Ο Ζαΐρ Μπολσονάρο βλάπτει σοβαρά τον πλανήτη...
«Αν μια πεταλούδα κινήσει τα φτερά της στον Αμαζόνιο, μπορεί να φέρει βροχή στην Κίνα». Κάπου θα έχετε ακούσει την ποιητική αυτή απόδοση του φαινομένου της εξάρτησης ενός συστήματος από τις αρχικές συνθήκες στη θεωρία του χάους. Στην περίπτωση όμως της Βραζιλίας, που μόλις πέρασε το κατώφλι της εποχής Μπολσονάρο , η επίδραση που θα έχει η νέα πολιτική εντατικής εκμετάλλευσης των πόρων του Αμαζονίου για ολόκληρο τον πλανήτη προμηνύονται σφοδρές, στην κρισιμότερη ίσως καμπή για την αποτροπή μιας καταστροφικής υπερθέρμανσης. Τι μας νοιάζει ο Αμαζόνιος; Οι πιο κυνικοί εξ ημών θα αναρωτηθούν, γιατί θα έπρεπε να ενδιαφέρονται για τις πολιτικές ενός ακροδεξιού ηγέτη τόσο μακριά απ' τη δική μας πατρίδα. Έχουμε άλλα προβλήματα, άλλες επικίνδυνες φιγούρες, πολύ πλησιέστερα. Στη Βραζιλία, όμως, βρίσκεται το 60% περίπου της έκτασης του τροπικού δάσους του Αμαζονίου, το οποίο είναι υπεύθυνο για την παραγωγή του 20% περίπου του οξυγόνου που υπάρχει στην ατμόσφαιρα