IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Προτάσεις για την ανακούφιση των οικονομικά ασθενέστερων Με βάση τα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης (Ε.Ε.), της Eurostat, η Ελλάδα, μαζί με την Πορτογαλία, έχουν, ανάμεσα στα κράτη - παλαιά μέλη της Ε.Ε., το υψηλότερο ποσοστό του πληθυσμού που βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας. Το νέο έτος 2009, που μόλις ανέτειλε, είναι βέβαιο ότι οι επιπτώσεις της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης θα γίνουν οδυνηρά αισθητές και στη χώρα μας (ιδιαίτερα στον τουρισμό, την οικοδομή και τη ναυτιλία) και, όπως συμβαίνει πάντοτε, θα πλήξουν τους οικονομικά ασθενέστερους και θα αυξήσουν το ποσοστό του πληθυσμού που βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας. Εξαιτίας τόσο της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης όσο και των εξελίξεων στην εσωτερική αγορά (ανάπτυξη των μεγάλων πολυκαταστημάτων, καταστροφές επιχειρήσεων από τα πρωτοφανή πρόσφατα γεγονότα κυρίως στο κέντρο της Αθήνας, αλλά και στη Θεσσαλονίκη και σε πολλές πόλεις της χώρας), οι μικρές επιχειρήσεις και ιδιαίτερα εκείνες που

Harvey Bernard Milk (22/6/1930 – 27/11/1978) Βομβαρδισμός νέων -μαζί και μερικών από τις καλύτερες- αμερικανικών ταινιών αρχίζει από τη βδομάδα αυτή, ενώ πλησιάζει η ημερομηνία ανακοίνωσης των υποψηφιοτήτων για τα Οσκαρ. Επικεφαλής η θαυμάσια ταινία «Milk» του Γκας βαν Σαντ, γύρω από τη ζωή τού γκέι πολιτικού Χάρβεϊ Μιλκ που δολοφονήθηκε το 1978, με έναν εξαιρετικό Σον Πεν, ενώ ακολουθεί «Ο δρόμος της επανάστασης» του Σαμ Μέντες, με τη γυναίκα του, την ηθοποιό Κέιτ Γουίνσλετ και τον Λεονάρντο ΝτιΚάπριο (το ρομαντικό ζευγάρι του «Τιτανικού») στο ρόλο ενός ζευγαριού απογοητευμένου από την ανιαρή ζωή του. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι ταινίες «Cafe de los maestros» του Μιγκέλ Κοάν, γύρω από τη χρυσή εποχή του τάνγκο, και το ελληνικό ντοκιμαντέρ «Μάνος Χατζιδάκις - είδωλο στον καθρέφτη» του Δημήτρη Βερνίκου. Στο πρόγραμμα και οι ταινίες: «Ολα θα πάνε καλά!», ελληνική κωμωδία του Γιάννη Ξανθόπουλου, και «Babylon Α.D.», φουτουριστική περιπέτεια του Ματιέ Κασοβίτς. ------------------

Τουρκική εθνική εξωτερική πολιτική και αντίληψη του Διεθνούς Δικαίου Με σταθερούς στόχους και παραβιάσεις η Τουρκία, ιστορικά είναι μία χώρα η οποία διατηρώντας ένα σταθερό εθνικό σχέδιο, μία στρατηγική που σαν σκοπό έχει να επαναφέρει την Τουρκία ως "αυτοκρατορία", παραβιάζει συστηματικά κάθε έννοια του Διεθνούς Δικαίου, αντιστρέφοντας την πραγματικότητα και απειλώντας (κατά περιόδους) γείτονες, φίλους και εχθρούς. Με ένα ανύπαρκτο πολιτικό σύστημα, που δέχεται τις διαταγές του στρατιωτικού κατεστημένου (όποτε δεν κυβερνούν επίσημα οι στρατηγοί), απαιτεί την "δικαίωση" των στόχων και των σκοπών της, ενώ αδυνατεί να ικανοποιήσει τις τεράστιες υποχρεώσεις της απέναντι στην ιστορία και όσους λαούς έχει "δολοφονήσει" συστηματικά, χωρίς ποτέ ουσιαστικά να έχει τιμωρηθεί από τις "μεγάλες δυνάμεις". Η γεωστρατηγική θέση της Τουρκίας, πάντοτε ενδιέφερε τους κυνηγούς του κέρδους αλλά και της δύναμης. Η θέση "χωροφύλακα" που κατείχε κατά τη διάρ

Σχέδιο σωτηρίας τώρα! Τα πράγματα δυστυχώς εξελίσσονται με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Η χθεσινή υποβάθμιση της ελληνικής πιστοληπτικής ικανότητας από τη Standard & Ρoor΄s έθεσε σε λειτουργία το δυσμενέστερο σενάριο για την οικονομία μας. Η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα της ευρωζώνης που υποβαθμίζεται, επιβεβαιώνοντας τις εκτιμήσεις εκείνων που την περιέγραφαν ως τον «ασθενή κρίκο». Το δυστύχημα είναι ότι η υποβάθμιση έρχεται σε μια στιγμή όπου η εξάρτηση από τον εξωτερικό δανεισμό είναι απόλυτη και σε χρόνο κατά τον οποίο αναμένεται περαιτέρω επιδείνωση των διεθνών πιστωτικών συνθηκών. Ηδη οι αγορές αντιμετώπισαν χθες με έκδηλη ανησυχία τις ζημιές της Deutsche Βank, ύψους 4,8 δισ. ευρώ στο τελευταίο τρίμηνο του 2008, και τρέμουν την αναμενόμενη αποκάλυψη των προβλημάτων της Citigroup και της ΗSΒC. Η πρώτη θα αναγκασθεί να πουλήσει περιουσιακά στοιχεία για να διασωθεί και η δεύτερη θα επιχειρήσει θηριώδη αύξηση μετοχικού κεφαλαίου ύψους 30 δισ. δολ. προκειμένου να επιβιώσει. Κακά τα

Είσαι για μια... «μεταρρύθμιση»; Nα, λοιπόν, ακόμη ένας... «διάλογος για την παιδεία». Και μάλιστα από «μηδενική βάση» – οτιδήποτε μπορεί να υποτεθεί πως σημαίνει αυτή η απόλυτη αοριστολογία. Οπως άλλωστε και στη νεοελληνική πολιτική ορολογία, ακόμη και ο «κανονικός», υποτίθεται, «διάλογος» στην πράξη δεν σημαίνει και πολλά πράγματα, αφού σχεδόν πάντα αυτό που στην πραγματικότητα γίνεται είναι ένα... προσχηματικό συναπάντημα διαφόρων «πλευρών» και μέχρι κάποιες από αυτές να αποχωρήσουν «πανηγυρικά» και με καταγγελίες ο υποτιθέμενος διάλογος αφορά τα... διαδικαστικά και δεν επεκτείνεται πέραν ενός ένθεν κακείθεν μονολόγου! Ειδικότερα, για τον «ευαίσθητο χώρο της παιδείας» (α, αυτό τουλάχιστον το συνομολογούν διακηρυκτικά όλες οι πλευρές που... αδυνατούν να κάνουν έναν σοβαρό και υπεύθυνο διάλογο – κατά τα «άλλα»...), το γαϊτανάκι των «διαλόγων» καλά κρατεί χρόνια ολόκληρα τώρα. Μόνο που, όπως προκύπτει από... τα αποτελέσματα, αυτός ο τόσο προσφιλής «διάλογος» δεν έχει οδηγήσει σε καμιά