IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Toυ Hλία Mακρή Στην ''ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ'' Ο Μπερλουσκόνι καθαιρέθηκε από τη Γερουσία, αλλά η πολιτική του σταδιοδρομία δεν τελείωσε. Ως ουσιαστικός ηγέτης της επανιδρυθείσας Forza Italia είναι πλέον ελεύθερος να μεγιστοποιήσει -έστω και ως κατ' οίκον κρατούμενος- τη λαϊκιστική του ρητορική, την αντιγερμανική του ρητορεία και να εισπράξει τη λαϊκή δυσαρέσκεια από την κυβερνώσα Κεντροαριστερά του Λέτα, που μοιραία συνεχίζει και θα εντείνει τη δημοσιονομική περιοριστική πολιτική του τεχνοκράτη Μόντι. Οι περιστάσεις έκαναν ένα μεγάλο δώρο στον Καβαλιέρε: του επιτρέπουν να πολιτικοποιήσει την καταδίκη του, να αποφύγει να δώσει δημόσιες εξηγήσεις για τη διαπλοκή και τη διαφθορά και να προβάλει ως θύμα πολιτικής συνωμοσίας που εξυφάνθηκε εντός και εκτός Ιταλίας. Την ίδια στιγμή, ο Μπερλουσκόνι προβάλλει έμμεσα ως παράγων συστημικής σταθερότητας: χωρίς τη λαϊκιστική ρητορική της ρήξης με το Βερολίνο και της απειλής για επιστροφή στη λιρέτα, το μονοπώλιο της απορρόφησ

Eνάμιση χρόνο μετά την εκλογική του νίκη ο Ραχόι καταρρέει στη Μαδρίτη χωρίς οι αντίπαλοί του να επείγονται να τον διαδεχθούν, και πριν κλείσουν τρεις μήνες από την ανάδειξή του στην πρωθυπουργία ο Λέτα στη Ρώμη προβάλλει ως κυβερνητική διαχείριση θερινών διακοπών. Και στην Ιταλία και στην Ισπανία έχει καεί η δυναμική της εναλλαγής στην εξουσία των δύο μεγάλων παρατάξεων αλλά και η φόρμουλα της κυβέρνησης τεχνοκρατών που δοκιμάσθηκε με τον Μόντι. Ενα ερώτημα τίθεται, προς ποια κατεύθυνση θα απορροφηθεί μια ετερόκλητη αντισυστημική δυσαρέσκεια που προκύπτει από την απαξίωση της σημερινής αδιέξοδης πολιτικής λιτότητας: Στην Ιταλία τη δυσαρέσκεια την απορρόφησε το Κίνημα των 5 Αστέρων του Γκρίλο, που ξεφούσκωσε απότομα στις δημοτικές εκλογές πληρώνοντας την άρνησή του να μπει στο παιχνίδι της διαπραγμάτευσης που ακολούθησε τις βουλευτικές εκλογές. Σήμερα τίθεται το ερώτημα αν ο Μπερλουσκόνι θα προσπαθήσει να αποφύγει την πολιτική του εκτέλεση με αμετάκλητες δικαστικές αποφά

1. Σε νέο ρεκόρ το χρέος της Ιταλίας, πάνω από 2 τρισ. ευρώ  Σε νέα επίπεδα ρεκόρ αναρριχήθηκε το δημόσιο χρέος της Ιταλίας, αγγίζοντας τα 2,0747 τρισ. ευρώ το Μάιο, έχοντας αυξηθεί κατά 33,4 δις. ευρώ σε σχέση με τον Απρίλιο, σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοίνωσε την Τρίτη η κεντρική τράπεζα της χώρας.  Σημειώνεται ότι το χρέος της Ιταλίας έσπασε το φράγμα των 2 τρις. ευρώ τον περασμένο Οκτώβριο ανερχόμενο στο 127% του ΑΕΠ της χώρας το 2012 παρά τις τεράστιες περικοπές δαπανών και τις αυξήσεις φόρων. Σημειώνεται ότι το ιταλικό χρέος, που αποτελεί και την βασική αιτία έκθεσης της χώρας στην κρίση χρέους Διαβάστε το υπόλοιπο κείμενο   της ευρωζώνης, εκτιμάται ότι θα ενισχυθεί έως το 132% του ΑΕΠ της χώρας έως το τέλος του έτους. Με βάση τους κανόνες και τις δεσμεύσεις της Ιταλίας απέναντι στην ΕΕ, η χώρα του ευρωπαϊκού Νότου θα πρέπει να δράσει ώστε να περιορίσει το χρέος της στο 60% του ΑΕΠ σε βάθος 20ετίας. Η Τράπεζα Ιταλίας ανακοίνωσε επίσης πως τ

Η επανεκλογή μου θα ήταν μια «μη λύση», μια επιλογή που «θα έφθανε στα σύνορα του γελοίου». Τις δηλώσεις αυτές του απερχόμενου Προέδρου Ναπολιτάνο διάβαζαν το πρωί του Σαββάτου στην εφημερίδα La Stampa οι αναγνώστες. Λίγες ώρες αργότερα ο Ναπολιτάνο επανεκλεγόταν για δεύτερη επταετή θητεία με 738 ψήφους σε σύνολο 1.007, αφού εν τω μεταξύ στις πέντε προηγούμενες ψηφοφορίες είχαν καεί ο Μαρίνι και ο Πρόντι. Πήρε ο επανεκλεγείς Πρόεδρος τη διαβεβαίωση των Μπερσάνι και Μπερλουσκόνι ότι τα κόμματά τους θα δεχθούν να συγκροτήσουν κυβέρνηση συνασπισμού; Σε κάθε περίπτωση ο υπό παραίτηση Μπερσάνι απεδείχθη ότι δεν ελέγχει το κόμμα του και κανείς δεν ξέρει τι στάση θα κρατήσει ο βέβαιος διάδοχός του Ρέντσι. Στα παραπάνω προσθέστε την οπερετική σύγχυση του αντισυστημικού Γκρίγιο που μίλησε για πραξικόπημα και κάλεσε τον λαό να καταλάβει τη Βουλή θυμίζοντας σε όσους ξέρουν Ιστορία την πορεία του Μουσολίνι προς την Ρώμη τον Οκτώβριο του 1922... Όποια λύση και αν προκύψει, είναι συνώνυμη τ

  Viva Italia !   http://www.teiser.gr/icd/staff/politis/italy.swf

    Θύελλα συζητήσεων έχει ξεσπάσει στη Γαλλία και ιδίως στους κόλπους της Κεντροαριστεράς, αλλά όχι μόνο για την ερμηνεία και τις πολιτικές συνέπειες του αποτελέσματος των ιταλικών εκλογών. «Νέα προειδοποίηση προς τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο. Παντού στην Ευρώπη διογκούται η εξαγρίωση εναντίον της λιτότητας», «Βρυξέλλες, το μοναδικό αντικείμενο της οργής τους », «Η διείσδυση των λαϊκιστών στην Ιταλία είναι σύμπτωμα μιας γενικευμένης δυσπιστίας των λαών εναντίον μιας ΕΕ που βασίζεται στη λιτότητα» είναι π.χ. μερικοί μόνο από τους τίτλους της φιλοσοσιαλιστικής «Λιμπερασιόν» που αναφέρονται στο θέμα. Δεν είναι διαφορετική η γραμμή της εφημερίδας «Λε Μοντ» , η οποία απηχεί πάντα στα θέματα εξωτερικής και διεθνούς πολιτικής την πραγματική γνώμη του Κε ντ' Ορσέ, του γαλλικού υπουργείου Εξωτερικών. « Στο Βερολίνο αυξάνεται η ανησυχία απέναντι στην οργή των πολιτών εναντίον του ευρώ» , «Γερμανικό όνειρο, ευρωπαϊκός εφιάλτης», «Πολυάριθμοι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι επισημαίνουν

Η συναίνεση είναι ετερόκλητη αλλά βαρύνουσα: Από όλα τα σημεία του πολιτικού φάσματος της Γερμανίας η ψήφος των Ιταλών καταγράφεται ως μη αντιστρέψιμη καταστροφή. Υπάρχει μια ατμόσφαιρα που παραπέμπει στη μετά Μααστριχτ εποχή, όταν μετά την επικύρωση της Συνθήκης το 1992, η Γερμανία είχε εναντιωθεί σταθερά μέχρι την Ανοιξη του 1998 στη συμμετοχή της Ρώμης στην πρώτη ομάδα χωρών της Ευρωζώνης. Πιο ψύχραιμη η συντηρητική Frankfurter Allgemeine Zeitung μας προειδοποιεί ότι «οι ευρωπαϊκές οικονομίες θα εξακολουθήσουν να αποκλίνουν και η ανταγωνιστικότητά τους δεν θα ισοοροπήσει σε καλό επίπεδο... μια μεγάλη αβεβαιότητα βαραίνει ξανά την Ευρωζώνη». Πιο ανορθολογική η κεντροαριστερή S uddeutsche Zeitung υιοθετεί τη στάση των Βουρβόνων λίγο μετά την παλινόρθωση του 1814-54, όταν σύμφωνα με τον Ταλευράνδο ύστερα από είκοσι τρία χρόνια απουσίας έδειχναν ότι « δεν έμαθαν τίποτε, δεν κατάλαβαν τίποτε» . Τα αποτελέσματα στην Ιταλία, γράφει η έγκυρη εφημερίδα του Μονάχου, είναι μια κ

Το παρελθόν διδάσκει ότι σεμνές μετριότητες, σε κρίσιμες στιγμές, θεωρούν ιερό καθήκον τους να ξαναγράψουν τις τύχες των λαών. Αν οι μικροί ηγέτες–λογιστές της Γηραιάς Hπείρου αφομοίωναν την εκκωφαντική σιωπή ως κραυγή διαμαρτυρίας για το κοινωνικό και δημοκρατικό έλλειμμα του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, το αποτέλεσμα θα ήταν καλύτερο. Τώρα, οι ισορροπίες χάθηκαν και φάνηκε η «γύμνια», όταν τα τελικά αποτελέσματα των εκλογών στην Ιταλία έκαναν τον γύρο του κόσμου. Σε αυτήν την απρόβλεπτη ευρωπαϊκή κούρσα επιβίωσης δεν λείπουν μόνο οι ηγετικές προσωπικότητες, λείπουν και οι πολιτικοί. Ολοι αντιλαμβάνονται ως αναγκαίο κακό τη στυγερή λιτότητα μόνο για τους άλλους, από το οποίο οι ίδιοι εξαιρούνται, παραγνωρίζοντας πως πρόκειται για συνταγή που πλήττει βάναυσα την κοινωνία. Τα «πακέτα λιτότητας», με περικοπές, αύξηση φορολογίας, συνταξιοδοτικές μεταρρυθμίσεις, ώθησαν τους πολίτες στη φιλόξενη αγκαλιά του κωμικού Μπέπε Γκρίλο. Η αντίδραση της ιταλικής κοινωνίας έδειξε να περιφρονε

Πριν από δύο μήνες, όταν ο Μάριο Μόντι παραιτήθηκε από την πρωθυπουργία της Ιταλίας, ο Economist έγραψε ότι «η ερχόμενη προεκλογική εκστρατεία θα δείξει, πάνω από όλα, πόσο ώριμοι και ρεαλιστές είναι οι Ιταλοί ψηφοφόροι». Η ώριμη, ρεαλιστική επιλογή, θα πρέπει να υποθέσουμε, θα ήταν η επιστροφή του Μόντι - τον οποίον στην πραγματικότητα επέβαλαν στην Ιταλία οι δανειστές της - στην πρωθυπουργία, αυτή τη φορά με την λαϊκή εντολή. Ε λοιπόν, τα πράγματα δεν είναι καλά. Το κόμμα του Μόντι είναι τέταρτο, πίσω όχι μόνο από τον αστείο Μπερλουσκόνι αλλά και από τον κωμικό ηθοποιό Μπέπε Γκρίλο, το ασυνάρτητο πρόγραμμα του οποίου δεν τον εμπόδισε να γίνει μια ισχυρή πολιτική δύναμη. Είναι μια έκτακτη κατάσταση, που έχει προκαλέσει πολλά σχόλια για την ιταλική πολιτική κουλτούρα. Αλλά χωρίς να προσπαθώ να υπερασπιστώ την πολιτική του «μπούνγκα μπούνγκα», ας κάνω το προφανές ερώτημα: τί καλό έχει πετύχει ακριβώς στην Ιταλία, ή στο σύνολο της Ευρώπης, αυτό που περνάει σήμερα για ώρ

1. Πολιτικός σεισμός συγκλονίζει την Ευρώπη από χθες το βράδυ εξαιτίας των αποτελεσμάτων των ιταλικών εκλογών για τη Βουλή και τη Γερουσία. Παρόλο που τελικά αποτελέσματα δεν υπήρχαν την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, το πολιτικό μήνυμα που έστειλαν οι Ιταλοί ψηφοφόροι σε όλους τους λαούς των χωρών της Ευρωζώνης και της ΕΕ ήταν σαφέστατο. Η Ιταλία σχίστηκε στα δύο και η πλειοψηφία των Ιταλών στράφηκαν με την ψήφο τους εναντίον της πολιτικής λιτότητας που ασκεί η ΕΕ κατ' απαίτηση του Βερολίνου . Ο ίδιος άλλωστε ο αντιπρόεδρος του γερμανόφιλου Δημοκρατικού Κόμματος Ενρίκο Λέτα δεν περίμενε τα τελικά αποτελέσματα για να βγει στο τρίτο κρατικό κανάλι της ιταλικής τηλεόρασης και να δηλώσει ευθέως: « Ενα αποτέλεσμα με τον Μπερλουσκόνι γύρω στο 30% και τον Γκρίλο γύρω στο 25% σημαίνει ότι το 55% των Ιταλών ψηφοφόρων ψήφισε με βίαιο τρόπο εναντίον της Ευρώπης, του ευρώ και της Γερμανίας» . Ετσι είναι. Το κυρίαρχο στοιχείο των ιταλικών εκλογών είναι η αντιγερμανική ψήφος,