IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Ο πρωθυπουργός σ ένα ταξίδι χωρίς ταυτότητα και η ευρηματική εκβιαστική τρίπλα της Τουρκίας. Η επίσκεψη  του Έλληνα πρωθυπουργού στις ΗΠΑ,  είναι από μόνη της ένα σημαντικό γεγονός , αφού σε κάθε περίπτωση – και κάθε ξεχωριστή φορά –  επισφραγίζει αποφάσεις κρίσιμες τόσο για την χώρα μας, όσο και για την ευρύτερη γεωπολιτική μας γειτονιά … Του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Προφανώς υπάρχει  ξεχωριστή βαρύτητα ΚΑΙ στο επίπεδο των συμβολισμών ,  πρωτίστως για τις ΗΠΑ  που έχουν στοχεύσεις ευρύτερες  και δευτερευόντως βέβαια και για το Ελληνικό πολιτικό προσωπικό  το οποίο κατά κανόνα  σπεύδει να κεφαλαιοποιήσει πολιτικά και δι’ ίδιον όφελος το «φωτογραφικό αποτύπωμα» του γεγονότος . Θεωρούμε λοιπόν πως  δεν έχει ιδιαίτερη χρησιμότητα το να παραμείνει η δημόσια συζήτηση καθηλωμένη στα αυτονόητα και στα ταρατατζούμ , για τους συμβολισμούς και τα events, αν και ως κοινωνία έχουμε την απολύτως δικαιολογημένη  ανάγκη να αισθανθούμε ότι η όποια πολιτική αποταμίευση του Έλληνα πρωθυπουργού, μεταφρά

ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ   Του Παντελή Σαββίδη Αν εξαιρέσει κανείς, τα ωραία και συγκριτικά, ιστορικοφιλοσοφικά στοιχεία της ομιλίας του Πρωθυπουργού στο Κογκρέσο, που καλώς τα συμπεριέλαβε στις αναφορές του και προκάλεσαν αίσθηση, ένας πρώτος πολιτικός σχολιασμός θα μπορούσε να περιλάβει τις εξής επισημάνσεις: -Είναι θετική η πρόσκληση για την ομιλία. Έχει την βαρύτητά της. Αλλά επειδή στην δουλειά αυτή που κάνουμε τόσο χρόνια μάθαμε να είμαστε επιφυλακτικοί, ας ελπίσουμε να μην είναι ένα χτύπημα στην πλάτη για μη συμφέρουσες υποχωρήσεις. Ο καιρός θα δείξει. -Το θετικό κλίμα για να διατηρηθεί, χρειάζεται συνεχή καλλιέργεια. Ιδιαιτέρως στις ΗΠΑ όπου όλα μετρώνται με ανταλλακτική αξία. -Σε πολιτικό επίπεδο ο Πρωθυπουργός έκανε τρεις επισημάνσεις: 1. - ΄Ηταν θετική η αναφορά του στην Κύπρο, η πρόσκληση προς το κογκρέσο να σκεφθεί πως υπάρχει μια ανοικτή πληγή που πρέπει να κλείσει με βάση το Δ.Δ. και τις αποφάσεις του ΟΗΕ και, κυρίως, η κατηγορηματική του διαβεβαίωση πως δεν

 Τα… καλά και τα συμφέροντα των ΗΠΑ: Η (πιθανή) επιβράβευση της Άγκυρας από τον κ. Μπάιντεν είναι απαράδεκτη πράξη Του ΠΑΝΙΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν φαίνεται να τελειώνει σύντομα. Και, συνήθως, ο χρόνος είναι με τη μεριά των κατακτητών, όπως και για την τουρκική κατοχή στην Κύπρο. Πέρα από τις ανθρώπινες απώλειες, τις φρικαλεότητες και τις καταστροφές, το πέρασμα του χρόνου συντελεί στην παγίωση καταστάσεων και στην εδραίωση τετελεσμένων γεγονότων επί τους εδάφους. Σήμερα, οι Ουκρανοί υπερασπίζονται τα χώματά τους, τον πολιτισμό τους, τη γλώσσα τους, τις γειτονιές που μεγάλωσαν, τους τάφους που είναι θαμμένοι οι δικοί τους. Πέρασαν ήδη δυόμισι και πλέον μήνες από την έναρξη της ρωσικής εισβολής και τα όσα τραγικά διαδραματίζονται κοντεύουν να γίνουν πια «συνήθεια» και άρχισαν να υποβαθμίζονται στη διεθνή ειδησεογραφία. Στις Ηνωμένες Πολιτείες ασχολούνται τώρα με την πρόθεση του Ανωτάτου Δικαστηρίου για τις αμβλώσεις. Οι εικόνες με τα αθώα θύματα της ανελέητης βαρβαρότη

Το αμερικανικό think tank που ασκεί κριτική στη διεύρυνση του ΝΑΤΟ. Την ώρα που οι Δυτικοί σύμμαχοι είναι απορροφημένοι από το παζάρι με τον Ταγίπ Ερντογάν, προκειμένου αυτός να μην προβάλει βέτο στην σχεδιαζόμενη εισδοχή της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ, μειοψηφικές, αλλά όχι και μη επιδραστικές, φωνές στην άλλη άκρη του Ατλαντικού επιμένουν ότι το όλο εγχείρημα της ατλαντικής διεύρυνσης στην Βαλτική είναι αχρείαστο και επιζήμιο. Πρόκειται για τους libertarians του γνωστού Cato Institute, το οποίο στα τέλη Απριλίου δημιοσίευσε άρθρο του συνεργάτη του Doug Bandow (άλλοτε βοηθού του προέδρου Ρήγκαν και αρισυντάκτη του πολιτικού περιοδικού Inquiry), όπου παρατίθενται εννέα τον αριθμό λόγοι για τους οποίους η Σουηδία και η Φινλανδία δεν θα πρέπει να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ. Ο πρώτος λόγος είναι ότι καμία από αυτές τις δύο χώρες δεν αντιμετωπίζει πραγματική απειλή. Ακόμη και οι πιο ρωσοφοβικοί αναλυτές δεν μπορούν να προσφέρουν στοιχεία ότι ο Πούτιν σχεδιάζει να τους επιτεθεί. Και αν

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ: «Ο μονοπολικός κόσμος γίνεται αμετάκλητα παρελθόν»   Οι ΗΠΑ στον κόσμο του 21ου αιώνα. Η απο-παγκοσμιοποίηση και ο περιφερειακός προστατευτισμός   αποτελούν μονόδρομο για τις ΗΠΑ. Η αμερικανική εξωτερική πολιτική μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου περιήλθε σε μια θορυβώδη θριαμβολογία. Ο όρος ″Triumphalism″ ανταποκρίνεται πλήρως σε αυτό το σφάλμα. Οι ΗΠΑ προέκυψαν ως υπερδύναμη για μια σειρά από λόγους (γεωγραφία, μη φθορά σε ευρωπαϊκούς πολέμους παρά μόνο στο τέλος, δημιουργικότητα και φυσικούς πόρους) και δεν ήταν ποτέ μια πρόθυμη δύναμη να εμπλακεί στη διεθνή πολιτική. Από την άλλη, οι μάχες των Αμερικανών εναντίον των αποικιοκρατών (Βρετανών, Ισπανών και Γάλλων) καθιστούσαν την αμερικανική διαδικασία δημιουργίας έθνους-κράτους ως εξωτερική πολιτική καθώς ήταν αποικία. Η Αμερική κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου σχεδίασε σωστά δύο παράλληλους στόχους. Ο πρώτος ήταν να βγει νικήτρια στην κούρσα με την ΕΣΣΔ και με τον κομμουνισμό. Η άλλη, να δημιουργήσει