IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η εξήγηση και η δικαιολόγηση  του ρωσοουκρανικού πολέμου. Ας διακρίνουμε την προσπάθεια εξήγησης από την προσπάθεια δικαιολόγησης ενός πολέμου. «Εξηγώ» πώς προκύπτει ένας (ας πούμε εδώ: διακρατικός) πόλεμος αξιοποιώντας, συνήθως, γενικές παρατηρήσεις για τη φύση των διεθνών σχέσεων, μαζί με ιστορικά ακριβείς περιγραφές των συνθηκών που οδηγούν στο ξέσπασμά του. Όταν η συζήτηση αφορά τη «δικαιολόγηση» ενός πολέμου, καλούμαι κατά κανόνα να λάβω θέση ανάμεσα σε δύο αδρώς διακριτές ηθικές στάσεις: α) τον πασιφισμό, ο οποίος, μέσες-άκρες, τονίζει ότι κανένας πόλεμος δεν μπορεί να δικαιολογηθεί ηθικά (υπάρχει πάντα κάποια ανώτερη, μη-βίαιη, εναλλακτική) ή β) την υποστήριξη του «δίκαιου πολέμου», της ιδέας, δηλαδή, ότι, μερικές φορές, είναι ηθικά επιτρεπτό ένα κράτος να διεξαγάγει πόλεμο με κάποιο άλλο. Χωρίς κανένα σχόλιο, θα προχωρήσω παραβλέποντας την πασιφιστική θέση. Η εξήγηση και η δικαιολόγηση αποτελούν, οπωσδήποτε, διαφορετικά αντικείμενα εργασίας. Στην πρώτη περίπτωση, ασκώ το δικαί

  Ο χρησμός του μάντη Κίσινγκερ:  «Η Ουκρανία στην ΕΕ αλλά όχι στο ΝΑΤΟ» Με ένα άρθρο του πριν από σχεδόν ακριβώς μία οκταετία, τασσόταν υπέρ της σύνδεσης της Ουκρανίας με την ΕΕ αλλά κατά της ένταξής της στο ΝΑΤΟ, υποστηρίζοντας ότι η χώρα θα έπρεπε να «φινλανδοποιηθεί». Πολλοί υποστηρίζουν τώρα ότι εάν η διεθνής κοινότητα είχε ακούσει τον κατεξοχήν εκπρόσωπο της πραγματιστικής προσέγγισης στις διεθνείς σχέσεις, η σημερινή τραγωδία θα είχε αποφευχθεί. Ο Κίσινγκερ, πάντα και αναπόφευκτα ο Κίσινγκερ. Παρότι έχει συμπληρώσει σχεδόν 99 χρόνια ζωής, ο πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ συνεχίζει να αντιμετωπίζεται ωσάν μάντης και αρχιερέας των διεθνών σχέσεων. Χάρη στον εξαιρετικό όσο και αμφιλεγόμενο συνδυασμό σκέψης και δράσης εξακολουθεί να αποτελεί αναγκαστικό σημείο αναφοράς ακόμη και για εκείνους που επιδιώκουν είτε να τον ξεπεράσουν είτε να τον αποδομήσουν. Ο άνθρωπος που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο προσέφερε πολύτιμες νουθεσίες σε όλους τους αμερικανούς προέδρους, από τον Κένεντι

 ΝΑΤΟ-Ρωσία, η διαπραγμάτευση  που δεν προοριζόταν να καρποφορήσει. Το δεύτερο μεγάλο διεθνές διπλωματικό ραντεβού της εβδομάδας αυτής, η συνεδρίαση του Μικτού Συμβουλίου ΝΑΤΟ-Ρωσίας στις Βρυξέλλες υπήρξε εξίσου άκαρπο με το πρώτο, τον Στρατηγικό Διάλογο ΗΠΑ-Ρωσίας στη Γενεύη. Τα μέλη της Ατλαντικής Συμμαχίας αρνήθηκαν να συζητήσουν τη βασική "κόκκινη γραμμή” που θέτει η Μόσχα, ήτοι τη δέσμευση του ΝΑΤΟ ότι δεν πρόκειται να επεκταθεί περαιτέρω προς ανατολάς και θα αποσύρει επιθετικά όπλα από περιοχές κοντά στα ρωσικά σύνορα. Όπως το έθεσε ο Γ.Γ. της συμμαχίας Γενς Στόλτενμπεργκ η πολιτική Ανοικτών Θυρών του ΝΑΤΟ δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση, καθώς εναπόκειται σε κάθε κράτος ξεχωριστά να προβαίνει ελεύθερα στις διαρρυθμίσεις ασφαλείας που επιθυμεί. Οι σύμμαχοι έθεσαν από την πλευρά τους δικούς τους όρους για την πιθανή συνέχιση των συνομιλιών, με κυριότερους την επανέναρξη συνομιλιών για τον περιορισμό των εξοπλισμών και την αποκατάσταση διαύλων πολιτικοστρατιωτικής επικοινωνίας ΝΑΤ

Εδώ και αιώνες, η Βρετανική Αυτοκρατορία έχει το ψέμα ως το πιο τελειοποιημένο εργαλείο της, είναι η παγκόσμια πρωταθλήτρια σε αυτό το σπορ. H Αυτοκρατορία αντεπιτίθεται…  Έγραφα το άρθρο που  υποσχέθηκα   για την ιστορία της πυρηνικής στρατηγικής μετά το 1945 και τη διαρκή διαπάλη μέσα στο δυτικό κατεστημένο μιας ολοκληρωτικής φιλοπόλεμης τάσης με την τάση των… “νορμάλ” ιμπεριαλιστών, προκειμένου να έχουμε το πλαίσιο στο οποίο πρέπει να ερμηνευθεί η τελευταία συνάντηση Πούτιν – Μπάιντεν, όταν άρχισε πάλι ο “κατακλυσμός”. Δεν προλαβαίνεις να σχολιάσεις ένα επεισόδιο και σού ‘ρχονται άλλα τρία. Η Ρωσία ανακοίνωσε ότι έκανε χρήση πραγματικών πυρών για να διώξει ένα βρετανικό πολεμικό σκάφος από τα χωρικά της ύδατα στη Μαύρη Θάλασσα. Το επεισόδιο έγινε την παραμονή των γιγαντιαίων ασκήσεων Sea Breeze Ουκρανίας και ΝΑΤΟ στη Μαύρη Θάλασσα (με συμμετοχή και του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού – όχι, θα έλειπε, τρομάρα του!). Η Βρετανία ισχυρίζεται ότι δεν έγινε κανένα επεισόδι

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ   Μια κρίσιμη δυσαρμονία.   Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ την 14 Ιουνίου.  Τι να περιμένουμε! Η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ (Summit), ανώτατη μορφή του Βορειοατλαντικού Συμβουλίου, συνιστά συνήθως μία βαρετή διαδικασία όπου οι Αρχηγοί Κρατών και Κυβερνήσεων επικυρώνουν αυτά στα οποία έχουν ήδη κατ’ αρχήν συμφωνήσει ως κράτη-μέλη (έθνη κατά την ορολογία του ΝΑΤΟ) μετά από διαβουλεύσεις στις Επιτροπές και στο Συμβούλιο (Μόνιμο και Υπουργικό) πάνω σε κείμενα που έχει προετοιμάσει η νατοϊκή γραφειοκρατία. Κάποιες φορές όμως δημιουργείται ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην Διεθνή Κοινότητα και στην Κοινή γνώμη, όταν έχει ήδη συμβεί κάτι πολύ σημαντικό από απόψεως Διεθνούς Ασφάλειας, όπως π.χ. για την Σύνοδο τον Σεπτέμβριο 2014 στο Κάρντιφ της Ουαλίας μετά την προσάρτηση της Κριμαίας και την ρωσική εμπλοκή στην Ανατολική Ουκρανία. Ή όταν έχει προηγηθεί κάποια σεισμική δήλωση όπως αυτή του Μακρόν περί εγκεφαλικού θανάτου του ΝΑΤΟ ή ακόμα και όταν ένας ηγέτης όπως ο Τραμπ ετοιμάζεται να δώσει…

Με το θερμόμετρο στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις να εκτινάσσεται και την ένταση στην Ανατολική Μεσόγειο να αυξάνεται, επικίνδυνα σύννεφα μαζεύονται και στη Μαύρη Θάλασσα, όπου ΝΑΤΟ και Ρωσία διεκδικούν κυρίαρχη παρουσία. Νατοϊκές δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, συμμετέχουν στη μεγαλύτερη του είδους πολυεθνική ναυτική άσκηση με την επωνυμία «Sea Shield 2019», η οποία ολοκληρώνεται αύριο. Η Μόσχα απάντησε θέτοντας σε επιχειρησιακή ετοιμότητα τον ρωσικό στόλο και τα πυραυλικά συστήματα που έχει εγκαταστημένα στις ακτές και όλα δείχνουν ότι η Μαύρη Θάλασσα θα αποτελέσει μαζί με αυτό της Ανατολικής Μεσογείου το άλλο πεδίο αντιπαράθεσης μεταξύ Δύσης και Ρωσίας. Οι Ρώσοι θέλουν την κλειστή αυτή θάλασσα, μέσω της οποίας μπαινοβγαίνουν στη Μεσόγειο, δική τους «λίμνη» και προσπαθούν να κρατήσουν μακριά τις νατοϊκές ναυτικές δυνάμεις. Το ΝΑΤΟ, από την πλευρά του, επιδιώκει μόνιμη στρατιωτική παρουσία υπό τον φόβο ότι ο ρωσικός επεκτατισμός μπορεί, κατά το πρότυπο της Κριμαίας, να

   Battle of Poltava Ο Θουκυδίδης υπήρξε ίσως ο σημαντικότερος αρχαίος Έλληνας ιστορικός. Τα έργο του έχει ως αντικείμενο τον Πελοποννησιακό Πόλεμο, την εμφύλια σύρραξη Αθήνας και Σπάρτης. Ο συγγραφέας απευθύνεται και στους αναγνώστες τον μελλοντικών γενιών, λέγοντας ότι η εξιστόρησή του θα τους οδηγήσει σε χρήσιμα συμπεράσματα, με τα οποία θα κατανοήσουν και τα γεγονότα της δικής τους εποχής. Ο Θουκυδίδης αρχίζει την διήγησή του Πελοποννησιακού Πολέμου από τους προϊστορικούς χρόνους της Ελλάδας και όχι από το ξέσπασμα των εχθροπραξιών. Αυτό δεν το κάνει βέβαια για να γράψει όσες περισσότερες σελίδες γίνεται και να γεμίσει το βιβλίο του. Απώτερος σκοπός του είναι να καταδείξει ότι κάθε ιστορικό γεγονός έχει τις ρίζες του πολύ πίσω στο παρελθόν. Αυτός ο κανόνας ισχύει φυσικά και για όσα συμβαίνουν στις μέρες μας. Μέχρι τον 18ο αιώνα, οι Δυτικοευρωπαίοι έβλεπαν την Ρωσία με περιφρόνηση. Γνώριζαν ότι επρόκειτο για μια τεράστια χώρα με εκατομμύρια κατοίκους αλλά δεν την υπολόγ

Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται η μεγαλύτερη στρατιωτική άσκηση του ΝΑΤΟ,  από την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, που διεξάγεται στον Βόρειο Παγωμένο Ωκεανό, κοντά στις Νορβηγικές ακτές και μερικά χιλιόμετρα μακριά από την Ρωσία. Στην νατοϊκή άσκηση με την επωνυμία «Trident Juncture 2018», που ξεκίνησε στις 25 Οκτωβρίου και θα ολοκληρωθεί στις 7 Νοεμβρίου, συμμετέχουν 60 χιλιάδες  στρατιώτες, 12 χιλιάδες οχήματα διαφόρων τύπων, 250 αεροσκάφη και 75 πλοία από 31 διαφορετικές χώρες. Σύμφωνα με το σενάριο της άσκησης Trident Juncture 2018,  προσομοιώνεται μια επίθεση από μια μη Νατοϊκή χώρα, όπως η Ρωσία, που πραγματοποιεί αμφίβια απόβαση στις Νορβηγικές ακτές της Αρκτικής με αεροπορική υποστήριξη. Οι Συμμαχικές δυνάμεις πραγματοποιούν επιχειρήσεις σε αέρα, θάλασσα, ξηρά και στον κυβερνοχώρο, προκειμένου να εξουδετερώσουν την επιθετική εχθρική ενέργεια. Στην άσκηση μετέχει και η Ελλάδα με 4 μαχητικά αεροσκάφη F-16, που βρίσκονται ήδη σε αεροπορική βάση στην Νορβηγία, και προσωπικό