IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

(...)   όταν οι τράπεζες παίρνουν πολλά ρίσκα θέτουν σε κίνδυνο ολόκληρη την οικονομία - εκτός και αν περιμένουν ότι θα διασωθούν. Και η προοπτική τέτοιων διασώσεων, φυσικά, απλώς ενισχύει την υπόθεση ότι οι τράπεζες δεν θα έπρεπε να μπορούν να είναι ανεξέλεγκτες, εφόσον στην πραγματικότητα τζογάρουν με τα χρήματα των φορολογούμενων. (...) ΤΟ ΒΗΜΑ - ΤΗΕ NEW YORK TIMES Μερικές φορές είναι δύσκολο να εξηγήσει κανείς γιατί χρειαζόμαστε αυστηρή ρύθμιση του χρηματοπιστωτικού τομέα - ειδικά σε μια εποχή κορεσμένη από την προπαγάνδα υπέρ των επιχειρήσεων και των αγορών. Συνεπώς, πρέπει πάντοτε να είμαστε ευγνώμονες όταν κάποιος υποστηρίζει τη ρύθμιση με επιχειρήματα πιο πειστικά και ευκολονόητα. Και αυτήν την εβδομάδα αυτό σημαίνει να τα βάλει με τον Τζέιμι Ντίμον και τον Μιτ Ρόμνι . Θα επανέλθω σύντομα στα προβλήματα της JP Morgan Chase, της τράπεζας που διευθύνει ο Ντίμον. Πρώτα, αφήστε με να μιλήσω για τον Ρόμνι, οι παρατηρήσεις του οποίου είναι τόσο εκτός θέ

(...)   the main point is that contrary to what such stories suggest, job losses since the crisis began haven’t mainly been in industries that arguably got too big in the bubble years. Instead, the economy has bled jobs across the board, in just about every sector and every occupation, just as it did in the 1930s. Also, if the problem was that many workers have the wrong skills or are in the wrong place, you’d expect workers with the right skills in the right place to be getting big wage increases; in reality, there are very few winners in the work force. All of this strongly suggests that we’re suffering not from the teething pains of some kind of structural transition that must gradually run its course but rather from an overall lack of sufficient demand — the kind of lack that could and should be cured quickly with government programs designed to boost spending. (...) Εύκολες, άχρηστες οικονομικές θεωρίες     ΤΟ ΒΗΜΑ - NEW YORK TIMES Πολλοί επιμένουν, με ύφος

The Debt  ... Με ελληνικούς υπότιτλους στο http://www.videoman.gr/14482

(...) Το χρέος λοιπόν έχει σημασία. Αλλά αυτή τη στιγμή άλλα πράγματα έχουν μεγαλύτερη σημασία. Χρειαζόμαστε περισσότερες, όχι λιγότερες, κυβερνητικές δαπάνες για να ξεφύγουμε από την παγίδα της ανεργίας. Και η λανθασμένη αντίληψη για το χρέος στέκεται εμπόδιο. Κανείς δεν καταλαβαίνει το χρέος Το 2011, όπως και το 2010, η Αμερική γνώριζε ανάκαμψη στους οικονομικούς της δείκτες αλλά συνέχιζε να πλήττεται από καταστροφικά υψηλή ανεργία. Και στο μεγαλύτερο μέρος του 2011, όπως και του 2010, οι συζητήσεις στην Ουάσιγκτον αφορούσαν σε κάτι άλλο: το κατ' ισχυρισμό επείγον θέμα της μείωσης του ελλείμματος. Αυτή η ατυχής εστίαση λέει πολλά για τον πολιτικό μας πολιτισμό και συγκεκριμένα για το πόσο αποκομμένο είναι το Κογκρέσο από τα δεινά του καθημερινού Αμερικανού. Αλλά αποκαλύπτει και κάτι άλλο: όταν στην Ουάσιγκτον μιλούν για ελλείμματα και χρέος, δεν έχουν ιδέα για τί μιλούν - και εκείνοι που μιλούν περισσότερο καταλαβαίνουν τα λιγότερα. Οι οικονομικοί «ειδήμ

Σχεδόν 150 εκατομμύρια Αμερικανοί, δηλαδή το 48% του πληθυσμού της χώρας, ζουν σε δεινή οικονομική κατάσταση. Εκτροχιάζει στόχους της χιλιετίας Η εξάλειψη της φτώχειας και της πείνας ως το 2015 δεν θα είναι κατορθωτή ΤΟΥ ΠΑΝΙΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ  ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ Θετικές ενδείξεις διαφαίνονται για την κατάσταση της αμερικανικής οικονομίας, αλλά κανένας δεν μιλά με βεβαιότητα για το αν και πότε θα υπάρξει ανάκαμψη. Ο πρόεδρος Ομπάμα, σε πρόσφατη συνέντευξή του, υποστήριξε ότι θα χρειαστούν τουλάχιστον δύο χρόνια ακόμη για την επίλυση των διαρθρωτικών προβλημάτων, ενώ σε ανακοίνωση της Ομοσπονδιακής Τράπεζας αναφέρθηκε ότι «η αναταραχή στην Ευρώπη αποτελεί ένα μεγάλο κίνδυνο για την αμερικανική οικονομία», σημειώνοντας παράλληλα ότι «τα στοιχεία δείχνουν πως υπάρχει μία μικρή βελτίωση στην αγορά εργασίας των Ηνωμένων Πολιτειών». Την ίδια στιγμή, 97,3 εκατομμύρια Αμερικανοί ανήκουν στην κατηγορία των πολιτών με χαμηλό εισόδημα, σύμφωνα με στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας της

Η πραγµατική αλλαγή έρχεται από όσους παίρνουν πίσω αυτό που δικαιωµατικά τους ανήκει  ... ένα δίκαιο οικονοµικό σύστηµα που θα φέρει προ των ευθυνών τους τους οικονοµικούς εγκληµατίες της κρίσης του 2008. «Εµείς είµαστε το 99% της Αµερικής» Το εξ αριστερών αντίπαλο δέος του Κόµµατος του Τσαγιού έβαλε και πάλι στο λεξιλόγιο των ΗΠΑ την έννοια της πάλης των τάξεων Της ΕΙΡΗΝΗΣ ΨΥΧΑΡΗ  Ποιος µπορούσε άραγε να φανταστεί, τον ∆εκέµβριο του 2010, όταν ένας 26χρονος άνεργος αυτοπυρπολείτο σε κάποια πόλη της Τυνησίας διαµαρτυρόµενος για την έλλειψη επαγγελµατικών ευκαιριών στο διεφθαρµένο κράτος της Βόρειας Αφρικής ότι οι «δονήσεις» από αυτή την «απλοϊκή» πράξη απελπισίας θα γίνονταν αισθητές ακόµη και στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, στις πανίσχυρες Ηνωµένες Πολιτείες; Ποιος µπορούσε να φανταστεί ότι το επακόλουθο ντόµινο εξεγέρσεων και ειρηνικών καταλήψεων πλατειών θα εξαπλωνόταν γρήγορα στη ∆ύση; Πλήθη κόσµου ξεχύνονται στους δρόµους σε µια π

  Αλλο το κοινωνικό συμβόλαιο, άλλο ο ταξικός πόλεμος Paul Krugman  Αυτή την εβδομάδα, ο πρόεδρος Ομπάμα είπε το προφανές: ότι οι πλούσιοι Aμερικανοί, πολλοί από τους οποίους πληρώνουν πολύ λίγους φόρους, θα πρέπει να επωμιστούν μέρος του κόστους για τη μείωση του μακροπρόθεσμου ελλείμματος στον προϋπολογισμό των ΗΠΑ. Και Ρεπουμπλικάνοι, όπως ο βουλευτής Πολ Ράϊαν, αντέδρασαν με κραυγές για «ταξικό πόλεμο». Φυσικά δεν πρόκειται για τίποτε τέτοιο. Αντιθέτως, είναι οι άνθρωποι σαν τον κ. Ράϊαν θέλουν να εξαιρέσουν τους πολύ πλούσιους από το βάρος της ευθύνης για την δημοσιονομική μας βιωσιμότητα, που κάνουν ταξικό πόλεμο. Είναι χρήσιμο εδώ να ξέρουμε τί συμβαίνει με τα εισοδήματα τις τελευταίες τρεις δεκαετίες. Λεπτομερείς εκτιμήσεις από το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κογκρέσου - που φτάνουν μέχρι το 2005 αλλά η βασική εικόνα δεν έχει αλλάξει - δείχνουν ότι ανάμεσα στο 1979 και το 2005 το εισόδημα των αμερικανικών οικογενειών της μεσαίας κλίμακας στη διανομή του ει

Η κρίση αυξάνει τους... πλούσιους! Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ Αναυδος και βαθύτατα προβληματισμένος ως προς την πραγματική φύση της οικονομικής κρίσης μένει κανείς όταν ρίξει μια ματιά στα στοιχεία που δείχνουν ειδικές μελέτες: σε παγκόσμιο επίπεδο, ο αριθμός όσων έχουν περιουσία προς εκμετάλλευση (εξαιρείται δηλαδή το σπίτι που μένουν οι ίδιοι) που υπερβαίνει το 1 εκατομμύριο δολάρια... αυξήθηκε με την οικονομική κρίση! Το 2010 δηλαδή αυτοί οι εκατομμυριούχοι ήταν περισσότεροι από το 2007, την τελευταία χρονιά πριν ξεσπάσει η κρίση! Κι όχι μόνο αυτό, αλλά και η συνολική περιουσία τους πέρυσι ήταν μεγαλύτερη παρά ποτέ! Την ώρα δηλαδή που στην Ευρώπη οι μισθοί και οι συντάξεις υφίστανται βίαιες περικοπές σε ορισμένες χώρες (Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία, Βαλτικές κ.λπ.) ή ηπιότερες σε άλλες (Ισπανία, Ιταλία, Βρετανία), ο αριθμός των Ευρωπαίων εκατομμυριούχων αυξάνεται θεαματικά και η δική τους περιουσία ξεπερνά κάθε ιστορικό προηγούμενο. Οι αριθμοί είναι αποστομωτικοί.