IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ: (1) Τρεις καθηγητές μιλούν  για την γενοκτονία των Ποντίων.   (2)  Γενοκτονία Ποντίων 100 χρόνια:  Ο Γερμανός Συνταγματάρχης  που τη σχεδίασε. Συναχθήκαμε σήμερα ἐδῶ νά διαδηλώσουμε πιστότητα  στή μνήμη τῆς Γενοκτονίας  τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου. Ἐπιτρέψτε μου νά ὑπογραμμίσω: Ἡμέρα μνήμης δέν σημαίνει ἡμέρα συναισθηματικῆς ἁπλῶς ἐκτόνωσης. Θρηνοῦμε τή δολοφονία 353.000 Ἑλλήνων ἀπό τίς στρατιωτικές καί παραστρατιωτικές δυνάμεις τοῦ τουρκικοῦ κράτους, στά πλαίσια κεντρικῆς πολιτικῆς ἀπόφασης καί μεθοδικά σχεδιασμένης στρατηγικῆς. Ἡ ὀδύνη εἶναι ἀνεξάλειπτη καί ἀφόρητη, ἀλλά μόνη ἡ ὀδύνη μένει πάντοτε ἄγονη. Ἔχει  νόημα νά διασώζουμε τή μνήμη τῆς  Γενοκτονίας τῶν Ἑλλήνων τοῦ  Πόντου, ἄν ἡ ἐγρήγορσή μας εἶναι  ἱστορικά γόνιμη. Ἄν δηλαδή ἔχει ἔμπρακτες  συνέπειες πού ἐγγυῶνται γιά  τό μέλλον τόν αὐτοσεβασμό μας  καί τή συλλογική μας ἀξιοπρέπεια. Τουλάχιστον, νά μήν συνεργήσουμε νά ἀπαλειφθοῦν ἀπό τήν πανανθρώπινη συνείδηση τά ὅρια ἀνάμεσα στόν πολιτισμό καί σ

Turkey’s Killing Fields. THE THIRTY-YEAR GENOCIDE  Turkey’s Destruction of Its Christian Minorities, 1894-1924.  Ένα άρθρο στους New York Times με τίτλο “Τα χωράφια του θανάτου της Τουρκίας”, αποτελεί αφιέρωμα στο βιβλίο με τον τίτλο “The Thirty-Year Genocide” των Benny Morris και Dror Ze’evi. Το βιβλίο που ήδη έχει κερδίσει διεθνή αναγνώριση, πραγματεύεται τη συστηματική εξόντωση των χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορία την 30ετία 1894-1924. Οι συγγραφείς εξετάζουν τρία επεισόδια. Πρώτα τη σφαγή περίπου 200.000 Αρμενίων που έλαβε χώρα μεταξύ 1894 και 1896, κατόπιν τον μεγάλο εκτοπισμό και σφαγή των Αρμενίων που ξεκίνησε το 2015 και έχει αναγνωριστεί ως γενοκτονία, και τέλος τη καταστροφή ή εκτόπιση των υπολοίπων χριστιανικών πληθυσμών (κυρίως Ελλήνων) κατά τη περίοδο 1919-1922 που οι Τούρκοι αποκαλούν “Πόλεμο της Ανεξαρτησίας” και την εξόντωση τουλάχιστον 250.000 ανθρώπων. Το βιβλίο έχει γραφτεί από τους διακεκριμένους Ισραηλινούς ιστορικού

Η γενοκτονία του 1994 άφησε βαθιά τραυματισμένη την κοινωνία της Ρουάντας. Σήμερα επιβαρύνει τις σχέσεις της χώρας με τις γειτονικές. Παρά τα χρόνια που πέρασαν οι φυλετικές διαφορές δημιουργούν ακόμη εντάσεις. Εικοσιπέντε χρόνια έχουν περάσει από την γενοκτονία των Τούτσι στη Ρουάντα . Σήμερα η χώρα της ανατολικής Αφρικής θεωρείται πρότυπο ασφάλειας. Κυρίως στον οικονομικό τομέα έχει ανακάμψει τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Αλλά η γενοκτονία των ακραίων Τούτσι επί των μετριοπαθών Χούτου το 1994, έχει αφήσει βαθιά τραύματα στη χώρα και την κοινωνία. Βέβαια τα 12 εκατομ. κατοίκων ζουν σήμερα ειρηνικά μεταξύ τους, αλλά οι μνήμες των φρικιαστικών γεγονότων τους έχουν για πάντα στιγματίσει. Ανάμεσα στον Απρίλιο και τον Ιούλιο του 1994 πάνω από 800.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν με τον πιο φρικτό τρόπο, οι υποδομές καταστράφηκαν ολοκληρωτικά. Καγκαμέ: "Προστάτης των Τούτσι" Από τότε η επιτυχία για την επανεκκίνηση της χώρας εγγράφεται στο ενεργητικό εν πρώτοις του π

   SELEK PINAR   Γράφει ο Σαρκίς Αγαμπατιάν Χρειάστηκε λίγος χρόνος για «να το χωνέψω» και να γράψω αυτήν τη μικρή βιβλιοκριτική, διότι αυτά που περιγράφει η Τουρκάλα συγγραφέας Πινάρ Σελέκ στο εξομολογητικό της βιβλίο «Επειδή είναι Αρμένιοι», που εκδόθηκε πρόσφατα από τον «Στοχαστή», σε κάνουν να επαναστατήσεις, να εξοργιστείς, αλλά και να απογοητευτείς με όλα όσα συμβαίνουν στη σημερινή Τουρκία. Λειτούργησαν ωστόσο σαν παραισθησιογόνο και ιδού το αποτέλεσμα. Δεν είναι πλέον μυστικό, εκτός από τους οπαδούς του Ερντογάν, πως πράγματι υπήρξε Γενοκτονία των αρμενικών πληθυσμών της Ανατολίας που σχεδίασε και εκτέλεσε η κυβέρνηση των Νεότουρκων το 1915. Ωστόσο, οι φανατικοί υπερασπιστές της τουρκικής ταυτότητας που στηρίζεται στη θρησκεία, την εθνότητα και την πίστη, σύμφωνα με τα λόγια του σημερινού «σουλτάνου», εξακολουθούν να αρνούνται αυτήν την πραγματικότητα, σε ένα κράτος που θεμελιώθηκε πάνω στα ερείπια και τα οστά των χριστιανικών λαών της Μικράς Ασίας.