IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Μεταψυχροπολεμική Τουρκία -Ο γεωπολιτικός Φρανκενστάιν παιδί της ανοχής και ο αναγκαίος γεωπολιτικός στραγγαλισμός του. Η κλιμάκωση της Γαλλοτουρκικής αντιπαράθεσης  υπήρξε  καταλυτική μεταξύ άλλων ΚΑΙ για την απροκάλυπτη επιβεβαίωση των ευρύτερων τουρκικών επιδιώξεων … Τα προσχήματα έχουν πλέον παραμεριστεί  και το τουρκικό σύστημα εξουσίας στο σύνολό του, φροντίζει να θυμίσει στους πάντες , ακόμη και με τρόπο αδόκιμο,  πως ο Τουρκικός μεγαλοϊδεατισμός – ηγεμονισμός, ΔΕΝ είναι ένα παροδικό καθεστωτικό σύμπτωμα, αλλά μια κρίσιμη γεωπολιτική παράμετρος με ιστορικό υπόβαθρο  και ως τέτοια  ΔΕΝ εξαντλείται στα όρια της φυσικής παρουσίας του Ερντογάν στο τιμόνι της γειτονικής χώρας . Από την άποψη αυτή, είναι απαραίτητο  να παραμεριστούν οι αυταπάτες ,  ΚΑΙ  στην Ελλάδα,  ΚΑΙ  στην Ευρώπη,  ΚΑΙ  στα επιτελεία των αποκαλούμενων συμμαχικών δομών,  και να αποκατασταθεί ο στρατηγικός ρεαλισμός  στην αξιολόγηση και κυρίως στην διαχείριση  των πραγματικών δεδομένων αλλά και των νέων επικίνδυνων

ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ (1) Ο «Ιερός πόλεμος» του κυρίου Ερντογάν  και τα όρια ανοχής της Δύσης.    (2) Ο κίνδυνος μιας νέας «σύγκρουσης των πολιτισμών».  Μία νέα περίοδος σύγκρουσης Δύσης-Ισλάμ θα ήταν κάτι παραπάνω από επώδυνη για τον πλανήτη. (3)   Ο ευρωπαϊκός τρόπος ζωής και η ισλαμιστική απειλή.  Προς μετωπική οδηγούνται Άγκυρα και Παρίσι.      Σε μετωπική αντιπαράθεση οδηγούνται Παρίσι και Αγκυρα καθώς ο Τούρκος Πρόεδρος συνεχίζει την εμπρηστική ρητορική, εις βάρος τόσο του Γάλλου προέδρου όσο και της Ευρώπης εν γένει. Χωρίς περιστροφές, το Παρίσι, δια στόματος του υπουργού του επί του Εμπορίου Φρανκ Ριστέρ, ζήτησε ανοικτά την Τρίτη από την Ευρωπαϊκή Ένωση να λάβει μέτρα κατά της Άγκυρας στην επόμενη Σύνοδο Κορυφής. «Η Γαλλία είναι ενωμένη και η Ευρώπη ενωμένη. Στο επόμενο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, η Ευρώπη θα πρέπει να λάβει αποφάσεις που θα της επιτρέψουν να ενισχύσει την ισορροπία ισχύος με την Τουρκία, για να υπερασπιστεί καλύτερα τα συμφέροντά της και τις ευρωπαϊκές αξίες» ανέφερε ο κ.

Η στάση του Μακρόν έναντι του Ερντογαν  φέρνει το Βερολίνο προ των ευθυνών του.   Η ανάκληση του Γάλλου Πρέσβη από την Άγκυρα μετά από την ad hominem επίθεση του Τούρκου Προέδρου στον Πρόεδρο Μακρόν είναι μία ακραία διπλωματική αντίδραση αλλά μάλλον απολύτως δικαιολογημένη. Αν και οι εν θερμώ σχολιασμοί σπάνια έχουν την αξιοπιστία που έχει μια στιβαρή ανάλυση με κάποια απόσταση από τα γεγονότα, η αχαρακτήριστη ρητορική του Προέδρου Ερντογάν και η εύλογη απάντηση του Παρισιού με την υποβάθμιση της Γαλλικής διπλωματικής εκπροσώπησης δείχνει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι οι Γαλλο-Τουρκικές σχέσεις εισέρχονται ταχύτατα σε μία φάση απροκάλυπτης εχθρότητας. Τρεις σύντομες παρατηρήσεις χωρίς να μπορεί κανείς να προβλέψει πως θα εξελιχθούν τα γεγονότα. Πρώτον, το καθεστώς Ερντογάν δείχνει να έχει επιλέξει τον δρόμο της ρήξης με όποιον παράγοντα αρνείται να «συμμεριστεί» τα τουρκικές εθνικές προτιμήσεις και στέκεται απέναντι στις τουρκικές περιφερειακές φιλοδοξίες και αυταπάτες μεγάλης δύναμης. Η

Το χάος στην Ιντλίμπ  και η δοκιμασία στις σχέσεις Τουρκίας-Ρωσίας.  Οκτώ χρόνια proxy πολέμου μεταξύ της Τουρκίας και του καθεστώτος της Συρίας έχουν τώρα μεταμορφωθεί σε άμεση αντιπαράθεση μεταξύ των δύο πλευρών. Τις τελευταίες εβδομάδες, οι μάχες μαίνονται για τον έλεγχο της Ιντλίμπ, με αυξημένες απώλειες, μια μαζική έξοδος των προσφύγων και μανιακούς ελιγμούς από όλες τις μεγάλες δυνάμεις στη Συρία. Αυτή είναι η τελευταία μορφή του εμφύλιου πολέμου στη Συρία. Η Ιντλίμπ είναι το τελευταίο εναπομείναν κονκλάβιο των επαναστατών στη Βορειοδυτική Σύρια και σπίτι για 2-3 εκατομμύρια Σύριους που ζουν στην περιοχή η οποία ελέγχεται από διάφορες αντιπολιτευόμενες σουνιτικές οργανώσεις, συμπεριλαμβανομένων και των υποστηριζόμενων από την Τουρκία δυνάμεων της αντιπολίτευσης και την Yahat Tahrir el-Sham (HTS), μια παράγωγη ομάδα της Al-Qaeda. Τον Δεκέμβριο, ο συριακός στρατός, υποστηριζόμενος από τις ρωσικές αεροπορικές επιθέσεις, ξεκίνησε την πολυαναμενόμενη επιχείρησή του