IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Ελλάδα,Ιρλανδία: Αληθοφανείς  διασώσεις από τη χρεοκοπία μέσω μνημονίων  - ουσιαστικές πτωχεύσεις (effective defaults), αλλά όχι επίσημες... Η επίφαση της αληθοφάνειας της διάσωσης μιας χώρας από τη χρεοκοπία μέσω του Μνημονίου, είναι μια καλοστημένη παγίδα που άρχισε από την Ελλάδα. Το ίδιο συνέβη με την Ιρλανδία. Δηλαδή, έχουμε ουσιαστικές πτωχεύσεις (effective defaults), αλλά όχι επίσημες. «Εκτός δικαστηρίου», εκτός επίσημης πτώχευσης, με αναδιάρθρωση του χρέους. Μια προφανής λύση του προβλήματος, που προκλήθηκε από την υπερχρέωση των χωρών της Ευρωζώνης, θα ήταν μια οργανωμένη και ομαδική αναδιάρθρωση των χρεών τους. Ομως, έχει επιλεγεί ένας πολύ επώδυνος τρόπος με το Μνημόνιο. Μας έχει επιβληθεί όχι μόνο για να διασωθεί το ευρώ, αλλά κυρίως για να μετατεθεί χρονικά το πρόβλημα της πτώχευσης τόσο ώστε να μην προκαλέσει συστημικό κύμα μετάδοσης στην Ισπανία, την Ιταλία και αλλού... Πριν από δύο χρόνια, τον Φεβρουάριο του 2011, οι Ιρλανδοί έτρεξαν στις κάλπες

Δεδομένης της μοιραίας απόφασης να διασώσει τις τράπεζές της το Σεπτέμβριο του 2008 και επομένως να κοινωνικοποιήσει το τραπεζικό χρέος, η Ιρλανδία βρέθηκε στη δίνη πολλαπλών κρίσεων: τραπεζικής, δημοσιονομικής, οικονομικής και κρίσης αξιοπιστίας. Αν και η ιρλανδική κυβέρνηση ξεκίνησε ένα πρόγραμμα δημοσιονομικής εξυγίανσης το 2008, το κράτος ήταν τόσο συγκλονισμένο από την σοβαρότητα των τραπεζικών και δημοσιονομικών προβλημάτων μέχρι το Νοέμβριο του 2010, που έπρεπε να δεχθεί απρόθυμα ένα πακέτο διάσωσης από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ. Η Ιρλανδία, έχοντας ανταλλάξει την εξάρτησή της από το Ηνωμένο Βασίλειο με την αλληλεξάρτηση εντός της ΕΕ, τώρα βρέθηκε να εξαρτάται από τη χρηματοδότηση του προγράμματος χρηματοοικονομικής υποστήριξης της τρόικας. Η τρόικα έγινε ένα αναπόσπαστο μέρος της διακυβέρνησης του κράτους με περιοδικές επισκέψεις για τον έλεγχο των επιδόσεων της Ιρλανδίας ως χώρα που βρίσκεται σε πρόγραμμα. Αυτό είναι βαθιά τραυματικό για μια χώρα που, από την

Καημένη, ταλαιπωρημένη Ιρλανδία. "Έχτισε" ένα καταρτισμένο και πιο οικονομικό εργατικό δυναμικό, μείωσε τους φόρους για να προσελκύσει επενδύσεις, ευημέρησε και σε μια κίνηση που ενέπνευσε εθνική υπερηφάνεια, υιοθέτησε το ευρώ. Στη συνέχεια, όλα κατέρρευσαν. Οι ιρλανδικές τράπεζες άρχισαν να υποστηρίζουν τη μία άγρια ​​ανάπτυξη ακινήτων μετά την άλλη. Τα εγχειρήματα αυτά πήραν την κάτω βόλτα το 2008. Τα δάνεια έγιναν μη εξυπηρετούμενα και η ιρλανδική κυβέρνηση αναγκάστηκε να διασώσει τον τραπεζικό κλάδο. Αλλά και η ίδια η Ιρλανδία χρειάστηκε ένα πρόγραμμα διάσωσης το 2010, ζητώντας 67,5 δισεκατομμύρια ευρώ από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τα κράτη-μέλη της ζώνης του ευρώ. Η σύναψη της συμφωνίας του δανείου σήμαινε αποδοχή λιτότητας: Η κυβέρνηση έχει περικόψει τις δαπάνες της κατά 15% στο διάστημα των τριών ετών του προγράμματος, η καταναλωτική δαπάνη έχει υποχωρήσει για έξι διαδοχικά τρίμηνα και χιλιάδες νέοι έχουν μεταναστεύσει στην Αυστραλία και αλλού. Η

Όταν ο δημοσιογράφος στριμώχνει τον τραπεζίτη... Ο αγαπημένος Ιρλανδός δημοσιογράφος Vincent Browne εκθέτει ανεπανόρθωτα τον τραπεζίτη της ΕΚΤ Klaus Masuch και δίνει ένα μάθημα για το πώς πρέπει να είναι ο αμερόληπτος δημοσιογράφος. Ο K. Masuch αδυνατεί να δώσει μια πειστική απάντηση για τις θυσίες του ιρλανδικού λαού. Προτιμά να σιωπήσει... Επόμενη ερώτηση παρακαλώ ; ΠΗΓΗ ''TVXS.GR''

Η ευνοϊκή φορολογία επιχειρήσεων της Ιρλανδίας τη βοήθησε να γίνει σημείο εισόδου για πολλές ξένες εταιρίες προς την ευρωπαϊκή αγορά, και αυτό με τη σειρά του πυροδότησε μια ισχυρή οικονομική ανάπτυξη από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 μέχρι το 2008. Όμως, αυτή η ανάπτυξη οδήγησε στη φούσκα της αγοράς ακινήτων και ο «υπερμοχλευμένος» χρηματοοικονομικός κλάδος κατέστησε τη χώρα ευάλωτη στην οικονομική κρίση του 2008, αναγκάζοντάς την να αναζητήσει βοήθεια από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για να διασώσει τον χρηματοοικονομικό κλάδο. Μέχρι στιγμής, η Ιρλανδία έχει συμμορφωθεί με όλους τους όρους του προγράμματος διάσωσής της , όμως αυτό μπορεί να μην είναι αρκετό. Στις 5 Μαρτίου η Moody’s δήλωσε πως η χώρα πιθανότατα θα χρειαστεί και δεύτερο πακέτο διάσωσης , όταν λήξει το τρέχον. Ωστόσο, η οικονομική εξάρτηση της Ιρλανδίας από τους εξωτερικούς εταίρους σημαίνει πως η μοίρα της σε μεγάλο βαθμό δεν είναι στα δικά της χέρια. Η κατάσταση της οικονομ

(...) Τα πράγματα όμως εξελίχθηκαν πολύ διαφορετικά από όπως είχε υπολογίσει η κυβέρνηση. «Η Ιρλανδία αντιμετωπίζει λαϊκή εξέγερση γύρω από έναν νέο φόρο επί της περιουσίας» τιτλοφορούσαν στη διεθνή τους έκδοση οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» προχτές τη σχετική είδηση. Δεν υπερέβαλλαν. Περίλυπη η ιρλανδική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι λιγότερα από τα μισά των 1.600.000 νοικοκυριών της χώρας πλήρωσαν το «χαράτσι» των 100 ευρώ. Σχεδόν ένα εκατομμύριο (!) νοικοκυριά αρνήθηκαν. Αγανάκτησαν και ξεσηκώθηκαν μέχρι και οι Ιρλανδοί! (...) Ζεματισμένη ήταν η κυβέρνηση της Ιρλανδίας το Σάββατο. Την ημέρα εκείνη, 31 Μαρτίου, έληξε η προθεσμία που είχε θέσει η κυβέρνηση στους πολίτες της χώρας να πληρώσουν ένα καινούργιο «χαράτσι» 100 ευρώ για κάθε ακίνητο. Το ποσό δεν είναι δυσβάστακτο. Στην Ιρλανδία όμως δεν υπάρχει μόνιμος φόρος ακίνητης περιουσίας και στόχος της κυβέρνησης ήταν με δόλωμα το κατοστάρικο να εθίσει τον πληθυσμό στο ότι πρέπει να πληρώνει φόρο για το σπίτι το

Ο ειδικός φόρος ακίνητης περιουσίας των 100 ευρώ, είναι εδώ για να μείνει, δήλωσε χαρακτηριστικά ο υπουργός Υγείας της Ιρλανδίας, James Reilly, αν και μόλις τα μισά από τα επιλέξιμα νοικοκυριά κατέβαλαν το ποσό μέχρι το Σαββατοκύριακο, που έληγε η προθεσμία. Ενώ τα στοιχεία αποδεικνύουν ότι μόλις 800.000 νοικοκυριά έχουν πληρώσει το φόρο, «υπάρχουν τεράστια νούμερα που πρέπει να καταμετρηθούν ακόμη», όπως δήλωσε σε συνέντευξή του στο ARTE Radio σήμερα ο Reilly. Ο ίδιος πρόσθεσε πως τα τελικά στοιχεία δεν θα ανακοινωθούν για κάποιες ημέρες. «Η κυβέρνηση θα αποφασίσει στις 3 Απριλίου Διαβάστε το υπόλοιπο κείμενο τι περαιτέρω μέτρα χρειάζεται να λάβει για να διασφαλίσει τη σύγκλιση με το μέτρο. «Ο φόρος δεν πρόκειται να πάει πουθενά, θα παραμείνει. Είναι για τα νοικοκυριά και θα πληρωθεί, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο», δήλωσε χαρακτηριστικά ο υπουργός. Αρκετά κόμματα της αντιπολίτευσης και εργατικά σωματεία υποστήριξαν την μη καταβολή του φόρου, ως μια διαμαρτία εναντίον της

Έβγαλαν τα μάτια και της Ιρλανδίας! Πιο πετυχημένο μοντέλο, κύριοι της Τρόικας; Σε φούσκα ολκής μετατρέπεται σταδιακά η προσπάθεια ανάκαμψης της ιρλανδικής οικονομίας και κυρίως η σπουδή όλων των Ευρωπαίων ιθυνόντων, πρωτίστως των Γερμανών, να χρησιμοποιήσουν το παράδειγμα της Ιρλανδίας ως … υπόδειγμα για το πώς πρέπει να αντιδράσει και τι πρέπει να κάνει μια χώρα που βρίσκεται υπό καθεστώς αναδιάταξης και στις … αγκάλες του ΔΝΤ και της ΕΕ. Η σκληρή πραγματικότητα των αριθμών καταδεικνύει το πόσο έξω έχει πέσει ΚΑΙ στην περίπτωση της Ιρλανδίας η «συνταγή ΔΝΤ» και Ευρωπαίων, τα επιτεύγματα της ιρλανδικής οικονομίας αποδεικνύονται «φούσκες», «πυροτεχνήματα», «μαϊμού» επιτυχίες, ιδίως εάν αναλογιστεί κανείς πως ΠΡΙΝ καν εμπλακούν οι εταίροι στη χρηματοδότηση της χώρας, είχαν γίνει αρκετές κινήσεις θωράκισης της οικονομίας και της αγοράς, με πρώτη την κρατικοποίηση των μεγαλύτερων τραπεζών και τη σύσταση «bad bank» για τα τοξικά τους assets. Η ιρλανδική οικονομία λοι

Οι Ιρλανδοί αγανακτούν με την ΕΕ Μπορεί οι Ιρλανδοί να είναι απίστευτα μοιρολάτρες ως λαός, αποτέλεσμα της επί αιώνες υποδούλωσής τους στους Αγγλους, αλλά ακόμη και η δική τους υπομονή αρχίζει να εξαντλείται με τα ατελείωτα κύματα λιτότητας που τους επιβάλλει η ΕΕ από τότε που τους υπήγαγε με το ζόρι σε καθεστώς Μνημονίου. Την περασμένη Κυριακή, τη νύχτα, για πρώτη φορά μετά από 25 ολόκληρα χρόνια Ιρλανδός πρωθυπουργός απηύθυνε τηλεοπτικό διάγγελμα προς τον λαό για να του αναγγείλει το... έβδομο (!) πακέτο μέτρων λιτότητας σε τρία χρόνια: αύξηση του ΦΠΑ στο 23%, μείωση των κονδυλίων για την παιδεία, μείωση των επιδομάτων στις πολύτεκνες οικογένειες, μείωση κατά 20% του επιδόματος θέρμανσης στους πιο φτωχούς Ιρλανδούς. «Θέλω να είμαι ο πρωθυπουργός που θα ανακτήσει την οικονομική κυριαρχία της Ιρλανδίας», δήλωσε ο Εντα Κένι για να «παραμυθιάσει» τον κοσμάκη και να περάσει ευκολότερα τα βίαια αντιλαϊκά μέτρα. «Είναι δύσκολο, όμως, να βρει κανείς κάποιον που να πείθεται πραγματικ