IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Ο «αναθεωρητισμός» του Πούτιν  και το τέλος της Ευρωπαϊκής αθωότητας. Τελικά ο Πόλεμος είναι η μοίρα μας; α. «Νομίζων δε την πόλιν ουκ ορθώς βεβουλεύσθαι, αλλά προφάσει βραχεία και ευπρεπεί της Σικελίας απάσης έργου εφίεσθαι»1. (Θουκυδίδης) β. «Εφιέμενοι μεν τη αληθεστάτη προφάσει της πάσης άρξαι, βοηθείν δε άμα ευπρεπώς βουλόμενοι τοις εαυτών ξυγγενέσι και τοις προσγεγενημένοις ξυμμάχοις» [2] (Θουκυδίδης) Η Ρωσία πριν την εισβολή της στην Ουκρανία διαβεβαίωνε πως δεν στοχεύει σε στρατιωτική δράση και πως οι πληροφορίες για μία τέτοια ενέργεια είναι προϊόντα της δυτικής προπαγάνδας. Ο Πούτιν με το διάγγελμά του (24/2/2022) ανακοινώνοντας την έναρξη της στρατιωτικής επιχείρησης στην Ουκρανία διαβεβαίωνε πως σκοπός του δεν είναι η κατοχή του Ουκρανικού εδάφους, αλλά η προστασία του λαού της ανατολικής Ουκρανίας και ιδιαίτερα των δύο ρωσόφιλων περιοχών (Ντονέτσκ, Λουγκάσκ). Ταυτόχρονα προειδοποιούσε πως αν υπάρξει έξωθεν(;) παρέμβαση στην επιχείρηση της Ρωσίας θα υ

  Η Ιστορία του Ουκρανικού χώρου: γέννηση και διαμόρφωση του ουκρανικού εθνικισμού.   Εισαγωγικά … Η σημερινή Ουκρανία, παρότι παρουσιάζεται ως ένα ομοιογενές μόρφωμα, είναι ένα συνονθύλευμα ιστορικών εμπειριών, λαών και ανθρώπων διαφόρων περιοχών, με χαρακτηριστικά τα οποία δεν σχηματίζουν κάποια εμφανή πολιτισμική κοινότητα. Αυτό θα μπορούσε να συμπεράνει όποιος έψαχνε να βρει οποιουδήποτε είδους συγγένειες από τη «Μικρή Ρωσία» των Ουκρανών Κοζάκων, στις στέπες της Ταυρίδας, έως και το πιο «εξευρωπαϊσμένο» Λβοβ. Επομένως, μπορεί να ειπωθεί ότι και η Ουκρανία είναι μια περίπτωση «φαντασιακής κοινότητας», μιας κατασκευής στο πλαίσιο της κλασικής θεωρίας του Μπένεντικτ Αντερσον; Οχι ακριβώς. Η γέννηση του ουκρανικού έθνους και η ανάπτυξη του ουκρανικού εθνικισμού δεν μπορεί να ενσωματωθεί σε κάποιο συγκεκριμένο θεωρητικό πλαίσιο, μεταξύ αυτών που έχουν διαμορφωθεί έως σήμερα κι αφορούν τη μελέτη των ταυτοτήτων και του έθνους. Η εθνικιστική δραστηριότητα στη χώρα δεν ταυτίστηκε ποτέ με τ

  Πόσο εκτεταμένη ήταν η ΝΑΤΟϊκή συμμετοχή στην επιχείρηση κατά του καταδρομικού της Ρωσίας Moskva; Μερικά επιχειρήματα που αμφισβητούν το αφήγημα των TB2 Bayraktar και  λιγότερο των πυραύλων Neptune… Γιατί ερμηνευτικά  δεν “στέκεται” εύκολα αναφορικά με την προσβολή του καταδρομικού Moskva. Ένας γεγονός που επισημάνθηκε με ιδιαίτερη έμφαση από το DP, σχετικά με την εξέλιξη των επιχειρήσεων στην Ουκρανία, ήταν η συνεχής παρακολούθηση των κινήσεων των ρωσικών δυνάμεων από αέρος. Όχι μόνο κατά την ανάπτυξή τους στη βόρεια Ουκρανία με κατεύθυνση το Κίεβο και το Χάρκοβο, αλλά και αρκετά πριν  από  την έναρξη της ρωσικής επίθεσης στις 24 Φεβρουαρίου. Γράφει   ΕΙΔΙΚΟΣ  ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ Η παρακολούθηση αυτή είναι φυσικά διαδικασία που συνεχίζεται σε εικοσιτετράωρη βάση και πλέον έχει επικεντρωθεί στην ανατολική Ουκρανία. Οι κινήσεις των ρωσικών ναυτικών μονάδων στη Μαύρη Θάλασσα δεν σταμάτησαν ποτέ να παρακολουθούνται , κυρίως  από αμερικανικά MQ-9 Reaper και RQ-4 Global Haw

«Όσα ωφελούν τους ιδιοτελείς, τα προπαγανδίζουν οι αφελείς». Απ’ την ουκρανική περιπέτεια όλοι θα χάσουν. Όλοι όμως θα κερδίσουν και κάτι, ακόμη και η Ουκρανία. Οι μόνοι που έχουν μόνον να χάσουν, είναι οι Ευρωπαίοι. Απ’ την ουκρανική περιπέτεια όλοι θα χάσουν, Ρώσσοι, Αμερικάνοι, Κινέζοι, Άραβες, Ινδοί. Στην καλύτερη περίπτωση θα στραπατσαριστούν κάποιοι κλάδοι της οικονομίας τους και οι πολίτες τους από την αβεβαιότητα και τον πληθωρισμό. Όλοι όμως θα κερδίσουν και κάτι: εδάφη ή έναν λευκοπλάστη γοήτρου, μάντρωμα των συμμάχων ή καλύτερες τιμές για την πραμάτεια τους, πολιτικό χρόνο και χώρο, χρήσιμους αντιπερισπασμούς, πολύτιμη γνώση του αυριανού αντιπάλου. Ακόμη και η ακρωτηριαζόμενη Ουκρανία ίσως κάτι κερδίσει. Για πρώτη φορά στην ιστορία της θα γίνει ένα βιώσιμο εθνικό κράτος κι όχι ένα πολυεθνικό υβρίδιο χωρίς σαφή ταυτότητα και ιστορία. Οι μόνοι που έχουν μόνον να χάσουν, είναι οι Ευρωπαίοι. Την έτσι κι αλλιώς ανάπηρη πολιτική τους αυτονομία, αφού η ήπειρος θα προ

 Ο πόλεμος στην Ουκρανία και εμείς.   Ένα μήνα μετά την έναρξη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, αυτό που ξεκίνησε ως κεραυνοβόλος πόλεμος κινήσεων, εξελίσσεται σε πιο αργό, ίσως και πιο φονικό πόλεμο θέσεων, με οχυρωμένα στρατόπεδα και μακρινά πλήγματα πυροβολικού και αεροπορίας. Η γραμμή του μετώπου έχει παγιωθεί στο μεγαλύτερο μέρος της· οι Ρώσοι έχουν αποκομίσει σημαντικά εδαφικά κέρδη, κυρίως στο Νότο και στα Ανατολικά, αλλά δεν έχουν καταφέρει να καταλάβουν ούτε μία από τις δέκα μεγαλύτερες πόλεις της Ουκρανίας· ο ουκρανικός στρατός έχει καθηλώσει τις εχθρικές δυνάμεις στις πύλες των αστικών κέντρων που πολιορκούνται (με εξαίρεση τη Μαριούπολη) και σε ορισμένες περιπτώσεις έχει αρχίσει να εκδηλώνει επιτυχείς αντεπιθέσεις. Η ίδια, εκρηκτικά ασταθής ισορροπία επικρατεί στο διπλωματικό επίπεδο, με τις διαπραγματεύσεις για κατάπαυση του πυρός σε νεκρό σημείο, αφού ούτε η Μόσχα είναι ικανοποιημένη με ό,τι έχει πετύχει μέχρι τώρα- αντί τεράστιου πολιτικού, οικονομικού και ηθικού τιμή