IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Τα γεγονότα στην πλατεία Ταξίμ είναι η καθυστερημένη αντίδραση των οπαδών της κεμαλικής επανάστασης στην αντεπανάσταση των ισλαμιστών. Η αντεπανάσταση αυτή αφύπνισε μεθοδευμένα και αθόρυβα τη ναρκωμένη πλειοψηφία των Τούρκων της ενδοχώρας εις βάρος της ιθύνουσας τάξης, της δυτικής Τουρκίας. Ο Ταγίπ Ερντογάν, με την αυτοπεποίθηση του αυτοδημιούργητου και την υπομονή του θρησκευόμενου, μεθόδευσε αριστοτεχνικά την επιστροφή του Ισλάμ στην Πολιτεία και την κοινωνία των Τούρκων πλέον και όχι των Οθωμανών. Οι στρατιωτικοί θεματοφύλακες του κεμαλισμού έπεσαν θύματα της αλαζονείας που τους έδωσε η ισχύς των όπλων. Κατέστρεψαν τα περισσότερα μεγάλα κόμματα με τη χρόνια χειραγώγησή τους, ώστε μόνο ανυπόληπτοι πολιτικοί να ανεβοκατεβαίνουν στη Βουλή και διεφθαρμένοι να οδηγούν τη χώρα. Ο Ερντογάν εμφανίστηκε στην πολιτική με το πρόσημο της τιμιότητας και την επιτυχία του ως δήμαρχος Κωνσταντινουπόλεως. Εγινε έτσι αποδεκτός από την κεμαλική ελίτ που έβλεπε σ’ αυτόν έναν εγγυητή της ομαλό

1. Παρά τη συνήθη ένδεια ειδήσεων κατά τους θερινούς μήνες, αυτό το καλοκαίρι στην Τουρκία προοιωνίζεται διαφορετικό. Δεν είναι μόνον ο απόηχος της εξεγέρσεως του Πάρκου Γκεζί, της σημαντικότερης λαϊκής κινητοποιήσεως των τελευταίων ετών. Είναι και οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, στο Κουρδικό, καθώς και η αποκρυστάλλωση της στρατηγικής του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Αναπτύξεως (ΑΚΡ) εν όψει των κρισίμων εκλογικών αναμετρήσεων του 2013. Η εξέγερση του Πάρκου Γκεζί ανέδειξε όχι μόνον τις φιλοευρωπαϊκές κοσμικές κοινωνικές δυνάμεις που ασφυκτιούν κάτω από το έλλειμμα πολιτικής αντιπροσωπεύσεως του υπάρχοντος τουρκικού κομματικού συστήματος. Υπογράμμισε επίσης και τον βαθμό στον οποίο η κυβέρνηση Ερντογάν έχει υποκαταστήσει τα μεταρρυθμιστικά της αντανακλαστικά με καθεστωτικά, καθώς και την υιοθέτηση ύφους, μεθόδων και ερμηνευτικών σχημάτων που επί δεκαετίες χαρακτήριζαν τις κοσμικές κυβερνήσεις. Οι πρόσφατες περιοδείες του Τούρκου πρωθυπουργού σε πόλεις της Αν

Δεν ήταν το εμπορικό κέντρο, δεν ήταν η μείωση του πρασίνου, ούτε ήταν η εξαφάνιση των χώρων περιπάτου από το πάρκο Γκεζί αυτά τα οποία ερέθισαν τον λαό της Πόλης καθώς και των υπολοίπων αστικών κέντρων της Τουρκίας οι οποίοι για τρεις περίπου εβδομάδες δημιούργησαν μία κατάσταση η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε μία «Τουρκική Άνοιξη». Τι ήταν λοιπόν αυτό το οποίο δημιούργησε έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει, με αποτέλεσμα ένα μεγάλο ποσοστό του κόσμου να βγει στους δρόμους, η Νεοθωμανική / Πανισλαμική κυβέρνηση να δείξει το πλέον το «δημοκρατικό» της πρόσωπο και τα χειραγωγούμενα ΜΜΕ να αποφασίσουν να εντρυφήσουν στους… Πιγκουίνους; Η πραγματικότητα είναι η εξής:  Ναι, ο κόσμος αντέδρασε για τη καταστροφή του πάρκου αλλά όχι μόνο για τους περιβαλλοντολογικούς λόγους τους οποίους προέβαλε η Άγκυρα, όπου από τον Πρόεδρο της χώρας έως τον… Εγκεμέν Μπαγίς έλεγαν ότι δεν είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό λόγω της κοπής λίγων δέντρων, η πραγματικότητα είναι ότι ο κ

Οι εξελίξεις στην Αίγυπτο δικαίωσαν τον Ιμμάνουελ Καντ ο οποίος έλεγε χαρακτηριστικά: «Με μιαν επανάσταση ίσως καταρρέει ο προσωπικός δεσποτισμός και καταργείται η καταπίεση από ανθρώπους άπληστους για χρέη και για εξουσία, αλλά ποτέ δεν γίνεται αληθινή αναμόρφωση του τρόπου σκέψης» . Αποδείχθηκε επίσης για άλλη μια φορά ότι αν η νέα κατάσταση που επικρατεί μετά μια εξέγερση δεν συντρίψει τις δομές και τους μηχανισμούς της παλιάς κατάστασης, η λειτουργία των παλιών δομών αναπαράγει τα ίδια αποτελέσματα. Η αλήθεια είναι ότι οι προσδοκίες μας για το πολιτικό μέλλον της Αιγύπτου αλλά και των άλλων κρατών μετά την Αραβική Άνοιξη ήταν υπερβολικές. Είναι ποτέ δυνατό σε ένα κράτος της Μ. Ανατολής ή της Βόρειας Αφρικής, να επικρατήσει αποσπασματικά ένα δημοκρατικό καθεστώς με ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά, όπως π.χ. της Δανίας; Διότι ο χαρακτήρας του πολιτικού καθεστώτος μιας χώρας και οι δυνατότητες περαιτέρω εκδημοκρατισμού της αξιολογούνται με κριτήρια που αναφέρονται στην ιστορική της

Η Τουρκία σείεται από τις αρχές του καλοκαιριού, με αφορμή ένα αστείο, όπως θα μπορούσε να θεωρηθεί, γεγονός: τη δημιουργία ενός εμπορικού κέντρου στην πλατεία Ταξίμ. Το κλίμα που ήδη έχει διαμορφωθεί φορτίζεται σε διάφορους χρόνους, λόγω αναπάντεχων γεγονότων, όπως εξαιτίας του πρόσφατου θανάτου Κούρδου διαδηλωτή. Να σημειώσουμε ότι κοντά στην περιοχή των «μαχών», στην πλατεία Ταξίμ, μόλις λίγα χρόνια πριν, «ξεφύτρωσε» ένας αυθαίρετος (κυριολεκτούμε) ουρανοξύστης. Αυτός, σε συνδυασμό με το ογκωδέστατο ξενοδοχείο της Swiss, αν και χαλούν την αισθητική όλης της περιοχής με το μέγεθός τους, δεν προκάλεσαν την παραμικρή αντίδραση! Στο σύνολο των ερμηνειών που δίνονται, σημειώνονται κάποια ίσως ενδιαφέροντα στοιχεία. Κατ' αρχάς, η οικονομική επιστήμη τονίζει ότι όταν ο άνθρωπος ικανοποιήσει τις βασικές του ανάγκες, τότε επιδιώκει να καλύψει και κάποιες ανώτερες. Ετσι, η αύξηση του ΑΕΠ της Τουρκίας από τα 400 δισ. δολάρια το 2002 στα περίπου 740 δισ. δολάρια σήμερ

1. Turkish Prime Minister Recep Tayyip Erdogan, center, has surrounded himself with “an iron ring of sycophantic (but contemptuous) advisors, ” according to US diplomatic cables. The US is concerned about its NATO ally Turkey. Embassy dispatches portray Prime Minister Recep Tayyip Erdogan as a power-hungry Islamist surrounded by corrupt and incompetent ministers. Washington no longer believes that the country will ever join the European Union. Turkish Prime Minister Recep Tayyip Erdogan is the most important Muslim ally of the United States. On coming into office he promised a democratic Islam — a vision that could have become a model for other countries in the region. But if the US dispatches are to be believed, Turkey is far from realizing that vision. Erdogan? A power-hungry Islamist. His ministers? Incompetent, uneducated and some of them corrupt. The government? Divided. The opposition? Ridiculous. US diplomats have sent thousands of reports from Ankara to W