IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

   Υδρογονάνθρακες: “ΟΥΑΙ ΥΜΙΝ”… υποκριταί! Όσα λησμόνησαν από κοινού ΜΜΕ και πολιτικός κόσμος. Επειδή στη φάση που βρισκόμαστε μεγαλύτερη σημασία έχει η εθνική συστράτευση στον εθνικό στόχο του εντοπισμού και της αξιοποίησης του ενεργειακού πλούτου της χώρας, ο οποίος είναι πολλά υποσχόμενος, θα προβάλω ως κυρίαρχη ερμηνεία της ολιγωρίας δεκαετιών του πολιτικού συστήματος τη γνωστή επιπολαιότητα με την οποία προσεγγίζουμε ακόμα και ζωτικά θέματα, όπως η άμυνα, η εξωτερική πολιτική και η ενέργεια. Του Ζαχαρία Μίχα * ( Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ / ISDA ) Όταν όμως με ένα κυβερνητικό «σφύριγμα», το σύνολο σχεδόν των μέσων ενημέρωσης ξεχνά βολικά όσα λέγονταν και γράφονταν επί πολλά χρόνια και ξαφνικά μετατρέπονται σε βασιλικότεροι του βασιλέως , αυτό αποτελεί πρόβλημα για την δημοκρατία και μας κάνει να αμφισβητούμε την καλοπροαίρετη άποψη που αναφέραμε παραπάνω περί επιπολαιότητας. Το γεγονός ότι κανείς ούτε πολιτικός, ού

 Η στρατηγική αναβάθμιση της ΝΑ Μεσογείου.   Η συνειδητοποίηση των πολιτικών περιορισμών που δημιουργεί στη γεωπολιτική αυτονομία των ευρωπαϊκών κρατών η υπερεξάρτηση της Ε.Ε. από τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες αλλάζει δραματικά τις σταθερές της ευρωπαϊκής ενεργειακής πολιτικής   Η συνειδητοποίηση των πολιτικών περιορισμών που δημιουργεί στη γεωπολιτική αυτονομία των ευρωπαϊκών κρατών η υπερεξάρτηση της Ε.Ε. από τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες αλλάζει δραματικά τις σταθερές της ευρωπαϊκής ενεργειακής πολιτικής. Βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα, η αντικατάσταση περίπου 170 δισ. κυβικών μέτρων ρωσικού Φ.Α. είναι πρακτικά αδύνατη πριν από το 2024-2025 καθώς οι ρωσικές εξαγωγές ισοδυναμούν περίπου στο μισό του συνόλου των ευρωπαϊκών εξαγωγών και από το 40% της τελικής ευρωπαϊκής κατανάλωσης. Εως το τέλος, ωστόσο, της τρέχουσας δεκαετίας, η εξάλειψη των ρωσικών εξαγωγών από την Ε.Ε. είναι εφικτή υπό δύο αυστηρές προϋποθέσεις: α) Να αυξηθεί η εγχώρια παραγωγή Φ.Α. και β) να μεγιστοποιηθεί η διαφ

  Ευκαιρία για την ελληνική ενεργειακή διπλωματία .   Ο πόλεμος στην Ουκρανία αλλάζει τον κόσμο πολυεπίπεδα. Μεταξύ άλλων, επαναφέρει την ανησυχία στα κράτη-μέλη της Ε.Ε. (με διαφορετική πάντως διαβάθμιση) ότι δεν μπορούν πλέον να εξαρτώνται από τους υδρογονάνθρακες μιας χώρας με αναθεωρητική ηγεσία και επιθετικές βλέψεις, που ενίοτε εργαλειοποιεί την ενέργεια για να προωθήσει τις επιδιώξεις της σε διάφορα πεδία και να διαιρέσει την Eνωση. Από την άλλη, η Gazprom γίνεται συν τω χρόνω πιο πελατοκεντρική, η Μόσχα διατηρεί δεσπόζουσα θέση στην αγορά φυσικού αερίου και οι εναλλακτικές δεν είναι πολλές. Ειδικά όσο το Ιράν παραμένει εκτός πλάνων λόγω των κυρώσεων, με μια αχτίδα αισιοδοξίας να ξεπροβάλλει για λύση γύρω από το πυρηνικό του πρόγραμμα, επιτρέποντας στο απώτερο μέλλον την προσθήκη σημαντικών ποσοτήτων αερίου από αυτό. Ωστόσο, ο στόχος μείωσης της εξάρτησης από το ρωσικό φυσικό αέριο κατά 2/3 μέχρι το τέλος του χρόνου και ο εκμηδενισμός της έως το 2027 είναι εκτός πραγματικότητας

  Μπορεί η Ελλάδα να αντικαταστήσει το 20% του ρωσικού φυσικού αερίου που εισάγει η ΕΕ;   Η ερώτηση μοιάζει εξωπραγματική, αλλά η απάντηση μπορεί να παρουσιάζει ενδιαφέρον. Η ΕΕ εισήγαγε το 2021 περίπου 160 δισ. κυβ. μέτρα (bcm) φυσικό αέριο από τη Ρωσία (το 40% της συνολικής κατανάλωσής της). Η ερώτηση λοιπόν είναι, αν μπορεί η Ελλάδα να τροφοδοτήσει την ΕΕ με περίπου 30-35bcm . Οι σκέψεις που ακολουθούν, πρέπει αναγκαστικά να συνοδεύονται από κάποιους βαρετούς, αλλά απαραίτητους, αριθμούς, καθώς και από κάποιες αφαιρετικές προσεγγίσεις σε καθαρά τεχνικά θέματα. Η εθνική «νίκη» το 2013 με τη διέλευση του αγωγού ΤΑP από την Ελλάδα και όχι από Βουλγαρία όπως κάποιοι επεδίωκαν, μας δίνει σήμερα τη δυνατότητα να έχουμε έναν πλήρως λειτουργούντα αγωγό, που με μια αναβάθμιση σε compressors, μπορεί από το Αζερμπαϊτζάν να τροφοδοτήσει με 20 bcm τ ην ΕΕ, μέσω Ιταλίας. Άλλα 20 bcm μπορεί να συνεισφέρει ο βάναυσα και ατεκμηρίωτα βαλλόμενος (για καθαρά οικονομικές σκοπιμότητες), αγωγός East

    Ενεργειακή κρίση:     υπάρχει άλλος δρόμος;   Ενέργεια, Έθνος, Οικονομία.  Ο ενεργειακός τομέας αποτελεί τον καθοριστικότερο τομέα για το σύνολο της εθνικής οικονομίας και του εθνικού βίου. Η αλήθεια αυτή δεν αποτελεί συνείδηση των πολιτών, ούτε όμως και κεντρικό κριτήριο και άξονα των πολιτικών που οι κυβερνήσεις ακολουθούν, ιδιαίτερα την τελευταία 25ετία. Υπάρχουν ασφαλώς εξηγήσεις για αυτή την κατάσταση, οι οποίες σχετίζονται με την κυριαρχία αντιλήψεων και πολιτικών που έχουν ως πυρήνα τους την αποδοχή ότι ο υφιστάμενος καπιταλιστικός τρόπος εκμετάλλευσης και διαχείρισης κάθε φυσικού και κοινωνικού πόρου είναι ο ωφελιμότερος. Αντίληψη που έχει επανειλημμένα δείξει τα όρια της (με καταστροφικό μάλιστα τρόπο), αλλά κατορθώνει να επιβιώνει και να αναπαράγεται. Μιλώντας, όμως, καθαρά και πέρα από τις σκοπιμότητες και τα συμφέροντα των δυνάμεων του κεφαλαίου και του κέρδους, οφείλουμε να αναδείξουμε βασικές αλήθειες.  Το κάθε τι -κυριολεκτικά το κάθε τι ως αγαθό και υπηρεσία- έχει μ

  Η τρέχουσα ενεργειακή κρίση ανέδειξε, όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά συνολικά για την Ευρώπη, ότι ο σχεδιασμός της ενεργειακής μετάβασης δεν έλαβε σοβαρά υπόψη του την παράμετρο κόστους και ασφάλειας εφοδιασμού. (ΑΠΕ) Παρατείνεται η λειτουργία λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ. Απαραίτητος έως το 2025 ο λιγνίτης  για την ευστάθεια του ηλεκτρικού συστήματος.   Απαραίτητος μέχρι και το 2025 θα είναι ο λιγνίτης για την ευστάθεια του ηλεκτρικού συστήματος της χώρας, αλλά και δύο πετρελαϊκές μονάδες της Κρήτης μέχρι και το 2024 όταν θα λειτουργήσει η μεγάλη ηλεκτρική διασύνδεση με την Αττική. Αυτό προκύπτει σαφώς από την υπουργική απόφαση που ανήρτησε χθες στο «Διαύγεια» το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας η οποία, κάνοντας αποδεκτό σχετικό αίτημα της ΔΕΗ, παρατείνει τις ώρες λειτουργίας 7 λιγνιτικών μονάδων (Αγ. Δημήτριος 1, 2, 3, 4 και 5, Μελίτη και Μεγαλόπολη 4) και των πετρελαϊκών μονάδων του ΑΗΣ Αθερινόλακκου στην Κρήτη, βάζοντας ουσιαστικά στον πάγο το πρόγραμμα απολιγνιτοποίησης. Τόσο

  Μετά το lockdown... το blackout. Νέα αρχιτεκτονική στην αγορά της ηλεκτρικής ενέργειας. Μπορεί να υπάρξει κάτι χειρότερο από ένα lockdown μέσα στο καταχείμωνο; Ένα blackout ίσως –αλλά σε αυτή την περίπτωση οι πολιτικές επιπτώσεις είναι απολύτως αδύνατο να προβλεφθούν. Ήδη το Κόσοβο ξεκίνησε τις διακοπές ρεύματος από την Τετάρτη, λόγω του συνδυασμού της χαμηλής εγχώριας παραγωγής ηλεκτρισμού και των υψηλών τιμών εισαγωγής ενέργειας. Η μικρή βαλκανική χώρα των 1,8 εκατ. κατοίκων, που βασίζεται στις εισαγωγές για το 40% των ενεργειακών της αναγκών, έχει διαθέσει 20 εκατ. ευρώ για την προμήθεια ρεύματος, ποσό επταπλάσιο του αντίστοιχου για την ίδια περίοδο πέρσι. Το ότι πρόκειται για την φτωχότερη χώρα της Ευρώπης δεν σημαίνει ότι άλλες ισχυρότερες δεν έχουν βυθισθεί επίσης στην ενεργειακή κρίση. Και στην περίπτωσή τους διακυβεύεται όχι μόνο η θέρμανση των νοικοκυριών, αλλά και η απρόσκοπτη λειτουργία του μεταποιητικού τους κλάδου. Ήδη η Aluminium Dunkerque στη Γαλλία, κορυφαία παραγωγός

    Αναζωπυρώνεται η ενεργειακή κρίση της Ευρώπης. Οι άμεσα ενδιαφερόμενοι υποστηρίζουν ότι πρόκειται για ζήτημα τεχνικό, χωρίς πολιτικές διαστάσεις. Όμως γύρω από αυτούς πληθαίνουν οι νεοψυχροπολεμικές ιαχές όσων ακριβώς έχουν θέσει ως πρώτιστο πολιτικό στόχο την ματαίωση της λειτουργίας του υποθαλάσσιου αγωγού ρωσικού φυσικού αερίου Nord Stream 2. Όπως και αν έχουν τα πράγματα, το πρακτικό αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο: η Ευρώπη βαδίζει προς έναν "παγωμένο” χειμώνα, ενδεχομένως με μπλακ άουτ και δελτίο στην ενεργειακή κατανάλωση. Η κρίση του περασμένου Σεπτεμβρίου επιστρέφει – αλλά αυτή τη φορά σε ένα γεωπολιτικό περιβάλλον πολύ περισσότερο επιβαρυμένο. Η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Δικτύων της Γερμανίας ανέστειλε την εβδομάδα αυτή την αδειοδότηση του Nord Stream 2, ζητώντας τη σύσταση της εταιρίας εκμετάλλευσης κατά τρόπο σύμφωνο με τη γερμανική νομοθεσία. Η διαδικασία πιστοποίησης, η οποία αναμένεται να κρατήσει έως τον Ιανουάριο ή και τον Μάρτιο, θα ξεπαγώσει, σύμφωνα με την ίδια υπη