IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Όσο αληθεύει ότι η Οικονομία ανακάμπτει, ότι τελειώνουν τα Μνημόνια, ότι ο Σόιμπλε μόλις έφυγε έγινε φίλος, ότι η Μέρκελ που έμεινε ήταν φίλη ανέκαθεν και ότι ο αναμενόμενος Φιλελεύθερος νέος Υ/Οικονομικών θα είναι ο τελευταίος «εχθρός», άλλο τόσο είναι αλήθεια ότι η επίσκεψη Τσίπρα στο Λευκό Οίκο θα αναβαθμίσει την Ελλάδα από περιφρονητέο προτεκτοράτο σε αξιοσέβαστο σύμμαχο επειδή οι ΗΠΑ είναι «ζεύγος σε διάσταση» με την Τουρκία. Είναι πολύ συνηθισμένο άτομα και λαοί να προσφεύγουν σε ψευδαισθήσεις για να αποφύγουν τη δυσάρεστη πραγματικότητα, ιδίως όταν δεν είναι διατεθειμένοι να υποστούν θυσίες για να την αλλάξουν. Άλλωστε εμείς εδώ το ‘χουμε πια συνήθειο. Πότε με τις Βάσεις που –ακόμα- φεύγουν του Ανδρέα, πότε με την ισχυρή Ελλάδα του Σημίτη, πότε με τα νταούλια του Τσίπρα ζούμε σε ροζ συννεφάκια επί μονίμου βάσεως. Βρυξέλλες και Αθήνα συναγωνίζονται στην αισιοδοξία. Οι πολιτικά βραδύνοες Γερμανοί και οι πειθήνιοι στο Βερολίνο κεντρο/βορειο/Ευρωπαίοι άργησαν να εκτιμήσο

Τα σενάρια μεγαλύτερης αξιοποίησης της Σούδας αναθερμαίνει η νέα κρίση ανάμεσα στην Τουρκία και συμμαχικές χώρες για τη χρήση της βάσης του Ιντσιρλίκ. Σύμφωνα με ρεπορτάζ της  Καθημερινής της Κυριακής , επί του πρακτικού επιπέδου, η βάση της Σούδας ήδη χρησιμοποιείται πολύ περισσότερο από ότι σ το παρελθόν και μάλιστα επεκτείνεται διαρκώς. Ένα σκέλος της πολύ έντονης αμερικανικής παρουσίας στην Ελλάδα αυτή την εποχή είναι οι πολύ πυκνές συνεκπαιδεύσεις που πραγματοποιούν μονάδες των ΗΠΑ με ελληνικές ειδικές δυνάμεις και όχι μόνο. Σε πολιτικό -αλλά και ουσιαστικό- επίπεδο απομένει η ανανέωση της Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας για πέντε -ή και περισσότερα- χρόνια, αντί της ετήσιας ισχύος που έχει αυτή τη στιγμή. Στις ελληνοαμερικανικές επαφές που πραγματοποιούνται διαρκώς, σε πολλαπλά επίπεδα, τους τελευταίους μήνες η διάθεση για ανανέωση της συμφωνίας και μάλιστα για περισσότερα του ενός χρόνια, επαναλαμβάνεται διαρκώς. Ένα σκέλος της καθυστέρησης αφορά το π

Εχουν περάσει εβδομήντα χρόνια από τον Μάρτιο του 1947 που ο Αμερικανός πρόεδρος Χάρι Τρούμαν ενέκρινε 400 εκατ. δολάρια για βοήθεια προς Ελλάδα και Τουρκία. Με πρωτοβουλία των ΗΠΑ, οι δύο χώρες άρχιζαν το μακρύ κοινό ταξίδι τους στο δυτικό σύστημα ασφαλείας, ευρισκόμενες για πρώτη φορά στην ιστορία τους στην ίδια συμμαχία. Ακολούθησε ο πόλεμος της Κορέας το 1950 όπου Ελλάδα και Τουρκία απέστειλαν εκστρατευτικά σώματα. Η επιβράβευση ήρθε με την ταυτόχρονη ένταξή τους στο ΝΑΤΟ το 1952. Θεωρητικώς η συμμετοχή στη Βορειοατλαντική Συμμαχία θα απέτρεπε διμερείς εντάσεις. Στην πράξη χρειάστηκαν πολλαπλές αμερικανικές παρεμβάσεις για να αποτραπούν ελληνοτουρκικές συγκρούσεις. Το 1964 είχαμε την επιστολή Τζόνσον προς την Τουρκία. Το 1967 ο Αμερικανός προεδρικός εκπρόσωπος Σάιρους Βανς απομάκρυνε το ενδεχόμενο πολέμου μαζί (δυστυχώς) με την ελληνική μεραρχία από την Κύπρο. Το καλοκαίρι του 1976 οι αμερικανικές παρεμβάσεις απέτρεψαν πολεμικές ενέργειες εις βάρος του «Σισμίκ» στο Αι