IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Η αδιέξοδη κρίση στην Ουκρανία και η «γύμνια» της Ευρώπης. Μια κρίση, εγκλωβισμένη στην αδιέξοδη προβολή στρατηγικών επιδιώξεων της Ρωσίας, στις δομικές αδυναμίες της Ε.Ε. και στη δογματική επιμονή των ΗΠΑ για επέκταση της επιρροής προς Ανατολάς κινδυνεύει να οδηγήσει σε μια περιορισμένη, όπως όλοι ελπίζουν, αντιπαράθεση στην Ουκρανία, και σε μια ψυχροπολεμική σύγκρουση με σοβαρές συνέπειες για την αρχιτεκτονική ασφάλεια αλλά και την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης. Οι επιδιώξεις της Ρωσίας για την αποκατάσταση ενός νέου στάτους κβο που θα «διορθώσει» τις ανισορροπίες, που σύμφωνα με τη ρωσική αντίληψη προκάλεσε η απότομη κατάρρευση του Συμφώνου της Βαρσοβίας και της Σοβιετικής Ένωσης, ακούγονται απειλητικές σήμερα για τη Δύση. Από την άλλη όμως η εμμονή της Ουάσιγκτον να δώσει περιεχόμενο και ουσία στο ΝΑΤΟ, το οποίο ήταν δημιούργημα του Ψυχρού Πολέμου, με τη διαδικασία διεύρυνσης προς Ανατολάς φθάνοντας μέχρι και την Ουκρανία και τη Γεωργία, εκλαμβάνεται ως ζωτική απειλή στη Ρωσία

Με "στομωμένα" όπλα η Δύση κατά της Ρωσίας. Τι όπλα έχει στη διάθεσή της η Δύση προκειμένου να ανακόψει τη "ρωσική επιθετικότητα”; Αφενός την ενίσχυση της Ουκρανίας σε στρατιωτικό υλικό και αφετέρου την απειλή των "κυρώσεων από την κόλαση” που θα πλήξουν τη Ρωσία σε περίπτωση στρατιωτικής ενέργειας στο ουκρανικό έδαφος. Όμως η σημασία και των δύο θα πρέπει να σχετικοποιηθεί. Στον τομέα των εξοπλισμών υπάρχουν κινήσεις οι οποίες δημιουργούν πραγματικό πρόβλημα στη ρωσική πλευρά, όπως η αποστολή φορητών αντιαεροπορικών Stinger (σε νοσταλγική ανάμνηση του ρόλου που αυτά έπαιξαν στα χέρια των Αφγανών μουτζαχεντίν την δεκαετία του '80) ή Javelin, και άλλες που φλερτάρουν με το γκροτέσκο, όπως η απόφαση της Γερμανίας να αποστείλει 5.000 κράνη, προφανώς για να μείνει το Βερολίνο εντός του κάδρου της κοινής δέσμευσης στην ασφάλεια της Ουκρανίας, εμμένοντας την ίδια στιγμή στη γραμμή της μη αποστολής "επιθετικού” υλικού. Ενδιαμέσως, διακρίνει κανείς και κινήσεις απλ

US Secretary of State Antony Blinken & Russian Foreign Minister Sergey Lavrov, 21/1/2022, Geneva-Switzerland (ΠΗΓΗ: www.timesofisrael.com )     Τα Αμερικανικά αδιέξοδα στην περιδίνηση του Ουκρανικού – Στην κόψη του ξυραφιού η Ουκρανία.  του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Επειδή  οι εξελίξεις στο Ουκρανικό, φαίνεται ότι θα δρομολογηθούν πολύ έξω από τις επιφανειακές προσλαμβάνουσες  τις οποίες φροντίζουν τα ΜΜΕ να έχουμε στην διάθεσή μας,  καλό θα είναι να προσπαθήσουμε να αναζητήσουμε την αλήθεια πίσω από τα πρωτοσέλιδα και κρατώντας αποστάσεις από τα γνωστά ταρατατζούμ  της ειδησεογραφίας… Και κυρίως, καλό θα είναι να συγκεντρώσουμε την προσοχή μας σε ορισμένες κρίσιμες και καθοριστικές παραμέτρους  οι οποίες τείνουν να διαμορφωθούν και που όπως όλα δείχνουν, θα προσδιορίσουν εν τέλει και την φυσιογνωμία της επόμενης μέρας: Πρώτον :  Για την Δυτική συμμαχία, η Ουκρανική αφέλεια από μια πρώτης τάξεως συγκρουσιακή αφορμή, υποβαθμίζεται σταδιακά σε ένα χρηστικό αναλώσιμο  το οποίο επιστρατ

 Οι επικίνδυνες «αντανακλάσεις» του «ανατολικού μετώπου» στα ελληνοτουρκικά  Οι εξελίξεις στο μέτωπο Ρωσίας – Ουκρανίας, δηλαδή ΝΑΤΟ-ΡΩΣΙΑΣ και Καζακστάν, αφορούν άμεσα και την Ελλάδα, διότι: α. Η Ελλάδα ως μέλος του ΝΑΤΟ συντάσσεται με την πολιτική της Ατλαντικής Συμμαχίας,   σε βάρος της Ρωσίας. β. Η Ελλάδα, βάση της υφιστάμενης ελληνο-αμερικανικής αμυντικής συμφωνίας, έχει εκχωρήσει στρατιωτικές βάσεις, που αξιοποιούνται ως βάσεις εφορμήσεως των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων προς την Ευρασία. γ. Η Ελλάδα, επιχειρεί να αναθερμάνει τις σχέσεις της με τη Ρωσία. Η Ελληνική διπλωματία εκτιμά, ότι εξυπηρετούνται τα συμφέροντα της χώρας μας,   εφόσον οι ελληνορωσικές σχέσεις ομαλοποιηθούν. Η Ελλάδα παρότι, δηλώνει υπέρ του διαλόγου και της συμφωνίας του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία, στο τέλος συμμετέχει στις στρατιωτικές πρωτοβουλίες της Ατλαντικής Συμμαχίας   σε βάρος της Ρωσίας , επειδή αυτό αποτελεί   ανελαστική συμμαχική υποχρέωση ης χώρας μας, προς το ΝΑΤΟ. δ. Οι σχέσεις ΗΠΑ-ΡΩΣΙΑΣ, στ

    Η Μόσχα τρίζει τα δόντια στη Δύση. Ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ δεν βρίσκεται στο απόγειο της ισχύος του. Ο άνθρωπος που από την πρωθυπουργία προήχθη στην προεδρία της Ρωσικής Ομοσπονδίας την περίοδο 2008-2012, αντικαθιστώντας τον Βλαντίμιρ Πούτιν ο οποίος είχε συνταγματικό κώλυμα, για να επιστρέψει κατόπιν εκ νέου επικεφαλής του υπουργικού συμβουλίου τελεί σε "τιμητική αποστρατεία”. Αντιδημοφιλείς αποφάσεις όπως η μεταρρύθιση του συνταξιοδοτικού, αλλά και υποψίες για δημιουργία ενός προσωπικού πλέγματος συμφερόντων οδήγησαν στην δυσμενή μετάθεσή του στη θέση του αντιπροέδρου του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας. Έτσι και έτσι, όμως, δεν παύει να είναι (λόγω της προσωπικής του διαδρομής πλάι στον Πούτιν αλλά και της τωρινής του θέσης) κάποιος που εκφράζει αυθεντικά τις απόψεις του Κρεμλίνου, με λιγότερη ενδεχομένως διπλωματικότητα από αυτήν που επιβάλλεται στον Ρώσο πρόεδρο και τους υπουργούς του. Συμβαίνει δε να έχει ταυτιστεί όλα αυτά τα χρόνια με την περισσότερο φιλική προς τη Δύση και

Εδώ και αιώνες, η Βρετανική Αυτοκρατορία έχει το ψέμα ως το πιο τελειοποιημένο εργαλείο της, είναι η παγκόσμια πρωταθλήτρια σε αυτό το σπορ. H Αυτοκρατορία αντεπιτίθεται…  Έγραφα το άρθρο που  υποσχέθηκα   για την ιστορία της πυρηνικής στρατηγικής μετά το 1945 και τη διαρκή διαπάλη μέσα στο δυτικό κατεστημένο μιας ολοκληρωτικής φιλοπόλεμης τάσης με την τάση των… “νορμάλ” ιμπεριαλιστών, προκειμένου να έχουμε το πλαίσιο στο οποίο πρέπει να ερμηνευθεί η τελευταία συνάντηση Πούτιν – Μπάιντεν, όταν άρχισε πάλι ο “κατακλυσμός”. Δεν προλαβαίνεις να σχολιάσεις ένα επεισόδιο και σού ‘ρχονται άλλα τρία. Η Ρωσία ανακοίνωσε ότι έκανε χρήση πραγματικών πυρών για να διώξει ένα βρετανικό πολεμικό σκάφος από τα χωρικά της ύδατα στη Μαύρη Θάλασσα. Το επεισόδιο έγινε την παραμονή των γιγαντιαίων ασκήσεων Sea Breeze Ουκρανίας και ΝΑΤΟ στη Μαύρη Θάλασσα (με συμμετοχή και του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού – όχι, θα έλειπε, τρομάρα του!). Η Βρετανία ισχυρίζεται ότι δεν έγινε κανένα επεισόδι

Το ηχηρό μήνυμα Πούτιν  στην επέτειο της 9ης Μαΐου.   Από την περιώνυμη ομιλία του στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου το 2007 μέχρι σήμερα, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν έχει επανειλημμένα απευθύνει επικριτικά μηνύματα προς την Δύση, εκφράζοντας την απογοήτευση της Μόσχας για τον αποκλεισμό της από μία ευρωπαϊκή και διεθνή τάξη πραγμάτων στην οποία φανταζόταν μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης ότι θα μπορούσε να συμμετέχει ισότιμα. Όμως το βαρύτερο όλων των μηνυμάτων ο ένοικος του Κρεμλίνου το απηύθυνε μόλις χθες – στην επισημότερη περίσταση του ρωσικού δημοσίου ημερολογίου. Για την Ρωσία του Πούτιν η 9η Μαΐου , αποτελεί την πραγματική εθνική επέτειο, εξ ού και σημαδεύεται απαρεγκλίτως (πράγμα που δεν συνέβαινε στα σοβιετικά χρόνια) από μεγάλη στρατιωτική παρέλαση στην Κόκκινη Πλατεία. Μάλιστα από τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, η Ημέρα της Νίκης αποτελεί και ευκαιρία λαϊκής κινητοποίησης, αφού καθιερώθηκε (αρχικά σε επαρχιακές πόλεις, μέχρι που εγκολπώθηκε την ιδέα

  Στην κόψη του ξυραφιού η Ουκρανία,  ακονίζει δόντια η Τουρκία! Ο γεωπολιτικός προσανατολισμός της Ουκρανίας απασχολεί έντονα τους ιθύνοντες της εξ. πολιτικής των ΗΠΑ ήδη από τις πρώτες μέρες της ανεξαρτησίας της χώρας το 1991, καθώς τον θεωρούν παράγοντα «κλειδί» στη διαμόρφωση της ισορροπίας ισχύος στο μη Ρωσικό πρώην Σοβιετικό χώρο, από την οποία πιστεύουν ότι εξαρτάται η εδαφική ακεραιότητα της Ρωσίας και το status της ως παγκόσμια δύναμη. Σύμφωνα με αυτή την προσέγγιση, εάν η Ουκρανία (ολόκληρη) ενσωματωθεί οργανικά στις ευρωατλαντικές δομές, τότε η Ρωσία θα περιχαρακωθεί στη Μαύρη Θάλασσα, ενώ θα ενεργοποιηθούν δυναμικές που θα θέτουν υπό σοβαρή αμφισβήτηση την επιρροή της Μόσχας και στον υπόλοιπο μη Ρωσικό πρώην Σοβιετικό χώρο. Σε αυτήν την περίπτωση εκτιμάται ότι η πορεία ανασυγκρότησης της Ρωσίας ως παγκόσμια δύναμη θα ακυρωθεί, ενώ θα ενισχυθούν φυγόκεντρες δυνάμεις σε διάφορες περιφέρειες της τροφοδοτούμενες από την ισχυροποίηση ανταγωνιστικών προς αυτήν παραγόντων, ιδιαίτε