IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Οι στόχοι των ΗΠΑ στην εξωτερική πολιτική και η Κρήτη. Ο νέος χάρτης της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. Τα σχέδια για Ρωσία και Κίνα. Τι θα κάνει με την Ε.Ε.. Οι ευκαιρίες για την Ελλάδα και ο παράγοντας Τουρκία .   Ο σύμβουλος του Αμερικανού προέδρου, τα είπε όλα αναφορικά με τους στόχους των ΗΠΑ τα είπε όλα όταν ρωτήθηκε για το ποιές θα είναι οι προτεραιότητες της διακυβέρνησης  Biden  εξωτερική πολιτική. Είπε: ″Κίνα, Κίνα, Κίνα και Ρωσία″.  Με άλλα λόγια, οι ΗΠΑ, συνεχίζουν από εκεί που είχαν μείνει στο θέμα της  Κίνας  η οποία από το ξέσπασμα της πανδημίας, αποτελεί χωρίς περιστροφές, τον  Νο1 στόχο των ΗΠΑ.   Οι ανταγωνισμοί υπερδυνάμεων είναι αναγκαστικά παγκόσμιοι και δεν μπορεί κάποια υπερδύναμη όπως οι ΗΠΑ να χαρίσουν τα κεκτημένα σε άλλες δυνάμεις. Η σύγκρουση με την Κίνα φαίνεται προσώρας αναπόφευκτη και μένει να δούμε τι θα επιλέξουν να κάνουν οι ΗΠΑ με τη Ρωσία.   Η αναφορά της Κίνας τρεις φορές και της Ρωσίας μια, δείχνει οτι ναι μεν η Μόσχα θα συνεχίσει να αποτελεί πονοκέ

  Οι πρώτες 100 ημέρες της εξωτερικής πολιτικής του Τζο Μπάιντεν. Η εξάλειψη της πανδημίας και των τεράστιων οικονομικο-κοινωνικών συνεπειών της μπορεί να είναι αναμφίβολα η πρώτη προτεραιότητα του επισήμως από χθες νέου Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, Τζο Μπάιντεν ,αλλά η ανθρωπότητα περιμένει και τα πρώτα δείγματα γραφής στην εξωτερική του πολιτική. Και κυρίως να αντιστρέψει την …στροφή από την πολιτική του προκατόχου του, Ντόναλντ Τραμπ. Όπως γράφει χαρακτηριστικά το αμερικανικό περιοδικό Foreign Policy «o Τραμπ ,τις πρώτες 100 ημέρες στο αξίωμά του ,είχε δώσει εκτεταμένες εντολές για την αναστροφή και αποσυναρμολόγηση των βασικών στοιχείων της εξωτερικής πολιτικής Ομπάμα και την προώθηση της πλατφόρμας «America First»(Πρώτα η Αμερική) ,που υπονόμευσε δεκαετίες προσπαθειών για Δυτική συναίνεση στην εξωτερική πολιτική». Τώρα ο Μπάιντεν και κυρίως η ομάδα που έχει επιλέξει να κατευθύνει την εξωτερική πολιτική της υπερδύναμης ,έχουν αναλάβει τη δέσμευση να αντικαταστήσουν το «America

Η QAnon και η ψυχολογία των θεωριών συνωμοσίας. Oι θεωρίες συνωμοσίας θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως η σύγχρονη εκδοχή, αν όχι μετεξέλιξη, των μεσαιωνικών δεισιδαιμονιών. Το ότι απέκτησαν ταχύτατη διάδοση μέσω του διαδικτύου, δεν τις καθιστά περισσότερο ορθολογικές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η τρέχουσα, τεράστια δημοφιλία στις ΗΠΑ, μίας εξ αυτών των θεωριών, της   QAnon , η οποία έχει φτάσει να αποτελεί αχρείαστο μπελά ακόμη και για τις αρχές ασφαλείας. Οι υποστηρικτές της ήταν και εκ των πρωταγωνιστών της  εισβολής στο Καπιτώλιο .  Σύμφωνα με το ευφάνταστο αφήγημα της QAnon, ο Ντόναλντ Τραμπ διεξάγει μια μυστική επιχείρηση για να σώσει εκατομμύρια παιδιά από μια μυστική ομάδα ισχυρών παιδεραστών. Για έναν τρίτο παρατηρητή, δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα κακό παραμύθι. Για τους Ρεπουμπλικανούς, όμως, είναι μια εν δυνάμει πηγή στήριξης εκ μέρους ενός κοινού που, την ίδια στιγμή, πλήττεται βάναυσα από την πολιτική τους. Για το FBI, η QAnon αποτελεί πλέον απειλή εσωτερικ

  Πως και γιατί το “Πρώτα η Αμερική” έγινε μέσα σε μια νύχτα  “Χώρα για τα πανηγύρια”. Λέγονται και γράφονται πολλά για την περίφημη σύγκρουση του ηττημένου προέδρου Τραμπ με το Αμερικανικό κατεστημένο. Και φυσικά στις πλείστες όσες εκδοχές αυτής της σύγκρουσης, αυτό που κατέχει κυρίαρχη θέση είναι το στοιχείο της μυθοπλασίας…   Φυσικά το γεγονός ότι αυτή η ιδιότυπη προσέγγιση τροφοδότησε το φαινόμενο του ακροδεξιού λαϊκισμού και ουσιαστικά δημιούργησε μαζί του το φαινόμενο των συγκοινωνούντων (και πλήρως αλληλοεξαρτώμενων) δοχείων, είναι απολύτως ερμηνεύσιμο και σχετίζεται πρωτίστως με την επικοινωνιακή διαχείριση στην βάση της οποίας δομήθηκε συνολικά η προεκλογική του εκστρατεία. Και βεβαίως, η αντικειμενική βάση που μετέτρεψε αυτήν την επικοινωνιακή διαχείριση σε κρίσιμη παράμετρο της εκλογικής του νίκης, ήταν η ίδια η τραγική κατάσταση στην οποία είχε βρεθεί η Αμερικανική κοινωνία, μετά την σαρωτική οικονομική κρίση του 2008. Έχουμε λοιπόν την εμφάνιση ενός «αντισυμβατικού» διεκδι

Φωτογραφία: Sam Kaplan, πρότυπο στύλ: Brian Byrne ΠΩΣ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ Η ΑΜΕΡΙΚΗ. ΣΗΜΕΙΩΣΗ “ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΩΝ”. Στις 22 Νοεμβρίου 2019 οι “Ανιχνεύσεις” είχαν αναδημοσιεύσει σε μετάφραση ένα κείμενο από τον αμερικανικό ιστοχώρο “The Atlantic” με τίτλο “Πως τελειώνει η Αμερική”. Ο τίτλος ήταν του Αμερικανικού περιοδικού. Λ όγω του ενδιαφέροντος που παρουσιάζει το δημοσιεύουμε και σήμερα, μετά τα γεγονότα στο Καπιτώλιο. Είναι μια βαθιά ανάλυση των κοινωνικών αιτιών της αμερικανικής παρακμής.     Yoni Appelbaum ,  The Atlantic . Η δημοκρατία εξαρτάται από τη συγκατάθεση των ηττημένων. Για το μεγαλύτερο μέρος του 20ου αιώνα, τα κόμματα και οι υποψήφιοι στις Ηνωμένες Πολιτείες ανταγωνίζονταν στις εκλογές με την αποδοχή ότι οι εκλογικές ήττες δεν είναι ούτε μόνιμες ούτε ανυπόφορες. Οι ηττημένοι θα μπορούσαν να δεχτούν το αποτέλεσμα, να προσαρμόσουν τις ιδέες και τους συνασπισμούς τους και να προχωρήσουν στον αγώνα για τις επόμενες εκλογές. Οι ιδέες και οι πολιτικές θα μπορούσαν να αμφισβητηθούν, μερικές φ