IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

“Σε κάποιο επίπεδο, οι επαναλαμβανόμενες ελληνικές κρίσεις ταιριάζουν με την ιδέα του Καρλ Μαρξ για την επανάληψη της ιστορίας, πρώτα ως τραγωδίας και μετά ως φάρσας”, γράφει ο Wolfgang Münchau στην εφημερίδα  ''Financial Times''  και τονίζει:  “Η Ελλάδα έφτασε κοντά στην έξοδο από την ευρωζώνη πέρυσι το καλοκαίρι. Αν και πιθανότατα θα πλησιάσει και φέτος, ωστόσο είναι απίθανο πως θα βγει από την ευρωζώνη”.  Ο έγκριτος αναλυτής της βρετανικής οικονομικής εφημερίδας σημειώνει και τα εξής:  Όμως, θα πρέπει να προετοιμαζόμαστε για στιγμές έντασης της επόμενες εβδομάδες και τους επόμενους μήνες καθώς η Ελλάδα και οι πιστωτές της προσπαθούν να συμφωνήσουν στην πρώτη αξιολόγηση του περυσινού προγράμματος διάσωσης.  Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έχει καταλήξει στο συμπέρασμα πως το δημόσιο χρέος της Ελλάδας, στο 180% του ΑΕΠ, δεν είναι βιώσιμο, ούτε και ο συμφωνημένος στόχος για ετήσιο πρωτογενές πλεόνασμα, προ τόκων, ύψους 3,5% του ΑΕΠ.  Το Ταμείο επιμ

Αυτό που θα έπρεπε να αναγνωρίσουν οι υποστηρικτές της φιλελευθεροποίησης των παγκόσμιων αγορών είναι ότι τόσο η παγκοσμιοποίηση όσο και η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση έχουν παράγει χαμένους. Και οι δύο υποτίθεται πως θα δημιουργούσαν μια κατάσταση στην οποία κανείς δε θα ήταν χειρότερα, ενώ κάποιοι μπορεί να ήταν και καλύτερα από πριν. Αυτό δε συνέβη. Πλησιάζουμε στο σημείο όπου η παγκοσμιοποίηση και η συμμετοχή στην ευρωζώνη ειδικότερα, καταστρέφουν όχι μόνο συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες αλλά ολόκληρα κράτη. Αν οι φορείς χάραξης πολιτικής δεν αντιδράσουν σε αυτό, σίγουρα θα το κάνουν οι ψηφοφόροι. Στο Δυτικό κόσμο και ειδικότερα στην Ευρώπη οι ψηφοφόροι στρέφονται κατά της παγκοσμιοποίησης. Τι δείχνει η μεταστροφή του κοινού έναντι της συμφωνίας TTIP. Η λάθος συνταγή για μεταρρυθμίσεις και η άνοδος των λαϊκιστών. Η παγκοσμιοποίηση αποτυγχάνει στις ανεπτυγμένες δυτικές κοινωνίες, όπου μια διαδικασία που κάποτε χαιρετιζόταν για τα παγκόσμια οφέλη της τώρα αντιμετωπίζει πολιτικέ

Ενα από τα λίγα ασφαλή συμπεράσματα στα οποία μπορεί να καταλήξει κανείς για τη συμφωνία της Παρασκευής ανάμεσα στους Ευρωπαίους ηγέτες και τον Ντέιβιντ Κάμερον είναι πως θα έχει μικρό αντίκτυπο στο δημοψήφισμα της 23ης Ιουνίου για την παραμονή της Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αφορά κυρίως τεχνικά ζητήματα και δεν πρόκειται να συγκινήσει τους ψηφοφόρους. Ακόμα και όσοι έχουν καταβάλει προσπάθεια για να καταλάβουν όλες τις πτυχές της, δεν μπορούν να είναι σίγουροι πόσα από τα στοιχεία της θα διασωθούν μετά τις νομοθετικές και δικαστικές διαδικασίες που θα ακολουθήσουν. Άλλωστε, είναι η πρώτη φορά που υπογράφεται μια τέτοια συμφωνία. Οι φιλο-ευρωπαϊστές φίλοι μου στη Βρετανία τείνουν να την αντιμετωπίζουν με πιο πραγματιστικό τρόπο. Ήταν αρκετά καλή για να επιτρέψει στον Βρετανό πρωθυπουργό να διεξάγει δημοψήφισμα, προτείνοντας την παραμονή του Ηνωμένου Βασιλείου στην Ε.Ε. Έκανε τη δουλειά για την οποία προοριζόταν. Από τη σκοπιά της υπόλοιπης Ε.Ε., η συμφωνία ε

 . EPA, OLIVIER HOSLET, EPA, ETIENNE LAURENT German Chancellor Angela Merkel in Brussels, Belgium. EPA, OLIVIER HOSLET, EPA, ETIENNE LAURENT Η χρονιά αυτή θα είναι δύσκολη για τη Γερμανία, μια χρονιά όπου μπορεί να αποδειχθεί ότι η πολιτική που ασκούνταν μέχρι τώρα είναι ανεφάρμοστη. Και η πιο ανεφάρμοστη πολιτική είναι τα ανοιχτά σύνορ α που εξήγγειλε πέρυσι η καγκελάριος Μέρκελ για τους Σύρους πρόσφυγες. Η καγκελάριος είτε υποτίμησε τις συνέπειες αυτής της εξαγγελίας είτε ενήργησε απερίσκεπτα – ή και τα δύο. Λίγους μήνες και ένα εκατομμύριο πρόσφυγες αργότερα, η δυσαρέσκεια μεγαλώνει στο κόμμα της και τη χώρα ολόκληρη. Ο Γκέρχαρντ Σρέντερ, ο σοσιαλδημοκράτης προκάτοχός της, χρησιμοποίησε την περασμένη εβδομάδα το ίδιο ακριβώς επιχείρημα που χρησιμοποιεί η δεξιά τάση του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος: Η Γερμανία δεν μπορεί να απορροφήσει έναν τόσο μεγάλο αριθμό. Πέρυσι έφτασαν στη χώρα ένα εκατομμύριο πρόσφυγες, φέτος μπορεί να φτάσουν οι διπλάσιοι, κι ο αριθμός αυτό

Η Ευρώπη κινείται σαν τον ζογκλέρ σε πέντε ταυτόχρονες κρίσεις, που στο σύνολό τους αποτελούν σοκ, τα οποία δεν προβλέφθηκαν σε διάφορα στάδια της εξέλιξής τους: οι πρόσφυγες από τη Συρία, το χρέος των κρατών της περιφέρειας, η παγκόσμια υποχώρηση της ανάπτυξης, η ανεξαρτητοποίηση της Κριμαίας από τη Ρωσία και τα επακόλουθά της καθώς και τα εγκλήματα της Volkswagen. Η αγαπημένη μεταφορική αποτύπωση της θεωρίας του χάους είναι τα φτερά μιας πεταλούδας που πυροδοτούν έναν ανεμοστρόβιλο σε άλλο σημείο του πλανήτη. Μια αθώα κίνηση που πυροδότησε την κρίση στην Ευρώπη ήταν η απόφαση της Αγκελα Μέρκελ να ανοίξει τα σύνορα της Γερμανίας στους πρόσφυγες από τη Συρία. Οι περισσότεροι Γερμανοί χαιρέτησαν την απόφαση, αλλά η ίδια δεν προετοίμασε τη χώρα της και την υπόλοιπη Ευρώπη, τόσο πολιτικά όσο και σε επίπεδο υποδομής γι' αυτό που ερχόταν. Σε Βερολίνο και Αμβούργο η κατάσταση αναφορικά με τη στέγαση είναι τόσο απελπιστική, που οι αρχές ετοιμάζουν νομοθεσία γι

''Greece’s creditors demolish euro project. Stripped of ambitions for a political and economic union, the bloc changes into a utilitarian project''. http://www.ft.com/comment/columnists/wolfgangmunchau Ξεχάστε για πάντα την ευρωζώνη που ξέρατε έπειτα από αυτό το Σαββατοκύριακο, « η αποδόμησή της ήδη ξεκίνησε» . Αφωνοι έμειναν δεκάδες διεθνείς παρατηρητές, που παρακολουθούν τα ευρωπαϊκά τεκταινόμενα εδώ και χρόνια, από τα όσα συνέβησαν τα τελευταία 24ωρα στις Βρυξέλλες και την οδυνηρή συμφωνία στην οποία εξαναγκάστηκε η ελληνική κυβέρνηση από τους εταίρους της. Θεωρούν ότι η συμφωνία αυτή σημαίνει και το οριστικό τέλος της ευρωζώνης. Wolfgang  Munchau «Υποχρεώνοντας τον Αλέξη Τσίπρα σε μια ταπεινωτική ήττα, οι πιστωτές της Ελλάδας έκαναν πολύ περισσότερα από το να ωθήσουν τα πράγματα προς μια αλλαγή καθεστώτος στην Ελλάδα ή να βάλουν τις σχέσεις αυτής της χώρας με την ευρωζώνη. Κατέστρεψαν την ευρωζώνη όπως τη γνωρίσαμε και κατεδάφισαν την ι