IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ: Ο επικίνδυνος Πούτιν,   η αθώωση του Ερντογάν από τον Τραμπ,  η απροστάτευτη Κύπρος.    Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ συνομιλεί με την κόρη του Ιβάνκα στο περιθώριο της συνόδου των G20 στην Οσάκα της Ιαπωνίας. EPA, LUKAS COCH  Οι S-400 και η συνάντηση της Οσάκα:  Το μείζον ζήτημα για την Αμερική δεν έχει λήξει…    Με μια κίνηση που στόχευε και στο θυμικό, ο Τούρκος πρόεδρος φαίνεται να επηρέασε τον Αμερικανό πρόεδρο για την κατ’ ανάγκην προμήθεια από την Τουρκία των ρωσικών αντιβαλλιστικών συστοιχιών S-400 που τόση αναταραχή  έχει προκαλέσει τελευταία στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις.  Το τουρκικό τέχνασμα φάνηκε αποτελεσματικό και ο Αμερικανός πρόεδρος, μη απομακρυνόμενος από την πάγια αμερικανική θέση περί γεωστρατηγικής χρησιμότητας του τουρκικού εδάφους  και περί της σημασίας της Τουρκίας σε σχέση με τις οικονομικές, εμπορικές και άλλες συναλλαγές της με τις ΗΠΑ, φαίνεται να μη χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια για να μεταστραφεί.  Ήταν  αρκετή

   Paul Craig Roberts,''Zero Hedge'',  03/09/2019   Η Ουάσιγκτον και ο Κατάδικος που Διόρισε  για να Ανατρέψει την Βενεζουέλα  Συνεχίζουν τα Ψέματα. [ Το κατωτέρω άρθρο του διεθνώς διάσημου Αμερικανού καθηγητή, πρώην υπουργού οικονομικών και συγγραφέα γράφτηκε πριν το προχτεσινό σαμποτάζ που έχει βυθίσει την μισή Βενεζουέλα στο σκότος και πριν την χθεσινή δήλωση του διορισμένου από την Ουάσιγκτον «προσωρινού προέδρου της Βενεζουέλας» Γκουάϊντό, που καλεί ξένες δυνάμεις να επέμβουν την χώρα. Ο Alfred Maurice de Zayas , εισηγητής του ΟΗΕ, του οποίου την έκθεση  επικαλείται ο αρθρογράφος, είναι καθηγητής του Διεθνούς Δικαίου , γνωστός στο διεθνές κοινό από τηλεοπτικές συνεντεύξεις του.] Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού Δεν νομίζετε πως κάτι μυρίζει άσχημα όταν τα πορνομίντια σκαρώνουν  ένα μυθιστόρημα «ανθρωπιστικής κρίσης» στην Βενεζουέλα, αλλά δεν λένε λέξη για τις πραγματικές ανθρωπιστικές κρίσεις στην Υεμένη και στην Γάζα; Δεν νομί

Οι πωλήσεις όπλων στην Σαουδική Αραβία ήρθαν σε πρώτο πλάνο με την υπόθεση της δολοφονίας Κασόγκι, αν και είχαν απασχολήσει και στο παρελθόν, λόγω της ανθρωπιστικής κρίσης που προκαλεί η παρέμβαση του Ριάντ στην Υεμένη. Ο Τραμπ προσπαθεί να σώσει την σύμβαση μαμούθ με τους Σαουδάραβες, το Ευρωκοινοβούλιο ζητά εμπάργκο, η Μέρκελ δεσμεύεται για πάγωμα και ο Μακρόν δυσκολεύεται να αποφασίσει. Ένα πράγμα μόνο δεν αμφισβητείται, ότι όλοι πουλούσαν όπλα στο Ριάντ. Το Ευρωκοινοβούλιο άνοιξε χθες τον δρόμο για «στοχευμένες κυρώσεις», ζητώντας παραλλήλως την «επιβολή εμπάργκο όπλων» κατά της Σαουδικής Αραβίας. Στο ίδιο πνεύμα, η υπουργός Εξωτερικών της Αυστρίας, η χώρα της οποίας ασκεί την προεδρία της ΕΕ μέχρι το τέλος του έτους, προτείνει η ΕΕ συνολικά, να σταματήσει την πώληση όπλων στο Ριάντ. Σε συνέντευξή της στην γερμανική εφημερίδα Die Welt, η Κάριν Κνάισλ υποστηρίζει ότι, πέρα από τον τιμωρητικό χαρακτήρα της για την δολοφονία Κασόγκι, μια τέτοια ενέργεια από πλευράς ΕΕ

«Ασφαλώς και είναι μετριοπαθής ο διάδοχός μας.  Επέτρεψε στις γυναίκες να οδηγούν» Finian Cunningham,  Strategic Culture,  18-10-2018 [ Η επιλογή προβολής του πιο κάτω άρθρου, πεπειραμένου παρατηρητή και αναλυτή της τρέχουσας ανθρώπινης ιστορίας, οφείλεται στο ότι μόνος αυτός διέγνωσε την ανάγκη να προσφέρει μια πολύτιμη υπηρεσία αφύπνισης και συνειδητοποίησης ευρύτατου τμήματος του διεθνούς κοινού.  Κοινού το οποίο, σε κατάσταση πνιγμού αναγκών, εθισμού στον περιβάλλοντα εξωφρενισμό και  υπό συνεχή πλύση εγκεφάλου, ακούει και βλέπει εικονογραφημένο το ελεγχόμενο αφήγημα της εξουσίας, με ίσως κάποιον διαφεύγοντα αντίλογο, χωρίς να καταγράφει, να επεξεργάζεται και να διαμορφώνει προσωπική κρίση και στάση απέναντι σε διαφαινόμενα «τέρατα και σημεία». Όπως, από την μια πλευρά, η «ανθρωπιστική» ισοπέδωση της Σερβίας με καρκινογόνες βόμβες με στοιχεία Ουρανίου, οι εκατόμβες πειρατικών «ανθρωπιστικών» πολέμων σε Ιράκ, Λιβύη, Συρία, Αφγανιστάν, η τριετής γενοκτονία στην Υεμέ

      Η περίοδος 1990-2017 είναι διάσπαρτη με πολέμους και επεμβάσεις υπό την αιγίδα των ΗΠΑ και των δυτικών συμμάχων τους στο όνομα της διεθνούς φιλελεύθερης τάξης. Η ίδια περίοδος ξεκίνησε με τον φαινομενικό θρίαμβο του φιλοσοφικού φιλελευθερισμού, όπως αυτός εκφράστηκε στο βιβλίο του Φράνσις Φουκουγιάμα “Το Τέλος της Ιστορίας”. Κ αι τα δύο έμοιαζαν να προτείνουν κοσμοϊστορικές νομιμοποιήσεις για την ηγεμονία των ΗΠΑ. “Το Τέλος της Ιστορίας” διακήρυσσε ότι η φιλελεύθερη καπιταλιστική δημοκρατία ήταν η απάντηση στην « ανθρώπινη κατάσταση ». Ο καπιταλισμός ήταν η τελευταία λέξη στην οικονομία, καθώς μεγιστοποιούσε την ευημερία. Ο φιλελευθερισμός ήταν η τελευταία λέξη στην πολιτική, καθώς μόνον αυτός ικανοποιούσε την ανθρώπινη ανάγκη για ατομική αξιοπρέπεια και αμοιβαία αναγνώριση. Η πρώτη ιδέα εκφραζόταν στο κλαμπ “Συναίνεση της Ουάσινγκτον” για την οικονομική  πολιτική. Η δεύτερη αποκρυσταλλώθηκε στον « οικουμενικό ανθρωπισμό » που οδήγησε τη Δύση στον πόλεμο του Κοσσυφο