IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Οι πρόεδροι Χασάν Ρουχανί του Ιράν, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν της Τουρκίας και Βλαντιμίρ Πούτιν της Ρωσίας σε κοινή συνέντευξη Τύπου μετά την συνάντησή τους στην Άγκυρα, τον Απρίλιο του 2018. UMIT BEKTAS / REUTERS Περίληψη:  Η κοσμοθεωρία του Ερντογάν μοιράζεται πολλές αρχές με εκείνες της Ισλαμικής Δημοκρατίας και της Ρωσίας. Όπως και η Μόσχα και η Τεχεράνη, η Άγκυρα είναι τώρα πιο αντι-δυτική από οποιαδήποτε άλλη στιγμή της πρόσφατης μνήμης. Με αυτή την έννοια, η Τουρκία απομακρύνεται από το ΝΑΤΟ και τείνει προς τις δύο αναθεωρητικές δυνάμεις . Έχοντας επικρίνει επί μακρόν την πολιτική των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, ο πρόεδρος Donald Trump σκιαγράφησε το περίγραμμα μιας νέας προσέγγισης στην περιοχή. Τον περασμένο μήνα, η διοίκησή του αποκάλυψε τη νέα στρατηγική της για την Συρία [1], σηματοδοτώντας την απομάκρυνση από μια αποστολή επικεντρωμένη στην αντιμετώπιση του Ισλαμικού Κράτους (ή ISIS) προς μια αποστολή που αποσκοπούσε στην ανάσχεση του Ιράν. Αλλά αυτά τα νέα σχέδια δεν εξ

Απεχθής στο μισό πληθυσμό της χώρας του, ο Πρόεδρος Ερντογάν είχε ήδη αξιώσει τον τίτλο του δικτάτορα. Γιατί κατήργησε το κράτος δικαίου όταν κατέστειλε την ελευθερία του Τύπου στην Τουρκία. Έστειλε στην φυλακή οποιονδήποτε ήταν αντιπολιτευόμενος ή δεν ήταν απόλυτα σύμφωνος μαζί του. Η δημόσια εικόνα του Σουλτάνου στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ δεν είναι λαμπερή. Όσον αφορά την Μόσχα, ο Πούτιν ήθελε να τον εκμεταλλευτεί για να πετύχει τους δικούς του σκοπούς στην Συρία. Η δολοφονία του δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι στις 2 Οκτώβρη στο Προξενείο της Σαουδικής Αραβίας στην Κωνσταντινούπολη θα ήταν κανονικά μια πολιτική και μιντιακή τραγωδία. Όμως ο Τούρκος μονάρχης πίστεψε ότι αυτό το γεγονός θα μπορούσε να τον βοηθήσει να ανακάμψει και να αλλάξει την εικόνα του: Από δικτάτορας σε υπερασπιστής των δημοσιογράφων και της ελευθερίας του Τύπου. Από φασίστας μονάρχης σε Πρόεδρος της Δημοκρατίας και αξιόπιστος συνομιλητής της Ουάσιγκτον και των Βρυξελλών. Από αρχηγός ενός αδίστακτου κράτου

Η δολοφονία του Σαουδάραβα δημοσιογράφου, Τζαμάλ Κασόγκι, μέσα στο προξενείο της χώρας του στην Κωνσταντινούπολη, κατάφερε αυτό που δεν έχουν καταφέρει μέχρι τώρα οι χιλιάδες θάνατοι αμάχων στην Υεμένη από τους βομβαρδισμούς της Σαουδικής Αραβίας, την πείνα και τις επιδημίες: Να προκαλέσει τη διεθνή φρίκη και αποτροπιασμό για το καθεστώς του Ριάντ, καθώς και φόβους για τις μακροπρόθεσμες οικονομικές και γεωπολιτικές συνέπειες στην ευρύτερη περιοχή από μια πιθανή αποσταθεροποίηση του βασιλείου, σε περίπτωση που αποδειχθεί η άμεση εμπλοκή του διαδόχου του θρόνου, Μοχάμαντ Μπιν Σαλμάν, στο έγκλημα. Η υπόθεση είναι κυρίως ένας δυνατός πονοκέφαλος για τον Αμερικανό πρόεδρο, Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος θεωρεί, όπως και οι περισσότεροι προκάτοχοί του άλλωστε, τη Σαουδική Αραβία ως έναν από τους σημαντικότερους συμμάχους των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή. Πέρα από τις συμφωνίες δισεκατομμυρίων για πολεμικό εξοπλισμό, ο Ντόναλντ Τραμπ έχει και προσωπικούς, στενούς δεσμούς με τη χώρα, έχοντας πραγμα

Ρόλο "κατηγορώ" για την υπόθεση Κασόγκι, έχει αναλάβει ο Ταγίπ Ερντογάν, πρωταθλητής στις φυλακίσεις δημοσιογράφων! Ο Ταγίπ Ερντογάν είναι ένας πολύ τυχερός ηγέτης - αν ήταν απλώς η τύχη που οδήγησε τον εξόριστο Σαουδάραβα δημοσιογράφο Τζαμάλ Κασόγκι στη μοιραία απόφαση να εισέλθει στο σαουδαραβικό προξενείο της Κωνσταντινούπολης, απ' όπου δεν ξαναβγήκε ποτέ. Όπως και αν έχει, η απρονοησία και η αίσθηση ατιμωρησίας με την οποία ενήργησαν οι εκτελεστές του Κασόγκι και οι εντολείς τους, φιλοδώρησε την τουρκική πλευρά (που προφανώς παρακολουθούσε τις κινήσεις τους και τον χώρο του προξενείου) με όλα τα τεκμήρια για το τι πραγματικά συνέβη την 2η Οκτωβρίου. Έκτοτε, οι φειδωλές αποκαλύψεις των Τούρκων επισήμων και πολύ περισσότερο οι συγκλονιστικές διαρροές στα τουρκικά μέσα ενημέρωσης, υποχρέωσαν το Ριάντ, που αρχικά προσποιούνταν άγνοια για την τύχη του Κασόγκι, να ανασκευάσει ήδη δύο φορές την επίσημη εκδοχή του και άρα να χάσει εφεξής οποιαδήποτε αξιοπιστ

Ο διάδοχος του θρόνου της Σαουδικής Αραβίας,  πρίγκιπας Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν.  Από το 1945, οπότε ο Φραγκλίνος Ρούσβελτ συναντήθηκε, επιστρέφοντας από τη Γιάλτα, με τον Αμπντουλαζίζ ιμπν Σαούντ στη διώρυγα του Σουέζ, η συμμαχία των ΗΠΑ με τη Σαουδική Αραβία υπήρξε ένας από τους ακλόνητους πυλώνες της διεθνούς τάξης πραγμάτων. Πολύ περισσότερο μετά την αποσύνδεση του δολαρίου από τον χρυσό και το αραβικό πετρελαϊκό εμπάργκο στις αρχές της δεκαετίας του '70. Ήταν τότε που διαμορφώθηκε η έννοια του πετροδολαρίου, με τον Οίκο των Σαούντ να εγγυάται τη διεθνή ενεργειακή τροφοδοσία, ανακυκλώνοντας σε αντάλλαγμα τις προσόδους του σε αμερικανικούς τίτλους. Και όμως: μέσα στις τόσες ανατροπές των ημερών μας ακόμη και ο άξονας Ουάσινγκτον - Ριάντ δείχνει το τελευταίο διάστημα να κλονίζεται. Την αφορμή δεν έδωσε κάποια από τις πολλές παρεκτροπές των Σαούντ, όπως η ενίσχυση των τζιχαντιστών στη Συρία, το σφυροκόπημα της Υεμένης που έχει προκαλέσει λιμό και μαζικούς θανάτους,