IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Άμμος, αίμα και πετρέλαιο.  «Πάμπτωχη στη δεκαετία του '50, η Λιβύη είναι σήμερα η πλουσιότερη χώρα της Αφρικής. Χάρη στο πετρέλαιο, παιδεία, στέγη και υγεία προσφέρονται σχεδόν δωρεάν σε όλους. Οι Λίβυοι είναι μορφωμένοι. Η θέση των γυναικών είναι ζηλευτή, τόσο νομοθετικά όσο και στην πράξη, και η πολυγαμία απαγορεύεται ».  Αυτά έγραφε ο  Jean-Yves Moisseron,  αρχισυντάκτης της επιθεώρησης « Maghreb-Machrek», εν έτει 2011  επί Καντάφι. Ο γράφων σε κείμενο της εποχής έγραφε: «Η Λιβύη είναι εύκολη στρατιωτικά, δεν είναι όμως εύκολη κοινωνικά: Οι προστάτες του "άοπλου λαού που σφαγιάζεται" ενδέχεται να ανοίξουν αστόχαστα το κουτί της Πανδώρας. Δεν υπάρχει εύκολη διάδοχη κατάσταση γιατί δεν υπάρχουν συγκροτημένες πολιτικές δυνάμεις,  ούτε κοινωνία με ομογενή εθνολογική δομή.  Αποτελείται από ένα πλήθος φυλών (περίπου 140 !), μεσαιωνικής οργάνωσης και νοοτροπίας, με τα δικά τους προτάγματα, μύθους, μίση και συμφέροντα»!   Τα βλέπαμε εμείς οι απλοί

Αιματοβαμμένοι ηγέτες.   Ιράκ, Συρία, Υεμένη, Λιβύη, Αφγανιστάν, Σομαλία.  Τις καταστρέφουν για να τις ανοικοδομήσουν για ίδιο οικονομικό όφελος. Δεν τους ενδιαφέρουν δεκάδες χιλιάδες νεκροί, οι τραυματίες, οι ανέστιοι που εγκαταλείπουν τις πατρογονικές εστίες και αναζητούν τις τύχες τους αλλού. Πόσοι άλλοι νεκροί, πόσοι άλλοι σακατεμένοι. Στο όνομα της δήθεν ελευθερίας, της δημοκρατίας, λεηλατούν, σφάζουν, καταστρέφουν πολιτισμούς αρχαιότατους. Με τη στρατιωτική επιχείρηση «κλάδος ελαίας» ο Τούρκος πρόεδρος εισβάλει στην Συρία την πολύπαθη. Συνεχίζει στην Υεμένη σαν νέος Αττίλας. Από κοντά και ο Πούτιν. Καμία αντίδραση από τις πολιτισμένες χώρες. Η κ. Μέρκελ αρκείται να καλεί τον αφέντη Ερντογάν για να τον ηρεμήσει. Μόνο φραστικές διαμαρτυρίες που δεν φθάνουν στα αυτιά των κατακτητών. Ο ισχυρός επιβάλλει την θέλησή του. Η δύναμη των όπλων, την ειρήνη μέσα από την καταστροφή. Και η Ελλάδα; Ανέμελη μη δυνάμενη να αντιληφθεί τα όσα τεκταίνονται

File Photo: Στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Συρία από τον τουρκικό στρατό και τις δυνάμεις των Σύριων τρομοκρατών που χρησιμοποιεί η Τουρκία. EPA, ERDEM SAHIN  Ο πρόεδρος της Συρίας Μπασάρ Άσαντ με αξιωματικούς και στρατιώτες στην πόλη αλ Χαμπίτ, όπου άσκησε σκληρή κριτική στον Ταγίπ Ερντογάν. EPA, SANA HANDOUT Ένα αχρείαστο μακελειό στη Συρία. Πάει να τερματιστεί ο οκτάχρονος πόλεμος στη Συρία. Αυτό είναι το μόνο καλό νέο από τη ρημαγμένη αυτή χώρα. Οι νεκροί του πολέμου ξεπέρασαν το μισό εκατομμύριο και μπορεί να φτάσουν τις 600 χιλιάδες. Και αυτό σε ένα πληθυσμό που προπολεμικά, το 2011, αριθμούσε περίπου 21 εκατομμύρια. Μισοί από αυτούς προσφυγοποιήθηκαν. Οι μισοί μέσα στη χώρα τους (6.6 εκατ.) και οι υπόλοιποι έξω από αυτήν. Ο πόλεμος στη Συρία ήταν αχρείαστος. Δεν προέκυψε από καμιά ανάγκη. Ήταν ένας πόλεμος επιλογής. Το μακελειό στη Συρία δεν προέκυψε από την τραγωδία ενός αναγκαίου πολέμου, όπως ήταν ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Η τραγωδία του πολέμου σ

 Πώς οι μεγάλες δυνάμεις τρέφουν τον εξτρεμισμό  στη Μέση Ανατολή. Γιατί η «Αραβική Άνοιξη» δεν οδήγησε σε περισσότερη δημοκρατία, αλλά αντίθετα σε ακόμα πιο απολυταρχικά καθεστώτα στη Μέση Ανατολή. Οι ευθύνες των ξένων δυνάμεων και η κόντρα σουνιτών-σιιτών. Η απολυταρχία προελαύνει σε όλο τον κόσμο, είτε πρόκειται για την καταστολή διαδηλωτών από το Χονγκ Κονγκ ως τη Μόσχα ή την εθνικιστική λαϊκιστική επίθεση στα θεσμικά αντίβαρα από την Ουάσιγκτον ως το Λονδίνο ή από τη Βουδαπέστη ως την Άγκυρα. Σε μεγάλο μέρος του αραβικού κόσμου, εν τω μεταξύ, η κοινωνία έχει βυθιστεί σε ένα χομπσιανό τέλμα απολυταρχισμού και πολέμου -μια ανεξέλεγκτη βία με την ενθάρρυνση των ξένων δυνάμεων που η εμπλοκή τους δεν έχει κάνει τίποτε άλλο από το να προκαλέσει ακόμα περισσότερο τρόμο. Σε πολλές αραβικές πρωτεύουσες, αν όχι σε όλες, διαδηλωτές σαν αυτούς στον Χονγκ Κονγκ και στη Μόσχα θα κείτονταν ήδη νεκροί στους δρόμους. Από τις σφαγές στη Ραμπά στην Αίγυπτο το 2013, τις οποίες

      Εμφύλιος στη Λιβύη: Στο τέλος,  ακόμη και ο διάβολος θα χαιρετηθεί ως σωτήρας. Ο εμφύλιος πόλεμος στη Λιβύη μεταξύ του στρατάρχη Χαλίφα Χάφταρ, του ισχυρού άνδρα της ανατολικής Λιβύης που ηγείται τον αυτοαποκαλούμενο Λιβυκό Εθνικό Στρατό (LNA) και του πρωθυπουργού και πολιτικού αντιπάλου του Φάγεζ Σάρατζ που ηγείται τη διεθνώς αναγνωρισμένη Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας (GNA) κλιμακώνεται και συνεχίζει να εμπλέκει ξένες δυνάμεις. Οκτώ χρόνια μετά την πτώση του Μουάμαρ Καντάφι το 2011 και την έναρξη του αιματηρού εμφυλίου πολέμου, ούτε φως, ούτε τέλος διαφαίνεται. Όπως χαρακτηριστικά δηλώνει στο Spiegel , ένας διοικητής του στρατού της Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, ο Jamal Al-Aweeb, «Πολεμήσαμε πρώτα εναντίον του Καντάφι, μετά εναντίον του Ισλαμικού Κράτους και τώρα, από τον Απρίλιο, εναντίον του αυτοαποκαλούμενου στρατάρχη Χαλίφα Χάφταρ. Ο πόλεμος αναπαράγεται ξανά και ξανά, είναι ένας βαθύς φαύλος κύκλος. Οι σύντομοι πόλεμοι, λένε, αλλάζουν κυβερνήσεις, αλλά οι μακροί

Δεκάδες άνθρωποι αγνοούνται ύστερα από ένα νέο προσφυγικό ναυάγιο ανοιχτά της Λιβύης . Μια γυναίκα και ένα παιδί ήταν οι πρώτοι που ανασύρθηκαν νεκροί από τη θάλασσα. Ακόμη 25 άνθρωποι αγνοούνται, ενώ σύμφωνα με την ακτοφυλακή διασώθηκαν 73. Πολλοί από τους διασωθέντες, όπως αναφέρεται, είναι τραυματίες, χωρίς όμως να διευκρινίζεται η σοβαρότητα της κατάστασης τους. Εκπρόσωπος του λιβυκού ναυτικού δήλωσε ότι άγνωστοι λήστεψαν τους μετανάστες και αφαίρεσαν τη μηχανή του σκάφους αφού είχε αποπλεύσει. Οι μετανάστες βρέθηκαν ακινητοποιημένοι στα ανοιχτά, ενώ το φουσκωτό είχε αρχίσει να βάζει νερά, περίπου 26 χιλιόμετρα ανοιχτά της Γκαράμπουλι, ανατολικά της Τρίπολης. Σύμφωνα με την επίσημη ενημέρωση, οι διασωθέντες, 40 άνδρες, 25 γυναίκες και 8 παιδιά από την Κένυα, την Ακτή Ελεφαντοστού, τη Νιγηρία και το Σουδάν μεταφέρθηκαν σε κέντρο κράτησης στην Τατζούρα, ανατολικό προάστιο της λιβυκής πρωτεύουσας. Στη Λιβύη τους περιμένει επίσης μια κόλαση, καθώς οι μάχες μαίνονται κα

Σε αναδιάταξη του χάρτη και των γεωπολιτικών σφαιρών επιρροής στη Συρία καθώς και στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, οδηγεί σε βάθος χρόνου η απόφαση Τραμπ για την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από το συριακό έδαφος. Η γεωπολιτική, ως γνωστόν, απεχθάνεται το κενό. Σε περίπτωση που υλοποιηθεί η αμερικανική απόφαση κατά τους επόμενους μήνες, ελλοχεύει ο κίνδυνος να δημιουργηθεί “κενό εξουσίας” στη βορειανατολική Συρία, καθώς είναι σαφές πως οι Κούρδοι και το YPG (Μονάδες Αυτοπροστασίας του Λαού) δεν είναι σε θέση να διατηρήσουν μόνοι τους τον έλεγχο στην τεράστια περιοχή που έχουν απελευθερώσει από τον ISIS -εννοείται με τη βοήθεια των ΗΠΑ και των συμμάχων τους- ανατολικά του Ευφράτη. Η περιοχή αυτή, υπόψιν, δεν κατοικείται μόνον από Κούρδους (περίπου 10% του πληθυσμού της Συρίας), αλλά και από Σύριους σουνίτες Άραβες και άλλες μειονότητες π.χ. Ασσύριους κ.ά. Οι “μνηστήρες” της βορειοανατολικής Συρίας Τον έλεγχο αυτής της περιοχής, που είναι πλούσια σε