IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

'' (...) Παραβλέποντας το κατακτητικό της παρελθόν και το γεγονός πως η όποια εθνική της ομοιογένεια προέρχεται από άγριες εκκαθαρίσεις αλλοεθνών στο έδαφός της, αμφισβητεί την ισχύ ευρωπαϊκών συνθηκών και υιοθετεί συμπεριφορές επιτιθέμενου νταή. Το ανησυχητικό είναι πως ακολουθεί σχεδόν κατά γράμμα τα ιστορικά προηγούμενα των κατακτήσεων των επεκτατικών δυνάμεων. Τη δημιουργία δηλαδή αρχικά κάποιου νομικού ερείσματος (δικαίωμα σε ύδατα και υφαλοκρηπίδα), τη χρήση χαρτών (αυτούς που καταθέτει στον ΟΗΕ και σε άλλα φόρα), την απόδοση νέας ονομασίας (γαλάζια πατρίδα), την καθυπόταξη των γηγενών πληθυσμών (επιβολή μέσω δίκαιου ισχυροτέρου), την άσκηση δικαιώματος κατακτητή (χαρακτηριστική η συμπεριφορά στο Κυπριακό) και την υπεράσπιση των κατακτημένων εδαφών (στόλος στο Αιγαίο και στρατός στην Κύπρο). Αυτά περιγράφονται με κάθε λεπτομέρεια στο διαφωτιστικό βιβλίο του David Day, «Conquest: How Societies Overwhelm Others» (Oxford U P, 2008). Καλό είναι να τα γνωρίζουμε αυτά κ

  Οι μεγαλοϊδεατισμοί Μόντι και Ερντογάν  με όπλο τη θρησκεία. Οι ηγέτες Ινδίας και Τουρκίας θέλουν να ξαναστήσουν τα έθνη τους, ως κράτη με βάση τη θρησκεία. Η περίπτωση της Αγιάς Σοφιάς και του Ινδουιστικού ναού στην Αγιόντια. Πώς ο κορωνοϊός και η οικονομία ενισχύουν την επικίνδυνη στροφή. «Η αναμονή αιώνων τελείωσε», ήταν τα λόγια του Ναρέντρα Μόντι, καθώς ο πρωθυπουργός της Ινδίας τοποθετούσε τον θεμέλιο λίθο ενός νέου Ινδουιστικού ναού στην Αγιόντια την περασμένη εβδομάδα. «Αυτό ήταν το μεγαλύτερο όνειρο των νιάτων μας, και τώρα υλοποιήθηκε», ήταν ο τρόπος με τον οποίον το έθεσε ο Ρετζέπ Ερντογάν, λίγο προτού ο Τούρκος πρόεδρος ηγηθεί της προσευχής στην Αγία Σοφία στην Κωνσταντινούπολη στις 24 Ιουλίου, μετά την μετατροπή της σε τζαμί. Ο κ. Μόντι είναι ένας Ινδουιστής εθνικιστής. Ο κ. Ερντογάν είναι Ισλαμιστής. Οι ηγέτες της Ινδίας και της Τουρκίας μοιάζουν με δυνητικοί αντίπαλοι σε μια σύγκρουση πολιτισμών. Όμως επιδιώκουν πολιτικά εγχειρήματα που είναι πα

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:  H Τουρκία σκάβει το λάκκο της παίζοντας με τη λίρα. Στον αναπνευστήρα το όνειρο του Ερντογάν για το 2023.  Η αντιμετώπιση της πανδημίας του κορωνοϊού στην Τουρκία θα γραφτεί στην ιστορία. Όχι τόσο ως προς τη ραγδαία επιδείνωση της κατάστασης, όσο ως προς την αρχική στάση του καθεστώτος Ερντογάν έναντι σε αυτήν. Μια χώρα που συνορεύει με το Ιράν, το οποίο ήταν σε εξαιρετικά κακή κατάσταση πίσω στις αρχές του Μάη, ανακοίνωσε περιστατικό κορωνοϊού μόλις στις 11 Μαρτίου. Είχε δε επικρατήσει η έκφραση «κανένα τεστ, κανένα κρούσμα», για τη μεγάλη Τουρκία του Ερντογάν, που βλέπει τον «μεγαλοϊδεατισμό» του 2023 να απομακρύνεται ασφυκτικά. Πια, η Τουρκία είναι στην έβδομη θέση στον παγκόσμιο χάρτη της πανδημίας, με πέραν των 120.000 κρουσμάτων και 3.174 θάνατους, αν και είναι κοινός τόπος ότι στις αχανές εκτάσεις της Ανατολίας, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με τον ιό. Ακόμα και σ’ αυτό το σκηνικό, ο Ταγίπ Ερντογάν, υποστήριξε ότι «η Τουρκία είναι στην καλύτερη

Sait Çetinoğlu Μετά την ανακωχή του Μούδρου, τα ηνία ανέλαβαν σταδιακά οι κεμαλικοί, για να διευθύνουν το πέρασμα από την Αυτοκρατορίας στην «δημοκρατία». Οι κεμαλικοί ήταν μια ελίτ τάξη στρατιωτικών, τα μέλη της οποίας ήταν συνηθισμένα να είναι ιδιοκτήτες ενός κράτους το οποίο και να το διοικούν. Έτσι, με βάση αυτό το δεδομένο, οι διοικούντες την νέα Τουρκία, σαν μια «αναβίωση του τύπου των διοικούντων τους Μαμελούκους» (1), όπου οι διοικούντες εξασφαλίζουν την γαλήνη και την ηρεμία στην κοινωνία και οι διοικούμενοι αναλαμβάνουν την ευθύνη της παραγωγής του πλούτου, με σκοπό τη διαιώνιση των διοικούντων (2), κάθισαν πάνω στο σβέρκο τάξεων που μπορούσαν να αυτοδιοικηθούν, χωρίς όμως αν έχουν τη δυνατότητα παρέμβασης στα θέματα διακυβέρνησης της χώρας. Από αυτήν την άποψη, η ιδεολογία του κεμαλισμού και η βάση του κοσμικού, εκδυτικισμένου εθνικισμού είναι στην ουσία συνέχεια του εθνικιστικού ρατσιστικού τουρκικού «ιδεώδους» των οπαδών του Κομιτάτου Ένωσις και Πρόοδος, με ψαλι

FILE PHOTO. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλτ Τραμπ σε συνάντηση που είχε με τον Ταγίπ Ερντογάν στον Λευκό Οίκο στις 16 Μαΐου 2017/ EPA/MICHAEL REYNOLDS Ένας συλλογικός τόμος κυκλοφορεί την περίοδο αυτή στο διαδίκτυο με τη μορφή pdf, δηλαδή προσβάσιμος από τον οποιοδήποτε. Τιτλοφορείται “Ally No More”, δηλ. «Όχι πλέον σύμμαχος» και αφορά, εν μέρει, και στο ιστορικό των σχέσεων ανάμεσα στην κεμαλική αλλά κυρίως τη σημερινή ισλαμιστική Τουρκία με τις ΗΠΑ.  Ο χαρακτηριστικός υπότιτλός του μας παραπέμπει ευθέως στο θέμα: “ Erdogan’s New Turkish Caliphate and the Rising Jihadist Threat to the West” («Το καινούργιο χαλιφάτο του Ερντογάν και ο αναδυόμενος τζιχαντιστικός κίνδυνος για τη Δύση»). Εκδότης του τόμου είναι το Center for Security Policy που εδρεύει στην αμερικανική πρωτεύουσα. Το CSP είναι γνωστό υπερσυντηρητικό, φιλοϊσραηλινό και αντιμουσουλμανικό think tank και για το οποίο θα αναφερθώ περαιτέρω στη συνέχεια. Για μια σειρά από λόγους, που θα επικαλεστώ στη συνέχεια –και πέ