενίων . Προσεγγίζει τα τραγικά γεγονότα με μια ιστορία αγάπης, έναν έναν κλασικό κινηματογραφικό «τρόπο» αφήγησης μιας μεγάλης ιστορίας. Οι εικόνες της ταινίας ταιριάζουν απολύτως στην τραγική -αλλά προκλητικά αποσιωπημένη- εμπειρία του ελληνισμού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Από τα Τάγματα Εργασίας, τα φοβερά  Αμελέ Ταμπουρού, έως την καταστροφή πολλών ελληνικών χωριών και πόλεων της Μικράς Ασίας και την εξόντωση του πληθυσμού, τόσο την περίοδο 1916-1917 όσο και την περίοδο 1920-1922. To γεγονός της πραγματοποίησης της γενοκτονίας προκύπτει όχι μόο από τις μαρτυρίες των επιζώντων και τα διπλωματικά έγγραφα εκείνης της εποχής, αλλά και από τουρκικές πηγές. Πριν επικρατήσουν οι κεμαλικοί στην Τουρκία, οι σουλτανικοί άρχισαν τις ανακρίσεις για τις βιαιότητες που είχαν γίνει εν μέσω του Α'Π.Πολέμου κατά των  αμάχων. Διάβασα μια περιγρα

Η ποντιακή γενοκτονία μπορεί να κωδικοποιηθεί σε τέσσερις φάσεις, μετά την επικράτηση των Νεότουρκων, με την επανάσταση του 1908. Μια επανάσταση που στην αρχή χαροποίησε με τα συνθήματα και τα ιδεολογήματά της τους χριστιανικούς λαούς και τους έκανε να πιστέψουν ότι η απόλυτη οθωμανική αυθαιρεσία πάνω στη ζωή τους θα αρχίσει να περιορίζεται. Οι ελπίδες, όμως, διαψεύστηκαν. Διότι, μέχρι το Τανζιμάτ , το 1839 οποιοσδήποτε οθωμανός αξιωματούχος μπορούσε να αυθαιρετήσει και να αφαιρέσει ακόμη και τη ζωή ενός χριστιανού χωρίς καν δίκη. Για πρώτη φορά αυτή η αυθαιρεσία άρχισε να περιορίζεται με το Διάταγμα των Ρόδων ή το ΧάτιΣερίφ, το γνωστότερο ως Τανζιμάτ, του 1839. Κάτω από την πίεση των ξένων δυνάμεων και συνειδητοποιώντας ότι για να μπορέσει να μακροημερεύσει η οθωμανική αυτοκρατορία θα πρέπει να κάνει μεταρρυθμίσεις, λίγα χρόνια αργότερα το 1856, ο Σουλτάνος υπογράφει ένα νέο Διάταγμα, το ΧάτιΧουμαγιούν – Ισότητα μεταξύ των μιλετιών – . Οι μεταρρυθμίσεις οδήγησαν