IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Πρίγκηπας Ανδρέας: “Νὰ παραδώσωμεν τὴν Σμύρνην εἰς τὸν Κεμὰλ διὰ νὰ τοὺς πετσοκόψῃ ὅλους…”   Αναντίρρητα, η καταστροφή της Σμύρνης συνιστά την κορυφαία πράξη του δράματος του Ελληνισμού της Ιωνίας. Αυτές τις ημέρες συμπληρώνεται ένας αιώνας. Το απόγευμα της 31ης Αυγούστου/13ης Σεπτεμβρίου (παλαιό/νέο ημερολόγιο) του 1922, η πυρκαγιά που εκδηλώθηκε, το πρωί της ίδιας ημέρας, στην αρμενική συνοικία, επεκτάθηκε στην ελληνική συνοικία της Σμύρνης. Η εμπρηστική επίθεση των Τούρκων θα λάβει χώρα αμέσως μετά την είσοδο των στρατιωτικών δυνάμεων του Κεμὰλ και την εγκατάσταση του Νουρεντίν Πασά ως διοικητή της πόλης (28 Αυγούστου/10 Σεπτεμβρίου 1922). Προηγουμένως, ο τακτικός στρατός του Κεμὰλ και άτακτες ένοπλες ομάδες (Τσέτες) είχαν προβεί σε συστηματικές λεηλασίες και σφαγές Ελλήνων και Αρμενίων. Ο αντικειμενικός πολιτικός στόχος του Κεμὰλ, αποκρυσταλλώνονταν στο “Εθνικό Σύμφωνο” που υιοθετήθηκε από το τελευταίο οθωμανικό Κοινοβούλιο (Ιανουάριος 1920). Αυτό συνίστατο στην ολοκλήρωση του έρ

 Ομιλούν από μόνες τους: Μαρτυρίες Τούρκου ανώτερου αξιωματικού για τα εγκλήματα πολέμου από τον Αττίλα στην μαρτυρική Κύπρο...   Απόσπασμα από το βιβλίο SATILIK ADA KIBRIS ( Κύπρος: ένα νησί πουλιέται ) του συγγραφέα Ερόλ Μουτερτζιμιλέρ [σημ. υπόδικος στην υπόθεση Εργκένεγκον. Καταδικάστηκε αλλά μετά πήρε χάρη]. Υπότιτλος : Οι Άγνωστες Πλευρές της Επιχείρησης Ειρήνης της Κύπρου (1 η Έκδοση 1990-7 η Έκδοση Απρίλιος 2007) Έκθεση Αναμνήσεων του Συνταγματάρχη Πεζικού Σαλίχ Γκιουλέργιουζ (σελ. 623-660) που ανήκε στην διοίκηση της Ταξιαρχίας. Δίνεται ως Παράρτημα -2 Σελ. 641 3 Αυγούστου 1974 Άρχισε το πρωί με ηρεμία. Δεν υπάρχει ακόμα σύγκρουση πουθενά. Έγραψα για πρώτη φορά επιστολή στο σπίτι. Ο  λοχαγός Νερμί και υπολοχαγός Γκιουρκάν βρέθηκαν σε κατάσταση σήψης κοντά στο χωριό Αγερμόλα [σημ. Άγιος Ερμόλαος, Επαρχία Κυρήνειας].  Δεν υπάρχει το σώμα του ανθυπολοχαγού που είναι στον κατάλογο των αγνοούμενων για πέντε μέρες. Έφεραν το πορτοφόλι του  λοχαγού Νερμί. Έχει μέσα την

     Συνθήκη της Λωζάνης: Οι Τούρκοι μιλάνε για σκοινί  στο σπίτι του κρεμασμένου. Δεν υπάρχει ούτε ένα άρθρο της Συνθήκης της Λωζάνης το οποίο η Τουρκία να σεβάστηκε.   Μόλις ένας χρόνος απομένει από την συμπλήρωση ενός αιώνα από την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης που σφράγισε τον επώδυνο συμβιβασμό μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, μετά την Μικρασιατική Καταστροφή του 1922. Πριν από δέκα τρία χρόνια, στις 04/09/2009, είχε αναρτηθεί για πρώτη φορά ένα κείμενο μου για τον διαχρονικό τουρκικό παραλογισμό να απαιτεί από τους άλλους όλα όσα περιφρονεί η ίδια, με τίτλο «Συνθήκη της Λωζάνης: Οι Τούρκοι μιλάνε για σκοινί στο … σπίτι του κρεμασμένου!». Το κείμενο αυτό παραμένει τόσο διαχρονικό ώστε λες πως γράφτηκε τώρα, τον Ιούλιο του 2022 και όχι πριν από 13 χρόνια. Αξίζει τον κόπο να το ξαναθυμηθούμε όπως ακριβώς γράφτηκε τότε, χωρίς καμμιά απολύτως προσθήκη ή αφαίρεση: Είναι γνωστό ότι η Τουρκική Δημοκρατία, στο πλαίσιο της διαχρονικής στρατηγικής της για «νέα σύνορα» σε βάρ

    Η προσάρτηση της κατεχόμενης Κύπρου  σκοντάφτει πάνω στον… Νιχάτ Ερίμ. Πώς πυροδοτήθηκε η δημόσια συζήτηση για προσάρτηση από την Τουρκία των κατεχομένων από αυτήν περιοχών της Κύπρου; Ένα άρθρο του αυτοεξόριστου από το 2016 στη Γερμανία Τούρκου δημοσιογράφου Τζεχβερί Γκιουβέν στα MKΔ ότι ο Ερντογάν στην επίσκεψη του στην κατεχόμενη Κύπρο θα ανακοινώσει την προσάρτηση της στην Τουρκία επικαλέστηκε η μακροβιότερη τουρκοκυπριακή εφημερίδα «Χαλκίν Σεσί» (Φωνή Λαού). Από εκεί πέρασε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και μας ήλθε ως αξιόπιστη πληροφορία εξ… Αμερικής από τον κ. Έντι Ζεμενίδη εκτελεστικό διευθυντή του Συμβουλίου Ελληνοαμερικανικής Ηγεσίας (HALC). Και φυσικά αυτή η «πληροφορία» «άναψε φωτιές» στην Κύπρο και στην Ελλάδα και έδωσε την ευκαιρία στους υποστηρικτές του Σχεδίου Ανάν και της «οποιασδήποτε λύσης» για… «κλαυθμούς και οδυρμούς» για τις ευκαιρίες που δεν εκμεταλλεύτηκε η ελληνική πλευρά. Η αλήθεια είναι ότι ο Ερντογάν δεν θα είχε απολύτως κανένα δισταγμό για να προβεί

  Η Γενοκτονία των Αρμενίων στο φως της ιστορικής έρευνας. Του ΒΛΑΣΗ ΑΓΤΖΙΔΗ Το Αρμενικό Ζήτημα και η Γενοκτονία των Αρμενίων, σε αντίθεση με το Ελληνικό Ζήτημα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και τη γενοκτονία των ελληνικών πληθυσμών, έχει διερευνηθεί σε ικανοποιητικό βαθμό από ιστοριογραφικής άποψης. Σε διεθνές επίπεδο το ιστορικό γεγονός ήταν γνωστό από τα χρόνια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, τόσο με την έκδοση του βρετανικού υπουργείου Εξωτερικών που είχε επιμεληθεί ο Άρνολντ Τόιμπι, όσο κι από τις εκθέσεις του Γερμανού ιεραπόστολου Γιοχάννες Λέπσιους. Όμως, η μεγάλη ιστοριογραφική παραγωγή θα αρχίσει μετά το 1970 και θα οφείλεται στην ενεργοποίηση των Αρμένιων της διασποράς. Η ανάδειξη του θέματος στην Ελλάδα θα ξεκινήσει από τις αρμενικές οργανώσεις με τη συμβολή Αρμένιων μελετητών, όπως ο Αγαμπατιάν Οχανές-Σαρκίς, ο Ιωσήφ Κασεσιάν κ.ά. Ως πρώτη σχετική έκδοση μπορεί να θεωρηθεί το βιβλίο “Τα απομνημονεύματα του Ναϊμ Μπέη”, που εξέδωσε το 1965 μια αρμενική οργάνωση. Το