IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

RESPIRA! We are not their toys!  Solidarity from Greece! (Solidaridad desde Grecia!)

Στους πρώτους μήνες του 2010 μέχρι να υπογραφεί το πρώτο Μνημόνιο, η αίσθηση ήταν ότι η Ευρώπη ζούσε την δικιά της 11η Σεπτεμβρίου. Ότι είχε αλωθεί το Οχυρό Ευρώπη με τον ίδιο τρόπο που το είχε πάθει το Οχυρό Αμερική. Το αδιανόητο είχε συμβεί και η ασφάλεια και η κανονικότητα είχαν καταρρεύσει, μόνο που ο δικός μας ο πόλεμος ήταν οικονομικός. Ήμασταν θύματα εξωτερικών εχθρών, κακόβουλων οικονομικών τρομοκρατών που ποντάρανε στην κατάρρευση του πιο αδύναμου κρίκου, της Ελλάδας. Η κρίση ήταν τότε αποκλειστικά οικονομική, κανείς δεν φαινόταν να μπορεί να σκεφτεί έναν τρόπο άμυνας απέναντι στους εχθρούς των αγορών. Πέρασαν αρκετοί μήνες στους οποίους η περίπτωση της Ελλάδας εξηγούνταν με δύο αφηγήσεις. Στη μία αυτή που ξεκινούσε από τη χώρα μας ήμασταν το θύμα των σπεκουλαδόρων, στην άλλη ήμασταν οι ανεύθυνοι που τιμωρούμασταν για τα παραπτώματα του παρελθόντος και αυτή εκφραζόταν κυρίως από τη Γερμανία. Στις Βρυξέλλες όπου η τότε κυβέρνηση ζητούσε βοήθεια αναμειγνύονταν μεταξύ τους

(...) Η αναφορά που υπάρχει στα συμπεράσματα της συνόδου κορυφής για την Ελλάδα δεν εκφράζει μόνο ικανοποίηση. Περιέχει και ισχυρές διατυπώσεις για την τήρηση των δεσμεύσεων και για την ταχεία εφαρμογή του προγράμματος. Με άλλα λόγια, επιστρέφουμε στο αφετηριακό ερώτημα:  η ακολουθούμενη πολιτική της μονοδιάστατης λιτότητας με σκοπό την εσωτερική υποτίμηση θα ανατάξει την ελληνική οικονομία ή θα τη βυθίσει σε σπιράλ θανάτου;  Το ΔΝΤ, που είχε αναγορεύσει αυτή την πολιτική σε απόλυτο δόγμα, ομολόγησε επισήμως ότι έκανε λάθος. Σε γενικές γραμμές, την ίδια θέση εκφράζουν πια και πολλοί Ευρωπαίοι αξιωματούχοι. (...) Η δήλωση Σαμαρά ότι το κλίμα για την Ελλάδα έχει αλλάξει είναι ακριβής, αλλά δεν λύνει το πρόβλημα. Το ευρωιερατείο δεν επιθυμεί την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Ακόμα και όσοι μέχρι πρότινος καλλιεργούσαν την εντύπωση πως η Ελλάδα είναι με το ένα πόδι έξω, ομολογούν πια και δημοσίως ότι μία τέτοια εξέλιξη θα προκαλούσε καταστροφικό ντόμινο. Στ

Σκίτσο του Γ.ΙΩΑΝΝΟΥ Αν θέλετε να μάθετε από πρώτο χέρι τι θα συμβεί στην Ελλάδα-και την ΕΕ- υπάρχει λύση: παρακολουθείστε προσεκτικά τις συνεδριάσεις της γερμανικής Βουλής. Η χθεσινή, για παράδειγμα, ήταν πολύ κατατοπιστική. Η αγαπητή καγκελάριος ξεκαθάρισε αρχικά ποιος θα αποφασίσει για την εκταμίευση της λαχταριστής δόσης των 31,5 δις στην Ελλάδα: « Την όποια απόφαση γι’ αυτό θα την πάρουμε εδώ, και πουθενά αλλού» , τόνισε υπό τα χειροκροτήματα των βουλευτών της παράταξής της. Υπενθυμίζεται ότι πρόκειται για ένα μέρος του δανείου, που υποτίθεται ότι η Ελλάδα έχει υπογράψει με το ΔΝΤ και τις Βρυξέλλες, όχι με το Βερολίνο.   Το άλλο θέμα που ξεκαθάρισε με την ομιλία της η κυρία Μέρκελ, είναι ποιοι είναι οι άνθρωποι της στην Αθήνα. Ο ένας είναι ο A. Σαμαράς: «Τόσο κατά την πρόσφατη επίσκεψή μου στην Αθήνα, όσο και κατά τη χθεσινή συνάντηση μας στο περιθώριο της διάσκεψης του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στο Βουκουρέστι, ένιωσα τη σοβαρή βούλησή του να πετύχει τους στόχο

(...)  What we need to do, Krugman says, is simple:  ditch austerity, kickstart the economy with ambitious government spending, and bring down the deficit when we're back above water again. Most importantly of all, we need to do it now. "Five years of very high unemployment do vastly more than five times as much damage as one year of high unemployment. To say: 'Yes, it's painful, but time does heal these things … " He breaks off and sighs in despair. "Well, no. Time may not heal it."                                     ''Guardian''                                                         Σκίτσο Π.ΜΑΡΑΓΚΟΥ Εξοδος από την κρίση με πορεία αντίθετη «Τερματίστε αυτή την ύφεση τώρα!»,  λέει ο διάσημος οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν                                                                   The Guardian Ολοι πλέον έχουμε διαβάσει ένα σωρό πράγματα για την οικονομική κρίση. Προσωπικά, πάντως, δεν έχω κατ

(...) Η στάση του Βερολίνου αποπνέει οικονομικό εθνικισμό. Θέλει και τον σκύλο χορτάτο και την πίτα ολάκερη. Προωθεί συνταγές που το συμφέρουν, αλλά είναι αλυσιτελείς. Εκτός από το ότι εγκλωβίζει την ευρωπαϊκή περιφέρεια, αφήνει και έκθετη την Ευρωζώνη στις αντιφάσεις της και σε εντεινόμενες κερδοσκοπικές επιθέσεις, οι οποίες αυξάνουν συνεχώς το κόστος επίλυσης της κρίσης. Για πόσο,  άραγε, οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι θα ανέχονται η Γερμανία να πατάει σε δύο βάρκες; Ηταν εξ αρχής προφανές ότι η Μέρκελ δεν ήρθε στην Αθήνα για να διαπραγματευθεί με τον Σαμαρά. Η όποια συνεννόηση μεταξύ τους έχει ήδη γίνει. Ηρθε για λόγους πολιτικού συμβολισμού και βεβαίως για να βελτιώσει κατά το δυνατόν την εικόνα της Γερμανίας στην ελληνική κοινή γνώμη. Το πρώτο μήνυμα της καγκελαρίου είχε αποδέκτες τους Ελληνες και ουσιαστικά ήταν επανάληψη της πάγιας θέσης του ευρωιερατείου: για να παραμείνετε στην Ευρωζώνη πρέπει να εφαρμόσετε το Μνημόνιο και τη βούληση να εφαρμόσει το Μνημόνιο την

Η Μέρκελ δεν είναι μόνον αρχηγός του μεγαλύτερου κράτους της Ε.Ε. αλλά σύμβολο μίσους των θυσιών στο κοινωνικό επίπεδο, μία προσωποποίηση της αποικιοκρατίας της λιτότητας, επισημαίνεται στο χθεσινό πρωτοσέλιδο άρθρο γνώμης στην εφημερίδα Financial Times Deutschland με τίτλο «Το δυσκολότερο ταξίδι της Μέρκελ». Επομένως, η Μέρκελ δεν πρέπει να περιοριστεί σε συζητήσεις για την τρέχουσα κατάσταση. Η Ελλάδα κινδυνεύει με κοινωνική και πολιτική κατάρρευση, προειδοποιεί το ίδιο άρθρο. Είναι ακατανόητο, τονίζεται στο άρθρο, το γιατί η Μέρκελ καθυστέρησε τρία ολόκληρα χρόνια να επισκεφθεί την Ελλάδα, η κατάσταση της οποίας απετέλεσε κάποια στιγμή κίνδυνο για ολόκληρη τη Νομισματική Ενωση. Ωστόσο, το λάθος της το διορθώνει τώρα!.. Το περιοδικό Der Spiegel αναρωτιόταν τις προάλλες «γιατί μας μισούν», παραπέμποντας στην αντίστοιχη απορία του Τζορτζ Μπους μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001. Οπως η Αμερική εισέπραξε τον φθόνο των υποδεέστερων ανταγωνιστών και την οργή των θυμάτ

  Σε πρόσφατη δημόσια συζήτηση για την Κρίση του Ευρώ, αμέσως μετά την τοποθέτησή μου, ο προεδρεύων κ. Georges Ugeux είπε εύστοχα ότι το μόνο καλό αυτής της Κρίσης είναι ότι έχει σπάσει το μονοπώλιο των δημοσιογράφων καθώς τώρα πια οι πανεπιστημιακοί έχουμε αρχίσει να συμμετέχουμε ενεργά στην ενημέρωση, μέσα από συνεχή αρθογραφία (λογοδιάρροια θα πούνε, εύστοχα, κάποιοι). Δεν γνωρίζω αν αυτό είναι τελικά καλό αλλά, τέλος πάντων, θα μου επιτρέψετε να επιβεβαιώσω τον καλό συνάδελφο μεταφέροντάς σας σήμερα μια δική μου αποκλειστική πληροφορία από την Ρώμη. Η πληροφορία αφορά συζήτηση την περασμένη βδομάδα που είχε ο ιταλός πρωθυπουργός με γνωστό μου, έμπιστο, πρόσωπο, το οποίο μου την μετέφερε την Παρασκευή που πέρασε. Η συζήτηση αφορούσε την διελκυστίνδα Γερμανίας-Ισπανίας. Να σας θυμίσω τι συμβαίνει: Τον Ιούνιο, στην Σύνοδο Κορυφής, ο κ. Μόντι έθεσε δυναμικά το θέμα (α) της αποσύνδεσης της τραπεζικής κρίσης από την κρίση χρέους, και (β) της χρηματοδότησης του δημόσιου χρέο

Πώς υπογράφεις ένα μνημόνιο με τον Μόνιμο Μηχανισμό ESM και ταυτόχρονα λες ότι δεν το υπέγραψες; Το ερώτημα μοιάζει σουρεαλιστικό, αλλά είναι η μια από τις δύο αιτίες που καθυστερούν τη διάσωση της Ισπανίας. Ο Ραχόι, σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες που διαρρέουν από το παρασκήνιο, φαίνεται ότι διαπραγματεύεται μία φόρμουλα, όπου θα καταγράφεται απλώς η δέσμευση της Μαδρίτης να εφαρμόσει στο ακέραιο τα μέτρα δημοσιονομικής περιστολής που έχουν ήδη εξαγγελθεί και νομοθετικά επικυρωθεί. Με τον τρόπο αυτό, θα προσπαθήσει επικοινωνιακά να πείσει ότι η χώρα του δεν βρίσκεται στην ίδια θέση με την Ελλάδα και την Πορτογαλία, μια προσπάθεια με αμφίβολο αντίκρισμα στην κοινή γνώμη της χώρας του και μηδενικό για τις αγορές. Ο δεύτερος λόγος της καθυστέρησης είναι ότι η διάσωση της Ισπανίας, εφόσον γίνει στη γραμμή της απόφασης της Συνόδου Κορυφής του Ιουνίου με τη στήριξη των τραπεζών από τον ESM να μη συνυπολογίζεται στο δημόσιο χρέος της χώρας, θα είναι μια αποφασιστική στροφή στην δια

The New York Times Διαδηλωτές που διαμαρτύρονται για τα πρόσφατα μέτρα λιτότητας συρρέουν στους δρόμους στις πρωτεύουσες της νότιας Ευρώπης και η μαζικότητα των κινητοποιήσεων δεν επιτρέπει στους πολιτικούς να τους αγνοήσουν. Εκατοντάδες χιλιάδες εμφανίστηκαν στη Λισσαβώνα, τη Μαδρίτη, την Αθήνα, και πολλές ακόμη ανάλογες διαμαρτυρίες αναμένονται μέσα στις επόμενες μέρες. Η υπομονή του κόσμου εξαντλείται αφού οι πολιτικές λιτότητας που ζητούν η γερμανική κυβέρνηση και οι Ευρωπαίοι ηγέτες απέτυχαν να μειώσουν το χρέος και να ανοίξουν τον δρόμο για οικονομική ανάπτυξη. Αντίθετα, είναι σαφές ότι αυτές οι πολιτικές θα επιταχύνουν τα υφεσιακά επίπεδα ανεργίας και θα καταστρέψουν τα προγράμματα κοινωνικής προστασίας τη στιγμή που είναι πιο αναγκαία από ποτέ. Οι προβολείς πέφτουν τώρα στην Ισπανία όπου ο πρωθυπουργός Μαριάνο Ραχόι αγωνίζεται να προχωρήσει σε νέες περικοπές στον προϋπολογισμό, χωρίς να προκαλέσει περαιτέρω εκρήξεις οργής στο εσωτερικό της ούτε να πυρο

Ο Πολ Κρούγκμαν προτείνει στο κράτος να ξοδέψει για να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας.  Συμφωνεί και ο Ηλίας Κατσούλης Σε μια σκηνή της ταινίας «Να είσαι εκεί, κύριε Τσανς» ζητούν από τον κηπουρό Τσανς να σχολιάσει την οικονομική κατάσταση και εκείνος διαβεβαιώνει: «Εφόσον οι ρίζες δεν έχουν κοπεί, όλα βαίνουν και θα συνεχίσουν να βαίνουν καλώς στον κήπο. Την άνοιξη θα έρθει η άνοιξη». Με τον κ. Τσανς παρομοιάζει τον διευθυντή της Fed ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν στο βιβλίο του Τέλος στην ύφεση τώρα! (εκδόσεις Πόλις), όταν ο Μπεν Μπερνάνκι με την ίδια ευκολία έλεγε λίγο μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers ότι η άνοιξη βρισκόταν προ των πυλών και περίμενε τα βλαστάρια να ανθίσουν. Εδώ ο Κρούγκμαν δεν αναφέρεται αναλυτικά στα αίτια της κρίσης - αυτά λίγο-πολύ έχουν ήδη αναλυθεί. Περισσότερο αναζητεί το αν υπάρχουν λύσεις διεξόδου και προς τα πού πρέπει να στραφούν αυτές. Ο συγγραφέας επικεντρώνει το ενδιαφέρον σε αυτούς που πλ