IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Διαβάστε τους δέκα λόγους για τους οποίους θα πρέπει να ανησυχούμε για την ΤΤΙΡ, όπως τους καταγράφει η οργάνωση «STOP TTIP, CETA, TISA»: 1.       Η ΤΤΙΡ είναι απειλή για τη δημοκρατία Εάν συμφωνηθεί, η ΤΤΙΡ θα δώσει στις επιχειρήσεις τη δυνατότητα να μηνύουν τις κυβερνήσεις σχετικά με πολιτικές αποφάσεις που θα μπορούσαν να βλάψουν τα μελλοντικά τους κέρδη, υπονομεύοντας τη δημοκρατική λήψη αποφάσεων στον δημόσιο συμφέρον. 2.       Η ΤΤΙΡ αποτελεί απειλή για τις δημόσιες υπηρεσίες Η ΤΤΙΡ θα δημιουργήσει νέες αγορές σε δημόσιες υπηρεσίες, όπως η υγεία και η εκπαίδευση, κάτι που οδηγεί σε μεγαλύτερη απελευθέρωση και ιδιωτικοποίηση. Θα καταστεί επίσης πολύ δύσκολο να υπαχθούν οι υπηρεσίες αυτές – καθώς και την ενέργεια και το νερό μας – ξανά υπό δημόσιο έλεγχο. 3.       Η ΤΤΙΡ απειλεί την ασφάλεια των τροφίμων Μέσω της εναρμόνισης των κανονισμών για την ασφάλεια των τροφίμων, τα πρότυπα ασφαλείας τροφίμων της ΕΕ θα πρέπει να μειωθούν στα επίπεδα

Στις 23 Ιουλίου 1952 με την Συνθήκη του Παρίσι έξι χώρες της δυτικής Ευρώπης (Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Κάτω Χώρες και Λουξεμβούργο) συγκρότησαν την πρώτη ευρωπαϊκή οργάνωση κρατών, την CECA(Communauté Européenne du Charbon et de l’Acier), Ευρωπαϊκή Κοινότητα του Κάρβουνου και του Χάλυβα, η «θητεία»(!) της οποίας τυπικά έληξε στις 23.7.2002, μετά από 50 χρόνια. Εν τω μεταξύ, με τις Συνθήκες της Ρώμης στις 25.3.1957 η CECA μετεξελίχθηκε σε CEE (ECC), European Economic Community, Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, η οποία είχε σαν στόχο την οικονομική ένωση των μελών της και η οποία στη συνέχεια, με την Συνθήκη του Maastricht στις 7.2.1992 (που τυπικά «έληξε» το 2009), έγινε πιο απλά CE (EC), European Community, αποβάλλοντας το πολύ προσδιοριστικό “economic”, σε μια πονηρή απόπειρα απόκρυψης των αληθινών και βασικών σκοπών και πρακτικών και των τριών έως τότε ευρωπαϊκών συνασπισμών. Έως τότε όμως η αποκλειστικά οικονομική φιλοσοφία των διαφόρων ευρωπαϊκών συνασπισμών κα

Αυτό που θα έπρεπε να αναγνωρίσουν οι υποστηρικτές της φιλελευθεροποίησης των παγκόσμιων αγορών είναι ότι τόσο η παγκοσμιοποίηση όσο και η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση έχουν παράγει χαμένους. Και οι δύο υποτίθεται πως θα δημιουργούσαν μια κατάσταση στην οποία κανείς δε θα ήταν χειρότερα, ενώ κάποιοι μπορεί να ήταν και καλύτερα από πριν. Αυτό δε συνέβη. Πλησιάζουμε στο σημείο όπου η παγκοσμιοποίηση και η συμμετοχή στην ευρωζώνη ειδικότερα, καταστρέφουν όχι μόνο συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες αλλά ολόκληρα κράτη. Αν οι φορείς χάραξης πολιτικής δεν αντιδράσουν σε αυτό, σίγουρα θα το κάνουν οι ψηφοφόροι. Στο Δυτικό κόσμο και ειδικότερα στην Ευρώπη οι ψηφοφόροι στρέφονται κατά της παγκοσμιοποίησης. Τι δείχνει η μεταστροφή του κοινού έναντι της συμφωνίας TTIP. Η λάθος συνταγή για μεταρρυθμίσεις και η άνοδος των λαϊκιστών. Η παγκοσμιοποίηση αποτυγχάνει στις ανεπτυγμένες δυτικές κοινωνίες, όπου μια διαδικασία που κάποτε χαιρετιζόταν για τα παγκόσμια οφέλη της τώρα αντιμετωπίζει πολιτικέ