IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η Τουρκία μπαίνει πιο ενεργά στη μάχη κατά του Ισλαμικού Κράτους, διευρύνοντας τη συνεργασία της με τις ΗΠΑ.  Οι στόχοι της Άγκυρας και οι επιπτώσεις στον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας.  Οι κίνδυνοι και τα ανταλλάγματα. Η Τουρκία αλλάζει τόσο τη στρατιωτική της στάση όσο και την πολιτική της έναντι της Συρίας. Για πολλά χρόνια, καθώς μανόταν ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία, ο πρωταρχικός στόχος της Τουρκίας ήταν να απομακρύνει την κυβέρνηση του Μπασάρ αλ Άσαντ αντί να πολεμήσει κατά του Ισλαμικού Κράτους. Η Άγκυρα απέφευγε την άμεση συμμετοχή στον πόλεμο είτε κατά του αλ Άσαντ είτε κατά του Ισλαμικού Κράτους, περιορίζοντας τον ρόλο της στη στήριξη ορισμένων συριακών ομάδων ανταρτών. Ένας από τους λόγους για τη στάση αυτή ήταν μια ανεπίσημη εκεχειρία με το Ισλαμικό Κράτος, στο πλαίσιο της οποίας η Άγκυρα έκανε τα στραβά μάτια στις ενέργειες του ΙΚ στην Τουρκία, αρκεί οι τζιχαντιστές να κρατούσαν χαμηλούς τόνους εντός των συνόρων της χώρας. Η Τουρκία αρνήθηκε επίσης

Μετά την τολμηρή πλην όμως αλαζονική δημόσια δήλωση που έκανε προσφάτως ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν,  ότι η Τουρκία δεν θα επιτρέψει ποτέ την ίδρυση ενός νέου κράτους στα νότια σύνορα της, προχώρησε να προτείνει στρατιωτική επέμβαση με σαφή στόχο να περιορίσει την ολοένα αυξανόμενη αυτονομία του συριακού Κουρδιστάν.   Μεταξύ της πρόσφατης εκλογικής αποτυχίας του Ερντογάν, της υφέρπουσας απειλής μίας νέας αναταραχής στο τουρκικό Κουρδιστάν καθώς και με την επ΄εσχάτων απροθυμία του τουρκικού στρατού να εισέλθει στο συριακό τέλμα, δημιουργούνται πολλαπλώς επώδυνα διλήμματα για τον Τούρκο πρόεδρο προκειμένου να εξαπολύσει μία στρατιωτική εισβολή κατά μήκος των συνόρων με τη Συρία. Βεβαίως αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που η Τουρκία έχει απειλήσει να κάνει στρατιωτική επέμβαση από τότε που άρχισε η εμφύλιος πόλεμος στη Συρία.  Όμως, οι μεγαλοστομίες στο παρελθόν απέβλεπαν είτε στο να εμπλέξουν το ΝΑΤΟ στρατιωτικώς στη Συρία είτε να βοηθήσουν τον Ερντογάν σε

(...)  Μολαταύτα, μια ερώτηση παραμένει αναπάντητη: πώς κατάφεραν τα τουρκικά αυτοκινούμενα πυροβόλα, τα οποία έχουν μέγιστο βεληνεκές 40km, να προσβάλλουν την εχθρική πυροβολαρχία που βρισκόταν 180km μακριά; Το «Ψέματα, στατιστικά και στρατιωτικά ψέματα» δεν είναι νέο τουρκικό χόμπι. (...) η τουρκική πολεμική αεροπορία διαθέτει τα μέσα και τις δυνατότητες να εξαπολύσει εκατοντάδες μαχητικά πάνω από το συριακό ουρανό και να βομβαρδίσει τα πάντα. Αλλά υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα: μετά το πέρας της επιχείρησης ο τουρκικός στόλος θα διαθέτει 50 λιγότερα αεροσκάφη. Ναι, το ρωσικό δίκτυο αεράμυνας προστατεύει το έδαφος της Συρίας. Και δεν είναι μόνο αυτό. Η Τουρκία, η οποία δεν διαθέτει αντιαεροπορικό σύστημα μεγάλου βεληνεκούς στο οπλοστάσιό της, είναι προετοιμασμένη να δει στον δικό της ουρανό συριακούς πυραύλους Scud-C, που είναι ικανοί, έχοντας βεληνεκές 750km, να πλήξουν ακόμη και την Άγκυρα; Μάλλον, δεν είναι. Ευτυχώς, η σουνιτική ευφορία υπεροχής στην Άγκυρα διατηρεί ακόμη κάπ

Πρόβα ή ερζάτς εισβολή; Υπάρχουν δύο δυνατές αναγνώσεις της επιχείρησης του τουρκικού στρατού στη Συρία για τη μεταφορά των λειψάνων του Σουλεϊμάν Σαχ και της φρουράς του μνημείου σε άλλη περιοχή κοντά στη μεθόριο, αλλά πάντα επί συριακού εδάφους. Η πρώτη είναι η επιχείρηση «Σαχ - Ευφράτης». Πρόβα εισβολής, διερεύνηση δηλαδή της δυνατότητας αιφνιδιαστικών επιχειρήσεων και του διπλωματικού - πολιτικού κόστους που μπορούν να έχουν. Δεν μπορούμε να αξιολογήσουμε πολιτικά το αποτέλεσμα, καθώς παραμένει αδιευκρίνιστο αν παρασκηνιακά και παρά τους περί του αντιθέτου ισχυρισμούς των Ερντογάν - Νταβούτογλου υπήρχε ενημέρωση της Ουάσιγκτον από την Αγκυρα, με την πληροφορία να φτάνει τελικά μέσω Βαγδάτης και στη Δαμασκό. Ακόμη, όμως, και η αξιολόγηση της επιχειρησιακής ετοιμότητας του τουρκικού στρατού είναι δύσκολη, καθώς μάλλον επρόκειτο για νυχτερινή άσκηση υπό πραγματικές συνθήκες, παρά για επιχείρηση με κίνδυνο εμπλοκής με εχθρικές δυνάμεις. Αν, δηλαδή, στο μέλλον

Η παραίτηση του αμερικανού υπουργού άμυνας Τζάκ Χάγκελ, σηματοδοτεί, σύμφωνα με αμερικανικά δημοσιεύματα, σκλήρυνση και πολεμική κλιμάκωση της αμερικανικής πολιτικής στο Ιράκ, τη Συρία, το Αφγανιστάν και την Ουκρανία. Οι επιπτώσεις αυτής της σκλήρυνσης θα φανούν ευρύτερα στην περιοχή και το ερώτημα- για μας- είναι πως θα επηρεασθεί η Ελλάδα και η Κύπρος και ποια η έκβαση των ανοικτών θεμάτων που βρίσκονται εν εξελίξει, όπως η τουρκική πρόκληση στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά, και το κυπριακό ευρύτερα. Η πολιτική του Ομπάμα, η σταδιακή, δηλαδή, απόσυρση από τα πολεμικά μέτωπα στα οποία ενέπλεξε τη χώρα ο Μπούς ο νεώτερος, φαίνεται να αποτυγχάνει, διότι δεν μπόρεσε να διαχειριστεί τις εξελίξεις μετά τη σταδιακή αμερικανική αποχώρηση. Το Αφγανιστάν αλλά, κυρίως, η ανάπτυξη, πέραν κάθε ελέγχου, του Ισλαμικού Κράτους και η διεθνής αστάθεια που μπορεί να δημιουργήσει από τη Βόρειο Αφρική, τη Μέση Ανατολή, την Κεντρική Ασία, μέχρι τα Βαλκάνια, είναι λόγοι που καθιστ