IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

'' Μπαμπά, θέλω τσίσα ! '' '' Κρατήσου ως τις γερμανικές εκλογές ''  Photo: Espresso.Repubblica.It

    ''Παραδειγματική η αποτυχία της Ευρώπης. Με την σημερινή πολιτική της, έχει καταντήσει «ο ηλίθιος του παγκόσμιου χωριού». Καμία άλλη περιοχή του πλανήτη δεν έχει εγκατασταθεί με δική της επιλογή τόσο βαθειά στη λιτότητα  [...]  Αναδεικνύεται όμως σήμερα κάτι πολύ πιο ανησυχητικό:  Η αντιπαράθεση ανάμεσα σε ολόκληρο το πολιτικό σύστημα  [...]  Η κοινωνία δεν αναγνωρίζει πλέον τον εαυτό της μέσα σ' αυτό  [...]  Το παγόβουνο προς το οποίο με επιτάχυνση κατευθύνεται τόσο η ελληνική όσο και η ευρωπαϊκή πολιτική, είναι η ίδια η κοινωνία."    Ο Κώστας Βεργόπουλος , καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστημίου VIII του Παρισιού, μιλά στην Κρυσταλία Πατούλη για τη "θανατηφόρα συνταγή καταστροφής" της ευρωπαϊκής οικονομίας, συμμετέχοντας στο δημόσιο διάλογο του tvxs.gr. Κ.Β.: Έπειτα από 4 χρόνια που εφαρμόζεται η συνταγή των περικοπών δημοσίων δαπανών και των εισοδημάτων, τα αποτέλεσμα δεν είναι τα αναμε

(...) Στην Αθήνα βλέπουν όμως διάφορα μεταφυσικά:  τάσεις μείωσης της ανεργίας, φως στα τούνελ, την «ανάπτυξη» να έρχεται…  Αλλά το πιο εντυπωσιακό από όλα είναι ότι βλέπουν μεταστροφή της γερμανικής πολιτικής μετά τις εκλογές στη χώρα (...) Ας δούμε την εικόνα : μετρήσεις κοινής γνώμης που, η μία μετά την άλλη, που δείχνουν τον ευρωσκεπτικισμό να εκτοξεύεται στο κόκκινο σε σειρά από χώρες. Και μάλιστα, όχι πια απλώς σε σχέση με το ευρώ, αλλά με την ίδια την Ευρώπη και σε χώρες μεγάλες, όχι αναγκαστικά υπό κρίση . Πρωτοφανείς επίσημες γερμανικές τοποθετήσεις σε ανώτατο επίπεδο κατά της ενιαίας εγγύησης καταθέσεων στην ευρωζώνη, αλλά και αντίστοιχες ταυτόχρονες δηλώσεις για επιμονή στην πολιτική του ακριβού ευρώ και τον αποκλεισμό τυπώματος χρήματος, το οποίο ζητά πια ακόμα και το ΔΝΤ.  Επικλήσεις προς το Βερολίνο, από άλλες πρωτεύουσες, για να πείσει εμπράκτως ότι δεν χτίζει μία γερμανική Ευρώπη. Και μέσα σε όλα αυτά, ένας από τους κορυφαίους οικονομικούς

Η προεδρική κυβέρνηση Λέτα στην Ιταλία που συγκροτεί ο Ναπολιτάνο διασφαλίζει μια ολιγόμηνη παράταση στη γραμμή Μόντι. Ετσι με υψηλό εσωτερικό κόστος, τη συνθλιβή και θρυμματισμό της Κεντροαριστεράς και την ανάδειξη του δίπολου Μπερλουσκόνι Γκρίγιο, η Μέρκελ απαλλάσσεται από την απειλή μιας παρατεταμένης ακυβερνησίας στην Ιταλία. Με δεδομένο το βραχυκύκλωμα του Ολάντ στη Γαλλία - που το ανάδειξαν χθες τόσο η εφημερίδα Μοντ σε δισέλιδο αφιέρωμα όσο και το πρακτορείο Reuters σε ανάλυσή του- - και την ακινησία σε βαθμό σήψης του Ραχόι στη Μαδρίτη , όλα δείχνουν ότι δεν θα υπάρξει δυσάρεστη έκπληξη για την καγκελάριο μέχρι τις εκλογές του Σεπτεμβρίου. Μπροστά στην τρίτη θητεία της στην Καγκελαρία η Μέρκελ βρίσκεται μακράν του να ανησυχεί για την πολιτική επιβίωση των Φιλελευθέρων ή ακόμη και για το ενδεχόμενο εισόδου στην Ομοσπονδιακή Βουλή της «Εναλλακτικής για τη Γερμανία» που ζητά επιστροφή στο μάρκο, έχει την ηρεμία μιας νύφης που την διεκδικούν πολλοί μνηστήρες: Πρώτος

Το πρώτο ταμπού, η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα, έσπασε τον Οκτώβριο του 2010 υπό δραματικές συνθήκες: Υπήρξε μετωπική σύγκρουση του τότε επικεφαλής της ΕΚΤ Τρισέ με τους Μέρκελ - Σαρκοζί και ένα κύμα επίθεσης των αγορών που έθεσε εκτός αγορών την Ιρλανδία, στον προθάλαμο της διάσωσης την Πορτογαλία, προκάλεσε σοβαρούς κλυδωνισμούς στην Ισπανία και την Ιταλία, και άγγιξε προειδοποιητικά τη Γαλλία και το Βέλγιο. Το δεύτερο ταμπού, το «κούρεμα» των καταθέσεων, έσπασε πριν από ένα μήνα στην απόφαση του Eurogroup για την Κύπρο χωρίς δραματικές συγκρούσεις και νευρικότητα στις αγορές. Σε επίπεδο κορυφής δεν υπήρξε αιφνιδιασμός, καθώς η Επιτροπή επεξεργαζόταν το σενάριο της κατάσχεσης των καταθέσεων εδώ και ένα χρόνο, και επιπλέον το μικρό μέγεθος της Κύπρου φάνηκε να επιτρέπει πειραματισμούς εκ του ασφαλούς. Το τρίτο ταμπού είναι εδώ, και είναι

    Δίχως αμφιβολία η συνάντηση Πούτιν-Μέρκελ το βράδυ της Κυριακής έγινε στη βαριά σκιά του «κουρέματος» των καταθέσεων στην Κύπρο. Οχι τόσο για τις απώλειες των Ρώσων καταθετών ολιγαρχών ή μη, όσο για το χωρίς περιστροφές μήνυμα υποβάθμισης της Μόσχας ως προνομιακού εταίρου του Βερολίνου, που εμπεριείχε η άρνηση προηγούμενης διαβούλευσης με τη ρωσική πλευρά. Μέχρι στιγμής, ο Πούτιν στήριζε πλήρως και ανεπιφύλακτα τη Μέρκελ στους χειρισμούς της στην Ευρωζώνη, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη στήριξη της απόρριψης των ευρωομολόγων που διατύπωσε πέρσι το Καλοκαίρι στη γερμανική πρωτεύουσα. Το μήνυμα που έστειλε το Βερολίνο μέσω Κύπρου είναι ότι η γερμανική πλευρά έχει περισσότερες εναλλακτικές επιλογές, ότι τα 38 δισ. ευρώ των γερμανικών εξαγωγών προς την Ρωσία την δεσμεύουν λιγότερο από ό,τι δεσμεύει τη Μόσχα η κάλυψη του 40% των αναγκών της Γερμανίας σε φυσικό αέριο, σε μια στιγμή όπου η επικείμενη αξιοποίηση του σχιστολιθικού αερίου προδιαγράφει εναλλακτικές

Σκίτσο του   Βαγγέλη Παπαβασιλείου Στην ''ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ'' Πώς το Βερολίνο κατόρθωσε, μέσα από το κοινό νόμισμα, να ελέγχει την οικονομία 17 χωρών Την τελευταία τριετία, κάθε φορά που το Eurogroup αποφασίζει να ξαναγράψει τα οικονομικά εγχειρίδια επικαλείται την περιβόητη «ειδική περίπτωση». Αρχικά, το έκανε με την Ελλάδα και το κούρεμα των ελληνικών ομολόγων. Με τη φράση «το PSI είναι μοναδικό και η Ελλάδα ειδική περίπτωση», οι 17 της ευρωζώνης εν μιά νυκτί κλόνισαν την εμπιστοσύνη των επενδυτών στα κρατικά ομόλογα της ευρωζώνης. Επειτα από περίπου έναν χρόνο, ακολούθησε η Κύπρος και η απόφαση για κούρεμα των καταθέσεων. «Η τραπεζική κρίση στην Κύπρο είναι μια ειδική περίπτωση» ξεκαθάρισε εκ νέου το Eurogroup, υποδεικνύοντας ταυτόχρονα στους επενδυτές ότι η λύση του κουρέματος των αποταμιεύσεων στις προβληματικές τράπεζες βρίσκεται – ανά πάσα στιγμή – στο τραπέζι. Δεν συνιστά σοφιστεία να ισχυριστεί κανείς ότι τελικά η «ειδική περίπτωση» είναι η ίδια η ευρω

Σκίτσα Γ.ΙΩΑΝΝΟΥ Έτσι γίνεται σε όλους τους πολέμους. Βρίσκεται πάντα μια χώρα, μια πόλη, ένα χωριό, που χωρίς να έχει καθόλου υπολογίσει τον συσχετισμό των δυνάμεων ή να έχει καταστρώσει εναλλακτικό σχέδιο διαφυγής, δεν ακολουθεί τις επιταγές των ισχυρών και ρίχνει μια ρουκέτα. Ακολουθεί η συντριβή της, που αποκτά συμβολική αξία για όλες τις εμπόλεμες πλευρές. ΟΙ νικητές την χρησιμοποιούν για παραδειγματισμό των υπόλοιπων. Και οι τελευταίοι μαθαίνουν από τα λάθη της, ώστε να μην τα επαναλάβουν. Στον ακήρυχτο οικονομικό πόλεμο που ζούμε,  είναι η μικρή Κύπρος που κλήθηκε να παίξει το ρόλο του Δαβίδ κόντρα στον Γολιάθ, και θα το πληρώσει πολύ ακριβά: είναι προφανές ότι η νέα συμφωνία είναι χειρότερη από την πρώτη, επιταχύνοντας την πορεία προς την οικονομική καταστροφή, που θα ερχόταν -αργότερα αλλά αναπόφευκτα- και με την απορριφθείσα από το κυπριακό Κοινοβούλιο, πρώτη απόφαση. Πρόκειται για την συντριβή του οικονομικού μοντέλου  πάνω στο οποίο κτίστηκε η κυπριακή ευημε

(...) μια οικονομική κρίση με υποκριτικώς ηθικολογούντες νικητές (Βορράς) και θυματοποιημένους χαμένους (Νότος) η οποία έχει μετεξελιχθεί σε έναν πολιτικό κατήφορο χωρίς σταματημό...  Τα πλέον αηδιαστικά στερεότυπα κυκλοφορούν ασυλλόγιστα δηλητηριάζοντας την όποια ευρωπαϊκή ταυτότητα που με κόπο οικοδομήθηκε κατά το παρελθόν. Οι εμπνευσμένες ηγεσίες, ένας Ζαν Μονέ ή ένας Βίλι Μπραντ για παράδειγμα, μας άφησαν χρόνους και τώρα απόμειναν οι κοντόθωροι διαχειριστές που ανησυχούν περισσότερο για τη διάσωση των τραπεζικών ιδρυμάτων παρά για τα ποσοστά ανεργίας και τις συνθήκες ανατροφοδοτούμενης ύφεσης που παραπέμπουν σε εμπόλεμες περιόδους. (...) Αυτό που απειλείται όμως εν προκειμένω είναι ό,τι ευγενέστερο και ελπιδοφόρο γέννησε ο μεταπολεμικός κόσμος:  η κοινωνική Ευρώπη.   «Ολόκληρο το ευρωπαϊκό εγχείρημα, αυτή η πολύτιμη κληρονομιά των προηγούμενων γενιών Ευρωπαίων, θα γλιστρήσει χωρίς ούτε καν να το καταλάβουμε μέσα από τα χέρια μας»  αν οι πολιτικές δεν αλλάξουν. (...)