IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

ASSOCIATED PRESS:O Τούρκος Πρόεδρος Ρ.Τ.Ερντογάν μαζί με τον πρωθυπουργού της Ουγγαρίας Βίκτωρ Ορμπάν στη Βουδαπέστη το 2019. Περιμένουμε πώς η Ουγγαρία θα στραφεί κατά της Τουρκίας; Μόνο η ασφυκτική πίεση από τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη ίσως θα μπορούσε να φέρει αυτό το αποτέλεσμα. Όπως ακούσαμε στις ειδήσεις, υπάρχει μια σειρά χωρών για τις οποίες χρειάζεται σκληρή δουλειά για να τους πείσουμε να συμμετάσχουν στις κυρώσεις κατά της Τουρκίας. Ο σκληρός πυρήνας των χωρών αυτών είναι η Πολωνία και η Ουγγαρία, χώρες οι οποίες μας κάνουν, ούτως ή άλλως, την ζωή δύσκολη καθώς καταψήφισαν το πακέτο ανάκαμψης της ΕΕ και αποτελούν δύο ημι-αυταρχικά - για τα ευρωπαϊκά δεδομένα – καθεστώτα.  Θα μιλήσω όμως ειδικά για την Ουγγαρία για την οποία δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος: Η σχέση της με την Τουρκία και τα τουρκογενή κράτη είναι πολύ στενή. Γνωρίζουμε άλλωστε ότι Ούγγροι και Τούρκοι έχουν κοινή καταγωγή. Έτσι εξηγείται και η συμμετοχή της Ουγγαρίας ως παρατηρητή στο Τουρκικό Συμβούλιο, τον διεθ

 Ναγκόρνο Καραμπάχ:  Χιλιάδες πρόσφυγες, αμέτρητοι οι Αρμένιοι αιχμάλωτοι των Αζέρων. Προσφυγιά και ανάγκη ανθρωπιστικής βοήθειας. Άγνωστος αριθμός Αρμένιων αγνοούμενων και αιχμαλώτων του Αρτσάχ δεν έχουν επιστρέψει στα σπίτια τους, το Μπακού καταπατώντας τη συμφωνία δεν αναζητά τους αγνοούμενους και συνεχίζει να συλλαμβάνει Αρμένιους πολίτες στις περιοχές που ελέγχει. Κρύο και λάσπη . Θρήνος και φωτιές από τους Αρμένιους ξεριζωμένους, πανηγυρισμοί των Αζέρων για την τρίτη και τελευταία παράδοση του Ναγκόρνο Καραμπάχ, το Λατσίν. Ρωσική ειρηνευτική δύναμη στην περιοχή. Διαδηλώσεις στο Γιερεβάν και βαθιά πολιτική κρίση για την «Συμφωνία της ήττας». Αυτή είναι η εικόνα του πολύπαθου Ναγκόρνο Καραμπάχ,  μετά την πρόσφατη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν που κατάφερε η Ρωσία, ύστερα από έναν πόλεμο έξι εβδομάδων. Οι εξελίξεις στην περιοχή είναι πυκνές, τα γεωπολιτικά δεδομένα αλλάζουν. Τι ρόλο έπαιξαν οι εμπλεκόμενες πλευρές και ποιον ο παράγοντας της γεωγραφικ

  Πώς η Τουρκία απειλεί και το Ιράν.    Η δολοφονική επιχείρηση στα περίχωρα της Τεχεράνης εναντίον του πυρηνικού επιστήμονα Μοχσέν Φαχριζαντέ αποτελεί, πέραν των άλλων, μια στιγμή μεγάλης αμηχανίας για την ιρανική ηγεσία, εφόσον αποκαλύπτει την ύπαρξη πολλαπλών κενών ασφαλείας, αλλά και την ανεμπόδιστη δράση οπλισμένων αντικαθεστωτικών, ενδεχομένως με ξένους εντολείς. Όμως, από μία άποψη, επρόκειτο για το δεύτερο μεγάλο πλήγμα μέσα σε λίγες ημέρες. Αφού το Ιράν βρισκόταν ήδη σε αρκετά αμήχανη θέση μετά την εκεχειρία στο Ναγκόρνο Καραμπάχ που υπαγόρευσε ο Βλαντίμιρ Πούτιν στις 10 Νοεμβρίου. Μία εκεχειρία η οποία επίσης γεννά σοβαρές ανησυχίες ασφαλείας για την Ισλαμική Δημοκρατία. Ανεξάρτητα του βαθμού συνεννόησης που έχουν επιτύχει τα τελευταία χρόνια ως συνανάδοχοι της "Διαδικασίας της Αστάνα” για την επίλυση της πολιτικής κρίσης (αλλά και ως συνεταίροι σε ποικίλα σχήματα παράκαμψης των αμερικανικών κυρώσεων), το Ιράν και οι Τουρκία, χώρες πληθυσμιακά ισοδύναμες και με μεγάλες π

Ανοιχτή επιστολή προς τον πρέσβη του Ισραήλ στην Αθήνα. Σήφης Κασσεσιάν*    Εξοχότατε κύριε πρέσβη, Είμαι βέβαιος ότι υπό την ιδιότητά σας ως διπλωμάτη είστε πλήρως ενήμερος περί του λήξαντα μεταξύ του Αζερμπαϊτζάν και του υποστηριζόμενου από την Αρμενία Καραμπάχ πολέμου. Είμαι ακόμα βέβαιος ότι ως Ισραηλινός διπλωμάτης γνωρίζετε πολύ καλά ότι το κράτος σας ενισχύει εδώ και χρόνια την πολεμική μηχανή του Αζερμπαϊτζάν με την πώληση σε αυτό βαρέως οπλισμού ισραηλινής κατασκευής. Είναι εν πολλοίς δεκτό ότι η πώληση όπλων εν καιρώ ειρήνης συνιστά τουλάχιστον εν μέρει πολιτική πράξη. Το «εν μέρει», όμως, μετατρέπεται σε «κατ’ εξοχήν» όταν ο παραλήπτης βρίσκεται σε πόλεμο με άλλο λαό, κατά του οποίου είναι φυσικό και αναμενόμενο να χρησιμοποιήσει τον παραλαμβανόμενο οπλισμό. Ο αρμενικός λαός του Ναγκόρνο Καραμπάχ βρίσκεται σε άτυπο πόλεμο με το Αζερμπαϊτζάν εδώ και τριάντα χρόνια. Στην τριαντάχρονη αυτή περίοδο εντάσσονται και τα χρόνια εφοδιασμού του Αζερμπαϊτζάν με ισραηλινό οπλισμό. Επομέ

  Μόσχα και Άγκυρα στο Καραμπάχ, όπως και στη Συρία; Η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας, η οποία είναι επεκτατική και νεοοθωμανική, είναι γενικώς απαράδεκτη, αλλά μόνο με καταδικαστικά λόγια δεν κατέστη δυνατή έως τώρα η ανάσχεσή της. Το τελευταίο επεισόδιο ήταν η άμεση εμπλοκή της Άγκυρας στον πρόσφατο πόλεμο στο Ναγκόρνο Καραμπάχ υπέρ του Αζερμπαϊτζάν, καθώς και η συμμετοχή της στην τελική «διευθέτηση» του ζητήματος σε συνεργασία με τη Μόσχα. Το ιδιότυπο ρωσο-τουρκικό  modus vivendi   Η Τουρκία έχει αναπτύξει τα τελευταία χρόνια ένα ιδιότυπο modus vivendi με τη Ρωσία σε αποσταθεροποιημένες χώρες της περιοχής, όπως η Συρία και η Λιβύη, το οποίο και επέκτεινε πλέον και στον Καύκασο, κι έχει ως χαρακτηριστικό του τον, εκ μέρους τους, παραγκωνισμό της Δύσης. Αυτό βέβαια είναι εν γνώσει της Ουάσινγκτον, των Βρυξελλών, του Παρισιού, του Βερολίνου και άλλων δυτικών πρωτευουσών, που όλο το προηγούμενο διάστημα «έκαναν πως δεν βλέπουν» τον απροκάλυπτο επεκτατισμό της Άγκυρας, ακόμη και στην Αν