IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Τα κείμενα και η αλήθεια για την «Μακεδονική Ταυτότητα»,  πίσω από τους πανηγυρισμούς.  Με όλη την διεθνή κοινότητα να μην κρύβει τον ενθουσιασμό της για το μεγάλο, προτελευταίο βήμα, επίλυσης ενός διμερούς προβλήματος με σοβαρές περιφερειακές διαστάσεις, που έγινε χθες με την ολοκλήρωση εκ μέρους της ΠΓΔΜ των διαδικασιών για την εφαρμογή της Συμφωνίας των Πρεσπών και καθώς η Αθήνα διευκόλυνε με κάθε τροπο τον Ζ. Ζάεφ, είναι πλέον δύσκολη η κάθε συζήτηση για τα νέα γκρίζα σημεία και τις υποθήκες που ενέγραψε αυτή η διαδικασία των συνταγματικών τροπολογιών στην «Βόρεια Μακεδονία» όπως σύντομα θα ονομάζεται η χώρα. Μετά από πολλά παζάρια της τελευταίας στιγμής ο κ. Ζάεφ εξασφάλισε όχι απλώς 80 αλλά 81 ψήφους στην Βουλή ,όπως αναμένονταν ,καθώς ηταν σαφές από την αρχή της διαδικασίας ότι μια τόσο σημαντική απόφαση δεν θα τινάζονταν στον αέρα λόγω των ενστάσεων ενός η δυο βουλευτών του μικρότερου αλβανικού κόμματος.  Έτσι πλέον η κυβέρνηση Ζάεφ με τις ευχές και την θερ

Ο αλυτρωτισμός είναι ένας πόλεμος με άλλα μέσα. Και μέσα στα Σκόπια έχει δύο όψεις όπως ο Ιανός, ο ρωμαϊκός θεός του πολέμου. Η μία όψη του είναι οι Αλβανοί. Την είδαμε. Η άλλη όψη του είναι οι Βούλγαροι. Παρουσιάζεται παρακάτω. Η Βουλγαρία θεωρεί ανέκαθεν αδελφό της το γειτονικό της νεοπαγές κράτος των Σκοπίων. Το αναγνώρισε αμέσως με την ψευδωνυμία «Δημοκρατία της Μακεδονίας», αλλά δεν αναγνωρίζει «μακεδονικό έθνος» ούτε «μακεδονική γλώσσα» διότι θεωρεί ότι αποτελούν στοιχεία του βουλγαρικού έθνους. Βούλγαροι Μακεδόνες του Πιρίν είναι ο έως το 2016 πρόεδρος της Βουλγαρίας Ρόσεν Πλεβλιένεφ, ο σημερινός πρωθυπουργός Μπόικο Μπορίσοφ και ο προκάτοχός του Σεργκέι Στανίσεφ. Επίσημες δηλώσεις αποτυπώνουν τη σταθερή αυτή θέση της Βουλγαρίας. •6.9.2012 Νικολάι Μλαντένοφ, υπουργός Εξωτερικών της Βουλγαρίας: «Αυτό που βλέπουμε στη Μακεδονία είναι μια ιδεολογική ερμηνεία της Ιστορίας και μια προσπάθεια να δημιουργήσει μια ταυτότητα εις βάρος της Βουλγαρίας. Αυτό δεν θα μπορούσε να

Ξαφνικά έξι μήνες μετά την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών, στην Αθήνα, έκπληκτοι όλοι άρχισαν να ενοχλούνται και δυσανασχετούν με τις δηλώσεις Ζάεφ και μελετούν συμπληρωματικές διευκρινήσεις και διασφαλίσεις γι΄αυτήν, που μέχρι χθες εκθείαζαν ως ιστορική συμφωνία που «έδινε τέλος στους Αλυτρωτισμούς...». Είναι προφανές ότι εάν ίσχυαν όλα όσα ειπώθηκαν από την κυβέρνηση από τον περασμένο Ιούνιο για την Συμφωνία, δεν θα υπήρχε λόγος ανησυχίας για οποιαδήποτε δήλωση ή αυθαίρετη ερμηνεία του κ. Ζάεφ ούτε φυσικά θα χρειάζονταν οι αλχημείες για υποτιθέμενες νέες γραπτές διευκρινήσεις, που εξάλλου όπως θα δούμε ελάχιστη συμβατική αξία έχουν. Η αλήθεια για την Συμφωνία των Πρεσπών, είναι ότι επρόκειτο για ένα κείμενο που διαμορφώθηκε στην βάση του στόχου της Αθήνας να κλείσει το θέμα και με προσχηματικό τρόπο να καλύψει την βασική επιδίωξη της Ελλάδας: τον αποκλεισμό δια παντός, κάθε είδους αλυτρωτισμού και τερματισμό του «Μακεδονισμού». Που βασικό όχημα έχει το όνομα του κ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ: (1) Το διπλό «χτύπημα» Ζάεφ και Καμμένου. (2) Eλληνική εξωτερική πολιτική και το σύνδρομο του «καλού παιδιού».   (3) Στα «βράχια» οδηγείται η Συμφωνία των Πρεσπών,  «καίγονται» οι ιδέες για... Πρωτόκολλα.   (4) «Μακεδονία του Αιγαίου»:  Η ιστορία  των αλυτρωτικών διεκδικήσεων  και γιατί ο Ζάεφ ανακινεί το θέμα. Ακόμη και αν ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ ενίοτε υιοθετεί ακραίες απόψεις χάριν της εξασφάλισης της πλειοψηφίας των 2/3, ώστε να υλοποιήσει τη συνταγματική αναθεώρηση, αυτή η ανάγκη του καταδεικνύει πως ο σλαβομακεδονικός εθνικισμός όχι μόνο δεν έχει κοπάσει, αλλά και καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την ατζέντα στο εσωτερικό της γείτονος.     Το πείραμα των Πρεσπών. O πρωθυπουργός της FYROM προβαίνει σε αναφορές που κινούνται εκτός του πνεύματος της Συμφωνίας των Πρεσπών, προκαλώντας το αίσθημα των Ελλήνων. Το κρίσιμο ζήτημα είναι, εφόσον συνειδητά παρρεκλίνει του γράμματος των Πρεσπών, αν μας προϊδεάζει για το τι θα επακολουθήσει. Αλλωστε, εί