IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό:  Η ιστορία ενός ξεχασμένου λαού.    «Μπορεί να μετρήσει κανείς όλες τις ζωές που χάθηκαν στην Σρεμπρένιτσα της Βοσνίας, στην γενοκτονία της Ρουάντα και στον εμφύλιο της Συρίας, να προσθέσει τα θύματα του διωγμού του λαού των Ροχίνγκια στην Μιανμάρ και μία 11η Σεπτεμβρίου κάθε μέρα επί έναν ολόκληρο χρόνο και τελικά να συμπεριλάβει την Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Αν προσθέσει όλες αυτές τις απώλειες ζωής και τις πολλαπλασιάσει επί δύο και πάλι δεν θα φτάσει τον αριθμό των ζωών που έχουν χαθεί στην Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό . Σύμφωνα με έκθεση της διεθνούς ΜΚΟ “International Rescue Committee”, 5,4 εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν την ζωή τους από το 1998, όταν και ξεκίνησε ο Δεύτερος Πόλεμος του Κονγκό, μέχρι και το 2008, ωστόσο αρκετές άλλες οργανώσεις και άνθρωποι που βρίσκονται στην περιοχή μετράνε πάνω από 6 εκατομμύρια νεκρούς και βλέπουν το αίμα να κυλά ακόμα σαν νερό, αλλά και πάλι κανείς δεν ακούει κάτι για αυτό»(1) Η Λαϊκή Δημοκρατία

 Πώς οι μεγάλες δυνάμεις τρέφουν τον εξτρεμισμό  στη Μέση Ανατολή. Γιατί η «Αραβική Άνοιξη» δεν οδήγησε σε περισσότερη δημοκρατία, αλλά αντίθετα σε ακόμα πιο απολυταρχικά καθεστώτα στη Μέση Ανατολή. Οι ευθύνες των ξένων δυνάμεων και η κόντρα σουνιτών-σιιτών. Η απολυταρχία προελαύνει σε όλο τον κόσμο, είτε πρόκειται για την καταστολή διαδηλωτών από το Χονγκ Κονγκ ως τη Μόσχα ή την εθνικιστική λαϊκιστική επίθεση στα θεσμικά αντίβαρα από την Ουάσιγκτον ως το Λονδίνο ή από τη Βουδαπέστη ως την Άγκυρα. Σε μεγάλο μέρος του αραβικού κόσμου, εν τω μεταξύ, η κοινωνία έχει βυθιστεί σε ένα χομπσιανό τέλμα απολυταρχισμού και πολέμου -μια ανεξέλεγκτη βία με την ενθάρρυνση των ξένων δυνάμεων που η εμπλοκή τους δεν έχει κάνει τίποτε άλλο από το να προκαλέσει ακόμα περισσότερο τρόμο. Σε πολλές αραβικές πρωτεύουσες, αν όχι σε όλες, διαδηλωτές σαν αυτούς στον Χονγκ Κονγκ και στη Μόσχα θα κείτονταν ήδη νεκροί στους δρόμους. Από τις σφαγές στη Ραμπά στην Αίγυπτο το 2013, τις οποίες

      Εμφύλιος στη Λιβύη: Στο τέλος,  ακόμη και ο διάβολος θα χαιρετηθεί ως σωτήρας. Ο εμφύλιος πόλεμος στη Λιβύη μεταξύ του στρατάρχη Χαλίφα Χάφταρ, του ισχυρού άνδρα της ανατολικής Λιβύης που ηγείται τον αυτοαποκαλούμενο Λιβυκό Εθνικό Στρατό (LNA) και του πρωθυπουργού και πολιτικού αντιπάλου του Φάγεζ Σάρατζ που ηγείται τη διεθνώς αναγνωρισμένη Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας (GNA) κλιμακώνεται και συνεχίζει να εμπλέκει ξένες δυνάμεις. Οκτώ χρόνια μετά την πτώση του Μουάμαρ Καντάφι το 2011 και την έναρξη του αιματηρού εμφυλίου πολέμου, ούτε φως, ούτε τέλος διαφαίνεται. Όπως χαρακτηριστικά δηλώνει στο Spiegel , ένας διοικητής του στρατού της Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, ο Jamal Al-Aweeb, «Πολεμήσαμε πρώτα εναντίον του Καντάφι, μετά εναντίον του Ισλαμικού Κράτους και τώρα, από τον Απρίλιο, εναντίον του αυτοαποκαλούμενου στρατάρχη Χαλίφα Χάφταρ. Ο πόλεμος αναπαράγεται ξανά και ξανά, είναι ένας βαθύς φαύλος κύκλος. Οι σύντομοι πόλεμοι, λένε, αλλάζουν κυβερνήσεις, αλλά οι μακροί

Ο ιστορικός, Κυριάκος Λυκουρίνος, εξηγεί μέσα από ένα σπάνιο αρχειακό υλικό το πώς η βουλγαρική κατοχή της Ανατολικής Μακεδονίας (Αύγουστος 1916-Σεπτέμβριος 1918) εξελίχθηκε σε μια ασύλληπτων διαστάσεων ανθρωπιστική καταστροφή. Το τελευταίο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου 1918 τα ελληνικά στρατεύματα προελαύνουν στην Ανατολική Μακεδονία και η περιοχή μας λυτρώνεται από τη ζοφερή βουλγαρική κατοχή. Οι δημοσιογράφοι που ακολουθούν τον ελληνικό στρατό περιγράφουν εικόνες ανατριχιαστικές, που δεν έχουν τίποτα από την πατριωτική έξαρση και τον παλλαϊκό ενθουσιασμό του 1913: Το στρατιωτικό τμήμα μπαίνει στην Καβάλα στις 25 Σεπτεμβρίου εν μέσω νεκρικής σιγής και για να προϋπαντήσουν το στρατηγό Νεγρεπόντη βγαίνουν μερικοί σκελετωμένοι γέροντες και λίγες ρακένδυτες γυναίκες. Η πόλη εμφανίζει όψη νεκροταφείου και στους έρημους δρόμους της κινούνται ελάχιστοι άνθρωποι σαν σκιές φαντασμάτων. Λίγες γαλανόλευκες σημαίες εμφανίζονται σε μισογκρεμισμένα μπαλκόνια και σε ξεχαρβαλωμένα παράθυρα. Οι

Bila Tserkva massacre Η Μπίλα Τσέρκα είναι πόλη της κεντρικής Ουκρανίας. Τον Αύγουστο του 1941, έχοντας εξοντώσει τις σοβιετικές δυνάμεις στην περιοχή, οι Γερμανοί έστειλαν τους εκτελεστές των Einsatzgruppen των SS στην Ουκρανία. Στη Μπίλα Τσέρκα ζούσαν πολλοί Εβραίοι. Τα SS με την σύμφωνη γνώμη του διοικητή της 6ης Στρατιάς, στρατάρχη Βάλτερ φον Ράιχεναου, εκτέλεσαν όλους τους ενήλικες Εβραίους και έκλεισαν σε ένα σχολείο 90 παιδιά και μερικές γυναίκε ς. Οι Γερμανοί στρατιώτες της 295ης Μεραρχίας Πεζικού (ΜΠ) που φρουρούσαν το σχολείο ακούγοντας τις συνεχείς κραυγές και τα κλάματα των γυναικών και των παιδιών δεν ήξεραν τι να κάνουν και ζήτησαν τη γνώμη των ιερέων των μονάδων τους. Στη 295η ΜΠ υπηρετούσαν ένας ρωμαιοκαθολικός ιερέας, ο Έρνστ Τέβες και ένας λουθηρανός πάστορας, ο Γκέρχαρντ Βίλτσεκ. Οι δύο πήγαν στο σχολείο όπου αντίκρισαν φρικτές εικόνες, πείνας και φόβου. Οι δύο εισηγήθηκαν στον τοπικό διοικητή του τμήματος της 295ης ΜΠ που τα φρουρούσε να ελευθερώ