IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Γιατί οι «ανθρώπινες βόμβες» που έχουν αναταράξει τη ζωή στις δυτικές κοινωνίες, όπως στο Παρίσι και τις Βρυξέλλες, προέρχονται από τα γκέτο των μεγάλων δυτικών πόλεων, είναι μάλιστα ευρωπαίοι πολίτες; Γιατί εκπλήσσονται οι ηγέτες των δυτικών κρατών με τους μαχητές, οι οποίοι προερχόμενοι από τη Δύση συστρατεύονται με τους τζιχαντιστές της ISIS; Προσποιούνται πως δεν έχουν αντιληφθεί ότι η παγκοσμιοποίηση δεν αφορά μόνον την οικονομία αλλά ότι η ουσία της έγκειται στο γεγονός ότι μετασχηματίζει την τοπικότητα; Παρασύρονται από το γεγονός ότι παραμένουν ανέγγιχτα τα εξωτερικά σύνορα των κρατών, τα οποία όμως μετασχηματίζονται εκ των ένδον; Πώς παγκοσμιοποιούνται οι τοπικότητες; Γράφει ο Ούλριχ Μπεκ στην « Επινόηση του Πολιτικού » από το 1993: «Μιλάμε πάντα για τον Τρίτο Κόσμο σαν να μη βρίσκεται πουθενά. Βρίσκεται όμως εδώ ανάμεσά μας. Στα προάστια – γκέτο των ΗΠΑ, αλλά και στις πρώην αποικιοκρατικές μητροπόλεις της Δυτικής Ευρώπης δημιουργούνται τοπικές ζώνες εξαθλίωσης, όπου

Οι τρομοκρατικές επιθέσεις στις  Βρυξέλλες  συγκλόνισαν, αλλά δεν αποτέλεσαν έκπληξη – καθώς ήδη από τον περασμένο Νοέμβριο ήταν γνωστό ότι η πρωτεύουσα του Βελγίου και έδρα της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ (που για τέσσερις ημέρες τέθηκε σε κατάσταση αποκλεισμού στο πλαίσιο των αντιτρομοκρατικών ερευνών) αποτελούσε το οιονεί "στρατηγείο” όσων αιματοκύλισαν το Παρίσι. Το γεγονός ότι ο υπ' αριθμόν ένα καταζητούμενος Salah Abdeslam εντοπίσθηκε μετά από τέσσερις μήνες κατά τους οποίους βρισκόταν κάτω από τη μύτη των βελγικών αρχών, χωρίς να έχει μετακινηθεί από το προάστιο του Μόλενμπεκ, άφηνε ήδη μια γλυκόπικρη γεύση – αν και οπωσδήποτε αποτελούσε επιτυχία. Το γεγονός ότι τέσσερις μέρες μετά τη σύλληψη του Abdeslam, για την οποία ο Barack Obama συνεχάρη τηλεφωνικώς τον Βέλγο πρωθυπουργό, ένας ακόμη πυρήνας τζιχαντιστών έσπερνε τον θάνατο στο διεθνές αεροδρόμιο του Zaventem και στον σταθμό του μετρό του Maalbeeck, πλάι στα κεντρικά κτίρια των ευρωπαϊκών θεσμών

Από το 2011, οπότε ξέσπασε η εξέγερση εναντίον του Καντάφι και του καθεστώτος του στη Λιβύη, η χώρα εξακολουθεί να είναι διαλυμένη και βαθιά διχασμένη στο έλεος της ανομίας και της αστάθειας. Πέντε χρόνια μετά τη «Λιβυκή Άνοιξη», η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί απειλεί την περιφερειακή σταθερότητα –με την Τυνησία και την Αίγυπτο ανοιχτά να το δηλώνουν–, ενώ θέτει σοβαρές προκλήσεις ασφάλειας στη Μεσόγειο και τη νότια Ευρώπη. Ενόψει σημαντικών πολιτικών διεργασιών στη Λιβύη και για να προλάβουν τα χειρότερα, δυτικές δυνάμεις έχουν ήδη εμπλακεί σε στρατιωτικές επιχειρήσεις στη χώρα και αναμένουν το πράσινο φως για κλιμάκωση της εμπλοκής προκειμένου να λειτουργήσουν ως δύναμη ελέγχου και σταθερότητας στην περιοχή. Κυβέρνηση στα «χαρτιά» Η κατάσταση πολιτικής σταθεροποίησης της χώρας αποτελεί εξίσωση για πολύ δυνατούς λύτες. Μετά την κατάρρευση του καθεστώτος του Muammar Gaddafi, αυτό που υπάρχει στη χώρα ως έννοια «πολιτικής οργάνωσης» σε επίπεδο κοινωνίας εί

Το πρόβλημα με το Ισλάμ Η ανησυχία για την Συρία και η ισλαμική «φυγή» Οι αναφορές για αμερικανικές ανησυχίες σχετικά με την ανάμιξη της Ρωσίας στην σύγκρουση στην Συρία δεν είναι δικαιολογημένες. Μετά από τρία χρόνια στρατιωτικής εμπλοκής στην περιοχή, τίποτα δεν έχει ξεκαθαρίσει. Χιλιάδες πρόσφυγες κατακλύζουν τα σύνορα των χωρών της δυτικής Ευρώπης σε καθημερινή βάση ενώ οι ένοπλοι υποστηρικτές του Ισλαμικού Κράτους συνεχίζουν να τρομοκρατούν τους πληθυσμούς των εδαφών που ελέγχουν και ανεμπόδιστα να καταστρέφουν μνημεία της ελληνο-ρωμαϊκής ιστορικής κληρονομιάς στην Παλμύρα. Η Ρωσία έχει αναπτύξει πάνω από 2.000 αξιωματικούς και απλούς στρατιώτες στην Συρία, μαζί με τουλάχιστον 34 Sukhoi Su-30SM καταδιωκτικά, Su-34 και Su-24 βομβαρδιστικά και Su-25 αεροσκάφη επίθεσης εδάφους. Οι ρωσικές στρατιωτικές βάσεις, συμπεριλαμβανομένης της κύριας αεροπορικής βάσης κοντά στην Λατάκια, υποστηρίζονται από μηχανοκίνητες μονάδες πεζικού και πεζοναυτών όπως κι από ένα σημαντικό

 Εδώ γεννήθηκε το Ισλαμικό Κράτος:  Το στρατόπεδο που έθρεψε το τέρας [photos] Επιμέλεια: Βίκυ Νταλακώστα http://www.newsonly.gr/gallery.asp?catid=37501&subid=2&pubid=130289879 Ήταν Μάρτιος του 2009 όταν το στρατόπεδο συγκέντρωσης σε μια θεοξεχασμένη έρημο στα σύνορα Ιράκ- Κουβέιτ άνοιξε τις πόρτες του. Από μέσα βγήκαν εκατοντάδες έγκλειστοι, όλοι  «ένας κι ένας» . Ψημένοι τζιχαντιστές, ριζοσπαστικά ισλαμιστικά στοιχεία, άνθρωποι που μετρούσαν χρόνια στρατευμένης ιδεολογίας ένοπλου αγώνα κατά των αμερικανών. To στρατόπεδο ονομαζόταν     Camp Bucca   . Αφ ού φυλάκισε συνολικά και εν τέλει απελευθέρωσε 100.000 ισλαμιστές, έκλεισε μερικούς μήνες μετά, μια πολιτική απόφαση της τότε αμερικανο-ιρακινής ηγεσίας που αποδείχτηκε μοιραία. Ανέκδοτο της ιστορίας. Ένα πανεπιστήμιο τρομοκρατών,  που οι ίδιοι οι Αμερικανοί υποστήριξαν, συγκεντρώνοντας τους... ειδήμονες στον ίδιο χώρο. Το Bucca είχε επιτελέσει την πιο απίστευτη και ευεργετική για τους τζιχαντ