IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 NABIL HASAN VIA GETTY IMAGES Υεμένη: Μια χώρα με πολλά μέτωπα. Ποιο μπορεί να είναι το μέλλον της; Η Υεμένη, εδώ και τέσσερα χρόνια, αποτελεί έναν τόπο συγκρούσεων, καθώς διέπεται από έναν αιματηρό και διαρκή εμφύλιο πόλεμο.  Τα επεισόδια που καταγράφονται καθημερινά στα σημεία των μαχών ευθύνονται, τόσο για τις εκατοντάδες απώλειες, όσο και για την ανθρωπιστική κρίση, την οποία βιώνει ο κόσμος της Υεμένης. Η χώρα, εδώ και χρόνια, είναι κατακερματισμένη μεταξύ διαφορετικών ομάδων με ξεχωριστές αξιώσεις η καθεμία. Το γεγονός αυτό μπορεί να αποδοθεί τόσο στις θρησκευτικές αποκλίσεις που διέπουν τις εν λόγω ομάδες, όσο και στο ιστορικό παρελθόν που συνοδεύει την Υεμένη. Όπως είναι γνωστό, η Βόρεια Υεμένη αποτελούσε μέλος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ενώ αργότερα μετεξελίχθηκε σε Βασίλειο, μέχρι το 1962 όπου μετονομάστηκε σε Αραβική Δημοκρατία της Υεμένης. Αντιθέτως, η Νότια Υεμένη στο πέρασμα του χρόνου χάραξε διαφορετική πορεία από το Βόρειο τμήμα της, καθώς ε

Το Ριάντ ουσιαστικά έχασε τον πόλεμο στην Υεμένη. Άρκεσε η απομάκρυνση από τον Ντόναλντ Τραμπ του συμβούλου εθνικής ασφαλείας του Λευκού Οίκου, Τζον Μπόλτον, φανατικού θιασώτη της πολιτικής της "μέγιστης πίεσης” επί του Ιράν, για να υπάρξει τις προηγούμενες μέρες αισθητή αποκλιμάκωση των τιμών του πετρελαίου. Όμως το πλήγμα των ανταρτών Χούθι στην καρδιά της σαουδαραβικής πετρελαιοπαραγωγής οδηγεί πολλούς σε σκέψεις αν επίκειται άλμα στα 100 δολάρια ανά βαρέλι. Η επίθεση, για την οποία ανέλαβαν την ευθύνη οι Χούθι, σημειώθηκε το πρωί του Σαββάτου με δέκα μη επανδρωμένα αεροσκάφη (drones) εναντίον δύο εγκαταστάσεων του σαουδαραβικού κρατικού πετρελαϊκού κολοσσού Aramco στις επαρχίες Αμπκάικ και Χουράις, προκαλώντας πυρκαγιές που, κατά το Ριάντ, τέθηκαν υπό έλεγχο. Οι ακριβείς στόχοι και η έκταση των ζημιών δεν έχουν γνωστοποιηθεί, καθώς η ενημέρωση έχει ανασταλεί. Η οργάνωση Ανσαρουλάχ, όπως ονομάζονται επισήμως οι αντάρτες Χούθι, κυριαρχεί πολιτικά μεταξύ των Ζαϊ

Τα λάφυρα του πολέμου: Περπατώντας δίπλα σε χτυπημένα κτίρια στην Δαμασκό, στην Συρία, τον Μάιο του 2018. OMAR SANADIKI / REUTERS  Η νέα αραβική τάξη. Εξουσία και βία στην σημερινή Μέση Ανατολή*. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν πλέον την ισχύ ή την θέση να επιβάλλουν μια περιφερειακή τάξη με τους δικούς τους όρους. Κατά πάσα πιθανότητα, η ηγεμονία των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή δεν πρόκειται ποτέ να αποκατασταθεί, επειδή η περιοχή έχει αλλάξει θεμελιωδώς. Το 2011, εκατομμύρια πολίτες σε ολόκληρο τον αραβικό κόσμο κατέβηκαν στους δρόμους [1]. Οι λαϊκές εξεγέρσεις από την Τύνιδα ως το Κάιρο [2] υποσχέθηκαν να ανατρέψουν τις απολυταρχίες και να προωθήσουν δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις. Για μια στιγμή, φαινόταν σαν να τερματιζόταν η παλιά τάξη της Μέσης Ανατολής και να παίρνει την θέση της μια νέα και καλύτερη. Αλλά τα πράγματα διαλύθηκαν γρήγορα. Κάποια κράτη κατέρρευσαν υπό την πίεση και κατήλθαν σε εμφύλιο πόλεμο˙ άλλα βρήκαν τρόπους να προχωρήσουν παραπατώντας και να αποκτή

Δύσβατοι οι δρόμοι για την ειρήνευση στην Υεμένη.    Οι συγκρούσεις μεταξύ ισλαμιστικών φατριών στην Ταΐζ και οι στρατηγικές διαφωνίες μεταξύ Σαουδαράβων και Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων σκιαγραφούν την εικόνα μιας διασπασμένης αντι-Χούθι συμμαχίας, στο εσωτερικό της οποίας μάλλον δεν θα αργήσουν να εκδηλωθούν αποκλίσεις Επιμέλεια: Βασίλης Παπακριβόπουλος  Με τις άμεσες διαπραγματεύσεις μεταξύ της κυβέρνησης της Υεμένης, που υποστηρίζεται από τον διεθνή συνασπισμό, και των ανταρτών Χούθι διαγράφονται κάποιες προοπτικές για τη διευθέτηση μιας σύγκρουσης η οποία σύντομα θα εισέλθει στον πέμπτο χρόνο. Όμως, αυτός ο διάλογος θα σημειώσει επιτυχία μονάχα εάν συμμετάσχουν επίσημα και άλλοι τοπικοί «παίκτες», καθώς επίσης και οι περιφερειακές δυνάμεις όπως η Σαουδική Αραβία και το Ιράν.   Για μεγάλο χρονικό διάστημα, μέσα ενημέρωσης και διπλωμάτες έδειχναν να αγνοούν τον πόλεμο στην Υεμένη. Η έκταση της ανθρωπιστικής κρίσης, το στρατιωτικό αδιέξοδο και η δολοφονία του Σαου