IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Η "φυγή προς τα εμπρός" του Ερντογάν  έγινε παρωδία του εαυτού της. Η ανακοίνωση του Τούρκου προέδρου Ταγίπ Ερντογάν ότι διέταξε την απέλαση των πρεσβευτών 10 ισχυρών δυτικών κρατών (λόγω της κοινής επιστολής με την οποία αυτοί ζήτησαν την εφαρμογή των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για την απελευθέρωση του επί τετραετία κρατούμενου ακτιβιστή και μαικήνα Οσμάν Καβάλα) βυθίζει την Τουρκική Δημοκρατία στην μεγαλύτερη διπλωματική κρίση της ιστορίας της. Πόσο μάλλον που επτά από τις 10 θιγόμενες χώρες είναι σύμμαχοι της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ και που το συγκεκριμένο επεισόδιο συμπίπτει με τους κλυδωνισμούς που έχει προκαλέσει η νομισματική πολιτική Ερντογάν. Μολονότι η απόφαση Ερντογάν δεν έχει ακόμη υλοποιηθεί, μέχρι τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές, οι απώλειες στην ισοτιμία της λίρας μετά το τελευταίο διπλωματικό επεισόδιο ξεπέρασαν το 1%. Η τουρκική αντιπολίτευση δια στόματος του αρχηγού του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος Κεμάλ Κιλιντσάρογλ

  Ο Ταγίπ Ερντογάν  ως αντίπαλος πλέον της Δύσης. Την πανηγυρική επιβεβαίωση της εκτίμησης ότι η Ερντογανική Τουρκία δεν απομακρύνεται απλώς από την Δύση, αλλά στρέφεται εναντίον της, δίνει το τελευταίο επεισόδιο με την εντολή απέλασης των 10 ξένων πρεσβευτών από την Άγκυρα με αφορμή την υποστήριξη τους στο αίτημα αποφυλάκισης του φιλάνθρωπου ακτιβιστή Οσμάν Καβάλα από τις τουρκικές φυλακές. Τα τελευταία χρόνια ο Ταγίπ Ερντογάν οδηγεί συνειδητά την Τουρκία εκτός του δυτικού πλαισίου, θεωρώντας ότι μόνο έτσι μπορεί και να χειραγωγήσει ανεμπόδιστα τον λαό του και τη χώρα του αλλά και να διεκδικήσει περιφερειακό ρόλο ο οποίος πολύ συχνά βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τα συμφέροντα της Δύσης. Πλέον αυτή η επιλογή δεν είναι τακτικού χαρακτήρα όπως ερμηνευόταν στο παρελθόν, αλλά είναι στρατηγική επιλογή την οποία δυστυχώς με μεγάλη καθυστέρηση αρχίζει να αντιλαμβάνεται η διεθνείς κοινότητα η οποία είναι υποχρεωμένη να διαμορφώσει ειδική στρατηγική αντιμετώπισης του. Στην Ουάσιγκτον, στις Βρ

   via REUTERS/SPUTNIK   Αυθάδεια και αναίδεια:  Η γραμμή άμυνας του Ερντογάν. «Personae non gratae» (ανεπιθύμητα πρόσωπα) , χαρακτήρισε ούτε λίγο ούτε πολύ ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν τους πρεσβευτές 10 χωρών, μεταξύ των οποίων, αυτούς των Ηνωμένων Πολιτειών και της Γερμανίας. Το «έγκλημά» τους; Ζήτησαν να αφεθεί ελεύθερος ο φιλάνθρωπος Τούρκος επιχειρηματίας, Οσμάν Καβαλά, που παραμένει φυλακισμένος χωρίς δικαστική απόφαση εδώ και τέσσερα χρόνια, κατηγορούμενος για …κατασκοπεία. «Είπα στον Υπουργό Εξωτερικών μας, ότι δεν έχουμε την πολυτέλεια να τους φιλοξενούμε στη χώρα μας. Δεν μπορείτε να δίνετε ένα τέτοιο μάθημα στην Τουρκία; Ποιοι είστε;», απείλησε τους 10 πρεσβευτές ο Τούρκος πρόεδρος μιλώντας εν πτήσει στους δημοσιογράφους , επιστρέφοντας από την περιοδεία του  σε τρεις αφρικανικές χώρες. Ο Ερντογάν δεν δίστασε μάλιστα να δώσει μαθήματα «δημοκρατίας» , ρωτώντας τους 10 πρεσβευτές  αν αφήνουν ελεύθερους «τους ληστές, τους δολοφόνους, τους τρομοκράτες» , στις χώρες τους. Εκφοβι

  Σχεδόν όλα τα ΜΜΕ ελέγχονται πλέον  από τον Ερντογάν Η Άγκυρα στραγγαλίζει ξανά τα ΜΜΕ. Νομοσχέδιο   του   υπερεθνικιστικού  MHP  προβλέπει για  τα  ΜΜΕ  υποχρεωτική  δήλωση χρηματοδότησης   από  το  εξωτερικό.  Οι δημοσιογράφοι  μιλούν  για  πλήγμα  κατά της ελευθεροτυπίας. Περίπου το 95% των τουρκικών μέσων ενημέρωσης, εφημερίδες και τηλεοπτικοί σταθμοί, ελέγχονται πλέον από επιχειρήσεις που πρόσκεινται στο κυβερνών AKP του προέδρου Ταγίπ Ερντογάν . Οι αντιπολιτευτικές φωνές, ωστόσο, δεν σίγησαν και δημιούργησαν μια χούφτα εναλλακτικά μέσα ενημέρωσης στο διαδίκτυο με επικριτική στάση στην τουρκική κυβέρνηση όπως Mediascope , Mezapotamya News και T24 . Τα μέσα αυτά διαθέτουν περιορισμένους πόρους και λαμβάνουν συχνά οικονομική στήριξη από το εξωτερικό, τόσο από θεσμούς, όσο και από ιδιώτες. Το υπερεθνικιστικό Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης MHP, κυβερνητικός εταίρος του ΑΚΡ, επιδιώκει τώρα να κλείσει την στρόφιγγα της χρηματοδότησης ΜΜΕ από το εξωτερικό. Έφερε λοιπόν στην βουλή νομοσχέδ

 Το υψηλό κόστος μιας απρόβλεπτης Τουρκίας. Το διάστημα 2019-2020, η τουρκική ηγεσία ξεκίνησε μια σειρά στρατιωτικών πρωτοβουλιών και στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής. Εκτός από τη νίκη του Αζερμπαϊτζάν έναντι της Αρμενίας, χάρη στη στρατιωτική υποστήριξη της Άγκυρας στο Μπακού, οι πρωτοβουλίες δεν απέδωσαν και πολύ. Αντιθέτως -από τις δραστηριότητες της στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Λιβύη μέχρι το αδιέξοδο στην επαρχία Ιντλίμπ της κυρίας και την προσπάθεια να ωθήσει απελπισμένους πρόσφυγες στα σύνορα με την Ελλάδα- η Άγκυρα κατέληξε περισσότερο απομονωμένη διπλωματικά από ποτέ άλλοτε στα 19 χρόνια διακυβέρνησης του ΑΚΡ. Ευτυχώς, το 2021 ήταν πιο ήσυχο. Στο εσωτερικό, η οικονομία κλυδωνίζεται, το δικαστικό σύστημα πολιτικοποιείται και η ηγεσία αποστασιοποιείται από τις ΗΠΑ, την ΕΕ και το Συμβούλιο της Ευρώπης για θέματα κράτους δικαίου. Και ως κορυφή, τα ρωσικά πυραυλικά συστήματά S-400 έχουν γίνει το σημείο τριβής με το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ. Τα σχόλια αφθονούν. Ορισμένοι Τούρκοι παρατ

   STR NEW VIA REUTERS:Ταλιμπάν - Φωτογραφία αρχείου Ταλιμπάν και τουρκικό κράτος. Κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι.    Οι   Ταλιμπάν , δηλαδή οι σπουδαστές του κινήματος της ισλαμικής γνώσης, αποτελούν το πολιτικό-θρησκευτικό κίνημα που κυβέρνησε το Αφγανιστάν μεταξύ 1996 – 2001 εγκαθιστώντας ένα βάναυσο   θεοκρατικό καθεστώς   και προκαλώντας παγκόσμια φρίκη με τις «δραστηριότητες» του. Τον Δεκέμβριο του 2001 οι Ταλιμπάν εκδιώχτηκαν βίαια από την εξουσία μετά την στρατιωτική επέμβαση των Αμερικανών, η οποία διήρκησε 20 χρόνια. 'O πως είναι γνωστό,  το Αφγανιστάν αποτελεί την βασική πηγή ηρωίνης παγκοσμίως  από το όπιο που παρασκευάζεται με τις παπαρούνες που (σήμερα) καλλιεργούνται σε 3.500.000 περίπου στρέμματα, προσφέροντας στην παγκόσμια αγορά περισσότερους από 9.000 κυβικούς τόνους κάθε χρόνο. Ο έλεγχος της παραγωγής παπαρούνας βρίσκεται ήδη υπό τον απόλυτο έλεγχο των Ταλιμπάν οι οποίοι αναμένεται να αυξήσουν ανενόχλητοι την παραγωγή τους μετά την πολιτική απόφαση των Η

 Το τέλος του Ερντογάν. Ο τρόπος με τον οποίο θα καταρρεύσει ο μέχρι σήμερα –σωστότερα: ο μέχρι πριν μερικούς μήνες– πανίσχυρος αυταρχικός ηγέτης της Τουρκίας, θα είναι το λεγόμενο αγγλιστί «palace coup», κατά κυριολεξία «παλατιανό πραξικόπημα» ή, σε απλούστερη γλώσσα, θα φαγωθεί εκ των έσω. Αν και δεν διαθέτω μαντικές ικανότητες, και δεν είμαι καν οπαδός της μελλοντολογίας, θα επιχειρήσω μια πρόβλεψη με υψηλές, πιστεύω, πιθανότητες να επαληθευθεί: το τέλος του Ερντογάν πλησιάζει. Θα μπορούσα μάλιστα να τοποθετήσω ως απώτατο όριο της πρόβλεψης την επέτειο των 100 χρόνων της Τουρκικής Δημοκρατίας, το 2023, ή τις επόμενες τουρκικές εκλογές – όποιο από τα δύο έρθει πρώτο. Αλλά ίσως το τέλος να έρθει και αρκετά, ή και πολύ νωρίτερα. Η πρόβλεψή μου βασίζεται αφ᾽ ενός στη συστηματική ενημέρωσή μου για όσα συμβαίνουν στην Τουρκία από τα διεθνή μέσα, αλλά και συζητήσεις με πολλούς τούρκους φίλους που ζουν στη Δύση και παρακολουθούν στενά τα όσα συμβαίνουν στη χώρα τους, με έγκυρες πληροφορίες