IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η τρομοκρατική επίθεση στη χριστουγεννιάτικη αγορά του Βερολίνου και η εκτέλεση του Ρώσου πρεσβευτής Αντρέι Καρλόφ από τον Τούρκο αστυνομικό στην Άγκυρα επανέφεραν στο προσκήνιο τον εφιάλτη της τρομοκρατίας, σημαίνοντας συναγερμό σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Τι σηματοδοτούν οι δύο επιθέσεις για την Ευρώπη, τις σχέσεις της Ρωσίας με την Τουρκία και πως εξηγείται η «απουσία» των ΗΠΑ, που οδηγεί σε αλλαγές στην εξίσωση των διεθνών σχέσεων και των συσχετισμών ισχύος; Ο καθηγητής και διευθυντής ερευνών του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων, Κωνσταντίνος Φίλης, μίλησε στο Τvxs.gr για τις εξελίξεις. Θα μπορούσε η επίθεση στο Βερολίνο να χαρακτηριστεί η αρχή ενός νέου κύκλου τρομοκρατικών επιθέσεων στην Ευρώπη, ένα προμήνυμα;  «Το Ισλαμικό Κράτος όσο υποχωρεί εδαφικά στη Συρία και το Ιράκ τόσο είναι κατά κάποιο τρόπο υποχρεωμένο να προβαίνει σε θεαματικές ενέργειες ώστε να διατηρεί το μύθο του και το φρόνημα των υποστηρικτών του» , σχολιάζει ο κ. Φίλης και προσθέτει: «

Η δημιουργία του Daesh στη Συρία σηματοδότησε ένα πολύ φιλόδοξο πολιτικό εγχείρημα: την απόπειρα ιδρύσεως ενός πρωταρχικού πυρήνα εδαφικού ελέγχου, ο οποίος δυνητικά θα εξελίσσετο σε σουνιτική-ουχαβιτική, άρα φιλοσαουδική κρατική οντότητα, εις τα εδάφη της Συρίας και του Ιράκ, με τα εξής οφέλη-ζημίες για τους ενδοσυστημικούς κρατικούς δρώντες: 1ον) Ανακόπτοντας τη γεωστρατηγική διασύνδεση Τεχεράνης-Δαμασκού-Νοτίου Λιβάνου. Προκύπτει άμεσο όφελος Τουρκίας, Σ. Αραβίας και Ισραήλ. 2ον) Ελέγχοντας τα ύδατα Τίγρητος και Ευφράτου. Προκύπτει άμεσο όφελος Τουρκίας και στρατηγική δυσχέρεια για Ισραήλ, το οποίο δεν μπορεί να εμπιστευθεί τον έλεγχο των υδάτων της Μέσης Ανατολής στο ισλαμο-αυταρχικό νεο-οθωμανικό καθεστώς Ερντογάν. 3ον) Ελέγχοντας τα πετρέλαια της Μοσούλης και του Κιρκούκ (κόστους: USA$ (1)/βαρέλι!). Προκύπτει άμεσο όφελος Τουρκίας και Σ. Αραβίας και στρατηγική δυσχέρεια για Ισραήλ, το οποίο δεν μπορεί να εμπιστευθεί τον έλεγχο των καλύτερων διεθνώς υδρογον

Ο υποψήφιος των Εργατικών   Sadiq Khan     αναμένεται να γίνει ο πρώτος μουσουλμάνος δήμαρχος του Λονδίνου, αφού οι δημοσκοπήσεις προβλέπουν την καθαρή επικράτηση του έναντι του Συντηρητικού αντιπάλου του Ζακ Γκόλντσμιθ. Αν επαληθευθεί αυτή η νίκη και από τα αποτελέσματα τότε ο έλεγχος του μεγαλύτερου οικονομικού κέντρου στην Βρετανία και την Ευρώπη θα επιστρέψει στους Εργατικούς μετά από 8 χρόνια και τη δημαρχία του Συντηρητικού Μπόρις Τζόνσον. Ανάμεσα στους δύο επικρατέστερους υποψηφίους κλήθηκα να επιλέξω και εγώ ως πολίτης της Ε.Ε. που κατοικεί μόνιμα στη Βρετανική πρωτεύουσα . Πάντοτε όταν πρόκειται για την τοπική αυτοδιοίκηση προτιμώ να κοιτάζω περισσότερο τα πρόσωπα και το πρόγραμμα που προωθούν παρά την κομματική ταμπέλα που έχουν πάνω από το κεφάλι τους. Έτσι αφήνοντας στην άκρη τη συμπάθεια που τρέφω για τους Τόρις του κ. Κάμερον επικεντρώθηκα στους δύο υποψήφιους. Είναι πολλοί εκείνοι που δίνουν ιδιαίτερη σημασία στο background των υποψηφίων, προσωπικά η προέλευσ

 Γιατί οι «ανθρώπινες βόμβες» που έχουν αναταράξει τη ζωή στις δυτικές κοινωνίες, όπως στο Παρίσι και τις Βρυξέλλες, προέρχονται από τα γκέτο των μεγάλων δυτικών πόλεων, είναι μάλιστα ευρωπαίοι πολίτες; Γιατί εκπλήσσονται οι ηγέτες των δυτικών κρατών με τους μαχητές, οι οποίοι προερχόμενοι από τη Δύση συστρατεύονται με τους τζιχαντιστές της ISIS; Προσποιούνται πως δεν έχουν αντιληφθεί ότι η παγκοσμιοποίηση δεν αφορά μόνον την οικονομία αλλά ότι η ουσία της έγκειται στο γεγονός ότι μετασχηματίζει την τοπικότητα; Παρασύρονται από το γεγονός ότι παραμένουν ανέγγιχτα τα εξωτερικά σύνορα των κρατών, τα οποία όμως μετασχηματίζονται εκ των ένδον; Πώς παγκοσμιοποιούνται οι τοπικότητες; Γράφει ο Ούλριχ Μπεκ στην « Επινόηση του Πολιτικού » από το 1993: «Μιλάμε πάντα για τον Τρίτο Κόσμο σαν να μη βρίσκεται πουθενά. Βρίσκεται όμως εδώ ανάμεσά μας. Στα προάστια – γκέτο των ΗΠΑ, αλλά και στις πρώην αποικιοκρατικές μητροπόλεις της Δυτικής Ευρώπης δημιουργούνται τοπικές ζώνες εξαθλίωσης, όπου

Παρουσιάζουμε εδώ μεταφρασμένα τέσσερα κείμενα από τις εφημερίδες "Le Monde", "L'Humanité" και "Libération", με θεματική σχετική με τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι και διάφορες διαστάσεις τους, όχι μόνο επικαιρικές, αλλά και με κάποιο ιστορικό βάθος. 1. Πληρώνουμε τις ανακολουθίες της γαλλικής πολιτικής στη Μέση Ανατολή Να είμαστε ρεαλιστές, να ζητάμε το ανέφικτο, διακήρυσσαν στους παρισινούς δρόμους οι ουτοπιστές του Μάη του 1968. Το να είμαστε ρεαλιστές σήμερα σημαίνει να απαιτούμε από αυτούς που κυβερνούν να φτάσουν μέχρι τις ρίζες αυτού του κακού, το οποίο στις 13 Νοεμβρίου σκότωσε τουλάχιστον 129 ανθρώπους στη γαλλική πρωτεύουσα. Είναι πολλαπλές οι ρίζες και δεν πρόκειται να τις απαριθμήσουμε εδώ. Δεν θα επικαλεστούμε την εγκατάλειψη των προαστίων, ούτε το σχολείο, ούτε την ενδογαμική αναπαραγωγή των γαλλικών ελίτ, ανίκανων να διαβάσουν την πολυπλοκότητα του κόσμου. Σταθμίζουμε την πολλαπλότητα των αιτιών για την εξάπλωση τ

Στη φωτογραφία η γυναίκα που δολοφονήθηκε. Δεν βρίσκονται ελεύθερα διαμερίσματα, δεν υπάρχουν δουλειές και δεν μπορεί κανείς να ψωνίσει, χωρίς να έχει μαζί του πιστόλι, μετά τη διπλή δολοφονία σε κατάστημα της ΙΚΕΑ. Το 2040 η χώρα θα είναι ισλαμική, ενώ μαίνεται ο εμφύλιος πόλεμος. Μία από τις πιο πλούσιες και κοινωνικά δίκαιες χώρες της Ευρώπης καταρρέει, ενώ όλο και πιο πολλά ΜΜΕ αναφέρονται στο δράμα που βιώνουν οι πολίτες της ( πηγή ). Ειδικά μετά το διπλό, αποτρόπαιο έγκλημα σε κατάστημα της ΙΚΕΑ, με τους βιασμούς γυναικών από μουσουλμάνους να έχουν εξελιχθεί σε επιδημία, μαζί με την τρομοκρατία και με τα υπόλοιπα ανατριχιαστικά εγκλήματα ( άρθρο ). Η χώρα που οι κάτοικοί της απαγορεύεται να αναφερθούν σε τέτοια προβλήματα, μήπως χαρακτηριστούν ρατσιστές ή επειδή κινδυνεύουν να χάσουν τη θέση τους στο δημόσιο, αποφάσισε τελικά να κλείσει ερμητικά τα σύνορα της, να απομονωθεί. Οι αιτίες; Πολλοί μουσουλμάνοι. Πολύ τρομοκρατία. Συμμοριτοπόλεμοι στους δρόμους. Εμπρησμοί. Υ