IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Απώλεια εθνικής κυριαρχίας τότε και σήμερα  - Έγκλημα και τιμωρία Τους τελευταίους δώδεκα μήνες στην χώρα συνέβησαν απίθανα πράγματα τα οποία κανείς πραγματικός Έλληνας, Έλληνας στην ψυχή και όχι στο διαβατήριο μόνο, θα μπορούσε να πιστέψει. Με κορυφαία τραγική στιγμή ολων αυτών των δραματικών γεγονότων την φράση του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου ότι η Ελλάδα απώλεσε την εθνική κυριαρχία της και συνεπώς ότι τελούμε υπό ξένη κατοχή. Πιθανόν και ο ίδιος να μην καταλάβαινε τι σημαίνει αυτό που ξεστόμισε στη προσπάθειά του να δικαιολογήσει το επαίσχυντο "Μνημόνιο".  Ίσως γιατί δεν μπορεί να αντιληφθεί οτι η εθνική κυριαρχία χάνεται μόνο όταν η χώρα χάνει πόλεμο, όχι όταν κάποιοι τραπεζίτες ζητάνε τα λεφτά που δάνεισαν πίσω. Πριν από 70 χρόνια κάποιοι και μόνο στην ιδέα της πραγματικής απώλειας εθνικής κυριαρχίας αντεδρασαν αρκετά διαφορετικά απ'ότι οι σύγχρονοι πολιτικοί μας. Ίσως οι πράξεις και οι ενέργειες εκείνων να πρέπει να αποτελέσουν παράδειγμα για τους νυν πολιτικ

Του ΣΤΑΘΗ Στην ''ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ'' Τα ρέστα του παίζει ο Γιώργος Σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να αντιστρέψει το δυσμενές για το κόμμα του κλίμα, ο πρωθυπουργός πραγματοποίησε στροφή 180 μοιρών, την οποία υπαγόρευσαν οι δημοσκοπήσεις. Μέχρι πρότινος, στο κυβερνητικό επιτελείο επικρατούσε η πεποίθηση ότι το ΠΑΣΟΚ θα βγει με διαφορά πρώτο κόμμα. Θεωρούσαν ότι η εκτεταμένη και έντονη λαϊκή δυσαρέσκεια δεν θα βρει διέξοδο στην κάλπη. Πρώτον, επειδή η Ν.Δ. δεν πείθει ως εναλλακτική λύση στο πρόβλημα της διακυβέρνησης. Δεύτερον, επειδή τα μικρότερα κόμματα της αντιπολίτευσης, παρότι δεν έχουν ασκήσει κυβερνητική εξουσία, αντιμετωπίζονται από την κοινή γνώμη περισσότερο ως μέρος του προβλήματος, παρά ως παράγοντας της λύσης του. Με βάση αυτή την εκτίμηση στο Μέγαρο Μαξίμου θεωρούσαν ότι θα πέσει στο κενό η προσπάθεια του Αντώνη Σαμαρά να μετατρέψει τις περιφερειακές εκλογές σ’ ένα είδος δημοψηφίσματος για το Μνημόνιο και κατ’ αυτό τον τρόπο να κεφαλαιοποιήσει εκλογικοπολιτικά

Σκίτσο του Ιωάννου Στο ''Έθνος''   «Είμαι κατά της οικογενειοκρατίας, αλλά…»  Ουδόλως εκπλήσσει· πώς θα δικαιολογούσε, άλλωστε, την πολιτική της σταδιοδρομία; Επίλεκτος γόνος ανατολίτικου τύπου πολιτικής δυναστείας, η κυρία Ντόρα Μπακογιάννη αναφέρθηκε στη δημαρχιακή υποψηφιότητα του γιου της Κώστα Μπακογιάννη στο Καρπενήσι, με το εξής σχόλιο: πρόκειται για «φυσική εξέλιξη ενός τέκνου που μεγαλώνει σε πολιτική οικογένεια και όπως το παιδί ενός δικηγόρου έχει πολλές πιθανότητες να γίνει δικηγόρος ή ενός γιατρού να γίνει γιατρός, έτσι τα παιδιά των πολιτικών είναι πολύ πιθανόν να ασχοληθούν και αυτά με την πολιτική». Λογικό ακούγεται. Μόνο που η λογική δεν συνίσταται μόνο σε στατιστικού τύπου διαπιστώσεις, αλλά και στη δεοντολογική-ηθική κατανόηση της λογικής που διαπερνά ένα κοινωνικό σύστημα. Φανταστείτε λ. χ. τον πρύτανη της Οξφόρδης να λέει ότι το πανεπιστήμιό του, καθότι υψηλών απαιτήσεων και (σύντομα) διδάκτρων, «έχει πολλές πιθανότητες» να προσελκύσει παιδιά των

''Στον ουρανό είν' ένα αστέρι''   Καίτη Χωματά  ΠΗΓΗ http://www.youtube.com/watch?v=UYapArT7QBk&feature=related ''Το Χριστινάκι'' Καίτη Χωματά ΠΗΓΗ http://www.youtube.com/watch?v=uYaFM4MW9lU

(1) ΑΘΗΝΑ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ «Εδώ δεν είναι Ελλάδα. Εδώ είναι Οµόνοια» Σαν πέσει η νύχτα, στο κέντρο της πόλης ξαγρυπνά µια άλλη Αθήνα. Τα στόρια κατεβαίνουν και οι δρόµοι γύρω από την Οµόνοια δεν µυρίζουν µπαχάρια, αλλά ούρα. Τα στέκια αλλάζουν και ο συνωστισµός του εθισµού, της απόγνωσης και του λευκού θανάτου µεταφέρεται στο ηµίφως των στοών... Στην πλατεία µια µικρόσωµη γυναίκα ψάχνει για «αποφάγια». Μας συστήνεται ως Δήµητρα, 43 ετών, από την Κόρινθο. Συµµετείχε στο πρόγραµµα του ΟΚΑΝΑ, αλλά αποβλήθηκε για έναν χρόνο επειδή συνέχιζε να παίρνει ναρκωτικά. Κοιτάει χάµω για κάποιο ξεχασµένο σκονάκι. «Είµαι 23 χρόνια στους δρόµους. Πιο παλιά δεν ήταν έτσι η Οµόνοια. Εχουµε περάσει πολύ καλές εποχές. Τώρα τα χάλια τα βλέπετε. Εχουν έρθει όλοι αυτοί οι ξένοι και είναι φρίκη. Τους λέµε, εδώ είναι Ελλάδα και µας απαντούν, “εδώ είναι Οµόνοια”», λέει. Τα ρούχα τους έχουν µουσκέψει. Εδώ και δέκα λεπτά η βροχή ραπίζει την Οµόνοια. Οι δύο άντρες όµως παραµένουν στην άδεια πλατεία. Αµίλητοι.