IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Πριν από ένα χρόνο, στα ενενήντα τρία του, ο Στυλιανός Αλεξίου εξέδωσε ένα πρωτοποριακό έργο συμπυκνωμένης σοφίας από τις εκδόσεις «Στιγμή» , με τίτλο: «Ελληνική Λογοτεχνία. Από τον Ομηρο στον 20ό αιώνα» , αποτυπώνοντας διαχρονικά με καταπληκτική ενάργεια και βάθος γνώσης την πολυκύμαντη ιστορία της ελληνικής λογοτεχνίας 2.700 χρόνων. Τώρα εξέδωσε από τον ίδιο εκδοτικό οίκο εξαιρετικού επιπέδου μεταφρασμένα ανθολογημένα αποσπάσματα της Οδύσσειας του Ομήρου. Είναι μια μετάφραση-προσφορά στη νέα γενιά για να προσεγγίσει τον Ομηρο σε έναν υποδειγματικό μεταφραστικό λόγο από πλευράς ποιητικής και γλωσσικής ποιότητας.  Σήμερα, στα ενενήντα τέσσερα χρόνια του, ο Στυλιανός Αλεξίου, με μοναδική πνευματική διαύγεια και αγωνία για την πορεία της ελληνικής κοινωνίας, μιλάει στην «Εφημερίδα των Συντακτών» για τη νέα του δημιουργία. Συνέντευξη στον Παναγιώτη Γεωργουδή • Κύριε Αλεξίου, μεταφράσατε ανθολογημένα αποσπάσματα της Οδύσσειας του Ομήρου με περιεκτικό λόγο, που έχει μουσικότητα,

  ΚΩΤΣΙΟΠΟΥΛΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ: ''Sunset at Ikaria island'' Οι Ελληνες κρατάνε την ανάσα τους. Αναπνέουν ήρεμα, υπόκωφα, κρατάνε δυνάμεις για το άδηλο απειλητικό φθινόπωρο, για τον σκοτεινό χειμώνα. Δυο-τρία μπάνια, ολιγοήμερα αγκυροβόλια σε χωριά και φίλους, τα παιδιά στις γιαγιάδες και στις κατασκηνώσεις, μπίρες στους λόφους, ακρόαση τζιτζικιών και παρατήρηση σελήνης. Η Φύση. Ο τόπος, σβησμένος τα περασμένα χρόνια, αυτονόητος και υποεκτιμημένος, ευτυχώς σπεύδει αρωγός: το ελληνικό καλοκαίρι αποκολλάται από τα ποιήματα των μυστών και προσγειώνεται στις ψυχές παρηγορητικό και επώδυνο. Διαυγές. Ενας φίλος συγγραφέας, o Θάνος, γύριζε νύχτα στα καταγωγικά καπνοχώραφα: «Θεωρητικά, αν μπορούσα, δεν θα γύριζα ποτέ ξανά εδώ. Ομως τόσο συκοφάντησα μέσα μου (και έξω μου) τον τόπο που γεννήθηκα, τόσο επιχειρηματολόγησα εναντίον του μέσα στα χρόνια, που στο τέλος άδειασα από λέξεις, σχεδόν βουβάθηκα. Τώρα πια επιστρέφω μόνο κάποια καλοκαίρια, σαν προσκύνημα περισσότερο

Κάθε μέρα που περνά επιβεβαιώνει όχι μόνο τη σταθεροποίηση αλλά και τον βαρύνοντα ρόλο στη σύγκρουση στη Συρία του δεύτερου -μετά το βόρειο Ιράκ- ντε φάκτο ανεξάρτητου κουρδικού κράτους στη βορειοανατολική περιοχή της χώρας. Το συριακό Κουρδιστάν υπήρξε συνειδητή επιλογή της Δαμασκού, που απέσυρε τις εκεί δυνάμεις της και κατέστησε τους Κούρδους συμμάχους κατά των αντικαθεστωτικών. Πρόκειται όμως για μια εξέλιξη με σημασία που ξεπερνά τα όρια της Συρίας, καθώς αποτελεί μια πτυχή του Κουρδικού που όχι μόνο δεν ελέγχεται από την Αγκυρα, αλλά μπορεί να οδηγήσει σε ακύρωση τόσο τη συμφωνία Ερντογάν-Οτσαλάν για αποχώρηση των μαχητών του ΡΚΚ όσο και τη συνεργασία της Αγκυρας με την υπό τον Μπαρζανί κυβέρνηση στο Αρμπίλ του ιρακινού Κουρδιστάν. Οταν υπάρχουν δύο ντε φάκτο ανεξάρτητα Κουρδιστάν διευκολύνεται εκ των πραγμάτων μια ενδεχόμενη πίεση της Τεχεράνης μέσω Κουρδικού από τις ΗΠΑ, με στόχο να γίνει το Ιράν πιο συνεργάσιμο ως προς τον έλεγχο του πυρηνικού του προγράμματος και πιο

Δεν σας το είπα εγώ; Ο Ταγίπ Ερντογάν θα πιαστεί από την Κύπρο τώρα ελπίζοντας βοήθεια από αυτήν. Δεν έχει άλλη λύση. Το χρειάζεται αυτό για να αποκαταστήσει την αξιοπιστία του διεθνώς που έχει πληγεί για τα καλά. Κατέρρευσε η πολιτική του για τη Συρία. Έχασε και στην Αίγυπτο. Το τελευταίο πλήγμα το δέχτηκε με τις διαδηλώσεις στο Πάρκο Γκεζί. Απομονώθηκε στον κόσμο. Δεν έμεινε απολύτως τίποτα από την παλιά του εικόνα. Έχει απέναντί του τον Τύπο τόσο της Ευρώπης όσο και της Αμερικής. Κανείς δεν έμεινε πουθενά να γράψει κάτι θετικό γι’ αυτόν. Βρίσκεται σε πλήρη κατάρρευση. Αλλά ακόμα κρατάει στα χέρια του τον έλεγχο στην Τουρκία.  Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι και πάλι θα εξέλθει πρώτο κόμμα από την κάλπη. Είναι σίγουρος για τον εαυτό του. Διότι δεν έχει να αντιμετωπίσει κάποιαν ισχυρή αντιπολίτευση. Αυτό σίγουρα το γνωρίζει και η Δύση. Ακόμα και αν ήθελαν να τον ανατρέψουν, δεν ξέρουν ποιον να βάλουν στη θέση του. Όμως, υπάρχει κάποιος το όνομα του οποίου

Τρεις είναι οι επαναστάσεις που έχουν ξεσπάσει στην Αίγυπτο από το 2011 μέχρι σήμερα, επαναστάσεις που αν τις εξετάσουμε συνολικά μπορούμε να καταλάβουμε τι ζητά η πλειοψηφία του αιγυπτιακού λαού. Η πρώτη επανάσταση είχε ως απότοκο την στρατιωτική ανατροπή του προέδρου Χόσνι Μουμπάρακ , και την τοποθέτηση του πρώην υπουργού αμύνης, Μοχάμεντ Χουσεΐν Ταντάουι ως ντε φάκτο αρχηγό του κράτους. Ο Ταντάουι και οι συνεργάτες του αποδείχθηκαν πλήρως ανίκανοι να διοικήσουν το κράτος, γεγονός που οδήγησε στην αντικατάστασή τους, μέσω εκλογών, από το κόμμα των Αδελφών Μουσουλμάνων με πρόεδρο τον Μοχάμεντ Μόρσι . Ο Μόρσι σύντομα προσπάθησε να εδραιώσει την εξουσία του «καρατομώντας» τον στρατό και τοποθετώντας «φίλους» των Αδελφών Μουσουλμάνων σε νευραλγικές θέσεις. Το μοτίβο της αυταρχικής ηγεσίας σε συνδυασμό με την εφαρμογή ενός αποτυχημένου οικονομικού μοντέλου φόβισε τον αιγυπτιακό λαό και οδήγησε στην συσπείρωση του και τελικά στην ανατροπή του Μόρσι τον περα