Στο σπίτι του κρεμασμένου...
Στο σπίτι του κρεμασμένου... Είναι σύνηθες το φαινόμενο οι επαγγελματίες της πολιτικής να διανθίζουν τον λόγο τους με αναφορές στο ιστορικό παρελθόν, προκειμένου να ενισχύσουν τα επιχειρήματά τους προς την επιθυμητή κατεύθυνση. Οι αναφορές αυτές δεν χρειάζεται να διακρίνονται για την ακρίβειά τους· αρκεί να ανταποκρίνονται στην περί Ιστορίας αντίληψη του κοινού στο οποίο ο πολιτικός απευθύνεται. Στα πάμπολλα κρούσματα αυθαίρετης ερμηνείας του παρελθόντος ήρθε να προστεθεί ο παραλληλισμός από τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν της ελληνικής αντίδρασης στην απόπειρα εισόδου δεκάδων χιλιάδων μεταναστών από το τουρκικό έδαφος «με αυτά που έκαναν οι Ναζί στα στρατόπεδα συγκέντρωσης» – προφανώς σε βάρος και των Εβραίων. Λίγες ημέρες νωρίτερα, ο Τούρκος υφυπουργός Εξωτερικών παρομοιάσει τη μεθοριακή γραμμή στις Καστανιές του Έβρου με το Άουσβιτς. Οι παραλληλισμοί που επιχειρούν οι Τούρκοι ιθύνοντες απευθύνονται τόσο στην εγχώρια κοινή γνώμη όσο και στην «Ευρώπη» που υποθάλπει την ελλ