IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Τρεις πόλεμοι. Έχουμε εισέλθει σε μια από τις πιο σκοτεινές φάσεις της παγκόσμιας ιστορίας – ίσως μάλιστα την πιο σκοτεινή. Και έξω στους δρόμους «ουδέν ακούουν οι λαοί». Τρεις είναι οι πόλεμοι που διεξάγονται παράλληλα αυτή τη στιγμή. Των Ρώσσων κατά των Ουκρανών με πραγματικά πυρά. Της Δύσης κατά της Ρωσσίας με κυρώσεις οικονομικές και άλλες παράπλευρες. Και ο διαρκής εμφύλιος στο εσωτερικό της ίδιας της Δύσης, που για την ώρα έχει ιδεολογικό και θεσμικό χαρακτήρα και τελευταία του εκδήλωση είναι η εκκολαπτόμενη απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ στο (τεράστιας συμβολικής, ελάχιστης πρακτικής σημασίας) θέμα των αμβλώσεων . Τι κοινό έχουν οι τρεις αυτοί πόλεμοι; Πως ούτε καθαρή νίκη, καθοριστική επικράτηση της μιας εμπόλεμης πλευράς διαφαίνεται στον ορίζοντα, ούτε διευθέτηση έστω, προσωρινή εκεχειρία. Οι Ρώσσοι έχουν εδαφικά κέρδη στην Ουκρανία, αλλά το Κίεβο με την αρωγή των Δυτικών ακολουθεί τη στρατηγική που ακολούθησε στο Ντονμπάς μετά το 2014 και που ώς το τέ

Ο οικονομικός πόλεμος είναι εξαιρετικό απίθανο να επηρεάσει την έκβαση του πολέμου της Ουκρανίας, αλλά φαίνεται πιθανό να παράγει αποτελέσματα που θα βλάψουν την ενεργειακή ασφάλεια και την κλιματική ατζέντα, ενώ θα πλήξουν περισσότερο τους φτωχούς του κόσμου. Ο οικονομικός πόλεμος της Δύσης κατά της Ρωσίας θέτει σε κίνδυνο την ζωή στον κόσμο, όπως την ξέρουμε. Από τον David C. Hendrickson* Ενα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της κρίσης της Ουκρανίας είναι ο τρόπος που έθεσε σε κίνδυνο τρία άλλα «παγκόσμια αγαθά»: τις προσπάθειες αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής, την ενεργειακή ασφάλεια και τη φτώχεια. Υπό την ώθηση του συνολικού οικονομικού και χρηματοπιστωτικού πολέμου κατά της Ρωσίας, όπως το περιέγραψε ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών, η Δύση δεσμεύεται τώρα σε μια σειρά μέτρων που απειλούν αυτούς άλλους στόχους, καθιστώντας τους δευτερεύοντες ή τριτογενείς πριν από την παντοδύναμη ανάγκη να γίνει ζημιά στη ρωσική οικονομία. Η παγκόσμια επισιτιστική κρίση επιταχύνθηκε από τον πόλεμο της

 Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος:  Γιατί δεν είναι πια ένα σενάριο… Ολιβιέ Ζάτζετς* Στις 11 Μαρτίου, ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν απέρριψε σθεναρά τις εκκλήσεις πολιτικών και ειδικών να εμπλακούν οι Ηνωμένες Πολιτείες πιο άμεσα στον πόλεμο της Ουκρανίας, αποκλείοντας την άμεση σύγκρουση με τη Ρωσία: «Η ιδέα ότι πρόκειται να στείλουμε επιθετικό εξοπλισμό  αεροπλάνα, τανκς  με Αμερικανούς πιλότους και Αμερικανικά πληρώματα — απλά καταλάβετε το… αυτό λέγεται Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος» (1). Ωστόσο, δέχθηκε ότι ο πόλεμος ήταν δυνατός εάν η ρωσική επίθεση εξαπλωθεί στο έδαφος ενός κράτους μέλους του ΝΑΤΟ. Έτσι καθιερώθηκε μια διάκριση μεταξύ του εδάφους του ΝΑΤΟ (απαραβίαστου) και του εδάφους της Ουκρανίας, το οποίο εμπίπτει σε μια μοναδική γεωστρατηγική κατηγορία: σύμφωνα με τις ΗΠΑ, η διατήρηση αυτής της διάκρισης απαιτεί ακριβή κατανόηση της ισορροπίας δυνάμεων μεταξύ των εμπόλεμων στο έδαφος, αυστηρό έλεγχο του βαθμού επιχειρησιακής εμπλοκής των δηλωμένων υποστηρικτών της Ουκρανίας (ι

Υφυπουργός Παιδείας Αγγελος Συρίγος. Ο υφ. Παιδείας 'Αγγελος Συρίγος στον «Ε.Κ.»:  Κάποιοι θεωρούν ότι στη διπλωματία η συνέπεια  δεν είναι αρετή.   Υπάρχει μια μακραίωνη θλιβερή ιστορία για τις γραμμές «των αντιπάλων», που φαίνεται δεν θα σταματήσει ποτέ, όσο υπάρχουν κοινωνικές τάξεις, οικονομικά, πολιτικά και θρησκευτικά συμφέροντα, η οποία ξεπερνάει κάθε ελπίδα να γίνει ο κόσμος καλύτερος, αφού για την ανθρωπότητα ο πόλεμος είναι ό,τι της έχει απομείνει τελικά, σαν το μοναδικό «δίκαιο» μέσο επιβίωσής της. Με τον πόλεμο στην Ουκρανία, οι ισχυροί των Μεγάλων Δυνάμεων, μας έβαλαν εκ νέου σε αντίπαλα στρατόπεδα, τα οποία δυστυχώς για μας τους «οπαδούς», στηρίζονται επάνω σε ένα βάθρο πολλαπλών αντιφάσεων εκ μέρους τους, κακών υπολογισμών και ασυγχώρητων στρατηγικών λαθών, που αλλάζουν το σκηνικό του κόσμου για τα επόμενα χρόνια. Ενας πολιτικός, αλλά και νομικός, υφυπουργός Παιδείας της ΝΔ, αλλά και αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Δικαίου και Εξωτερικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπισ

    Γιατί η Δύση έχει την ευθύνη  για την κρίση στην Ουκρανία. Μια άλλη οπτική σε άρθρο του 2014 από τον Τζον Μερσχάιµε ρ , κ αθηγητή Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου.    Το κείµενο του Τζον Μερσχάιµερ, εκτενή αποσπάσματα του οποίου αναδημοσιεύει σήμερα η «Κ», φιλοξενήθηκε πρώτη φορά στο περιοδικό Foreign Affairs, στο τεύχος Σεπτεμβρίου/Οκτωβρίου 2014 , μερικούς μήνες μετά την εισβολή στην Κριμαία από τον ρωσικό στρατό τον Φεβρουάριο του 2014. Αντίθετα από την επικρατούσα άποψη στη Δύση, σύμφωνα με την οποία o πρόεδρος Πούτιν είναι ένας παράλογος και ριψοκίνδυνος φιλοπόλεμος ηγέτης που θέλει να δημιουργήσει ξανά τη Μεγάλη Ρωσία, ο γνωστός Αμερικανός καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου είχε εξαρχής υποστηρίξει ότι την κύρια ευθύνη για την κρίση την έχουν οι ΗΠΑ και η Ευρώπη, και ότι η ρίζα του προβλήματος είναι η διεύρυνση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς. Τα επιχειρήματα που αναπτύσσει βοηθούν να κατανοήσουμε καλύτερα την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην πε