IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η κρίση της Ουκρανίας, ενώ απέσπασε σε μεγάλο βαθμό την προσοχή σε μια περιοχή που ήταν γεμάτη με τις δικές της πολλαπλές συγκρούσεις, έχει εκληφθεί ούτως ή άλλως στη Μέση Ανατολή με ένα συλλογικό «σας το είπα». Η απάντηση της Δύσης στην προσάρτηση της Κριμαίας και στις επιδρομές της Ουκρανίας θεωρείται ευρέως ως δικαίωση της αξιολόγησης από φίλους και εχθρούς ότι η παγκόσμια δέσμευση και αντοχή της Δύσης δεν αποτελούν αξίες στις οποίες μπορεί να στηριχθεί κάποιος, ότι η Δυτική παρακμή είναι ενδημική και ότι ήρθε η ώρα για διάφορες στροφές 180ο για τους εταίρους της Αμερικής στη Μέση Ανατολή. Παράλληλα, οι εξελίξεις στην Ουκρανία έχουν υπερτονίσει τα διαπιστευτήρια της Ρωσίας ως παράγοντα που μπορεί να προστατέψει αποτελεσματικά τους συμμάχους της, που κατανοεί ότι η γεω-πολιτική εξακολουθεί να υπάρχει και που μιλά μια γλώσσα εξουσίας η οποία έχει απήχηση στους ηγέτες της Μέσης Ανατολής. Η ενσωμάτωση της Ρωσικής άποψης στη γεωστρατηγική εργαλειοθήκη κάποιου καλάρεσε σε πο

Σκίτσο του Βαγγέλη Παπαβασιλείου Ευρωεκλογές 2014. Καλώς ή κακώς πήραν έναν χαρακτήρα δημοψηφίσματος και ψήφου διαμαρτυρίας των πολιτών απέναντι σε δυο κόμματα που, αφού κυβέρνησαν τη χώρα επί σαράντα συναπτά έτη επιβάλλοντας ένα καθεστώς κλεπτοκρατίας και πελατειακών σχέσεων μεταξύ πολιτών και κομμάτων, ευνοιοκρατίας και διαφθοράς, πλέον συνεταιρίστηκαν για να συγκυβερνήσουν και να βάλουν μαζί τους τίτλους τέλους σε μια χώρα που έγινε επί τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα η ιδιότυπη παιδική χαρά τους. Και κάπου εκεί, χτύπησε ένα καμπανάκι κινδύνου. Γιατί ήρθε η απειλή από τον ΣΥΡΙΖΑ και μια πλειάδα άλλων, καινούργιων κομμάτων που απειλούν να κλείσουν μια και καλή τον κύκλο αυτόν της μεταπολίτευσης και της παντοκρατορίας δυο κομμάτων που απολάμβαναν το μονοπώλιο εξουσίας στη χώρα και μοιράζονταν μεταξύ τους τα λάφυρα. Η αντίδραση σε αυτή την απειλή, ήταν άμεση και χειμαρρώδης.   Χωρίς τον παραμικρό σεβασμό στην αξιοπρέπεια του κάθε σκεπτόμενου πολίτη, τα ιδιωτικά τηλεοπτ

(...) Ένας στους δύο φορολογούμενους δεν πληρώνει τους φόρους ακινήτων. Κι αυτός ο αριθμός αυξάνει κάθε μήνα.  Τι δεν καταλαβαίνουν;  Από που αντλούν την αισιοδοξία τους ότι τα πράγματα θα φτιάξουν; (...) Φόροι που δεν μπορούν να πληρωθούν δεν θα πληρωθούν.  Αλλά στο μεταξύ οι άνθρωποι που χρεώθηκαν με απίστευτα ποσά στη μερίδα τους στην εφορία, δεν μπορούν να ζουν πλέον ως κανονικοί άνθρωποι.  Από τη στιγμή που και το τελευταίο τους ευρώ στον τραπεζικό λογαριασμό κινδυνεύει με κατάσχεση, εκτοπίζονται αυτόματα από τον κανονικό κόσμο και αναγκάζονται να λειτουργήσουν στον κόσμο της παραοικονομίας.  (...) Ένας στους δύο φορολογούμενους δεν πληρώνει τον φόρο ακινήτων. Ένας στους δύο περιμένει το κατασχετήριο της εφορίας για να εξαναγκαστεί να πληρώσει χρήματα που δεν έχει. Αυτή είναι η πετυχημένη πολιτική του Γιάννη Στουρνάρα! Η προοπτική της κατάρρευσης των εσόδων είναι ορατή. Ο κ. Στουρνάρας θα πρέπει να μείνει στην θέση του. Να μην τον αφήσουν να δραπετεύσει κ

Δεν σώζεται η κατάσταση μόνο με έναν ανασχηματισμό.  Κακώς πιστεύουν στην κυβέρνηση ότι είναι αρκετό να  αλλάξουν τα πρόσωπα και ότι έτσι θα ξεθυμάνει ο κόσμος. Άλλη πολιτική χρειάζεται, την οποία και θα πρέπει τα νέα πρόσωπα να μπορούν να την υπηρετήσουν.  Ταυτόχρονα θα πρέπει η κυβέρνηση να αποδείξει ότι σέβεται τους πολίτες και εγκαταλείπει τη λογική του “Kalamata club". Ο κ. Ζαγορίτης, για παράδειγμα, κόστισε ψήφους. Όπως θα κοστίσει και η πιθανή «τακτοποίηση» του εμμονικού  Στουρνάρα.  Δεν πάνε περισσότεροι από έξι μήνες από όταν συνάντησα έναν κορυφαίο υπουργό της κυβέρνησης. Στις αιτιάσεις μου για την άδικη, καταστροφική και κυρίως αδιέξοδη πολιτική των φοροεπιδρομών, ο συνομιλητής μου απάντησε θυμωμένα και σημείωσε με νόημα: «Τα δύσκολα είναι πίσω. Τους φορολογήσαμε, πάει και τελείωσε. Θα γυρίσουν πίσω». Από τις εκλογές αυτές θα πρέπει ο κύριος υπουργός να έμαθε ότι έκανε λάθος.  Αυτός ανήκει σε εκείνους τους λίγους Έλληνες που έπεσαν από το κρεβάτι τους...

Το σχέδιο έχει ως εξής:  Τουρκοποίηση του συνόλου του μουσουλμανικού πληθυσμού,  δημιουργία θρακικού ζητήματος ( καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπως του αυτοπροσδιορισμού),  αίτημα για συνδιοίκηση,  ανεξαρτητοποίηση  και τελικά προσάρτηση.  Και όλα αυτά, χωρίς να ανοίξει ρουθούνι, μόνο με την χρήση δημοψηφισμάτων. Ποιο είναι λοιπόν το μέσο για να επιτευχτεί το σχέδιο;  ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΑΠΟ ΕΝΑ ΝΕΟ ΔΑΣΚΑΛΟ  Προς:  Τους Έλληνες συμπολίτες μας Είναι γνωστό σε όλους πως το κράτος μας κάνει εδώ και χρόνια τα πάντα για να σώσει την αγαπημένη μας πατρίδα. Για να το επιτύχει αυτό έχει επιλέξει την οδό της οικονομικής μας εξαθλίωσης και παράλληλα της ψυχολογικής και ηθικής. Κάνει δηλαδή τα πάντα, για να μην κάνει τίποτα. Την ίδια ώρα λοιπόν ,που στην ίδια χώρα οι περισσότεροι απογυμνώνονται οικονομικά (χάνοντας όλο και περισσότερα  στηρίγματα), σε κάποιους άλλους  χαρίζονται απλόχερα (με σχετική αμοιβαιότητα