Αναρτήσεις

Η κοινοτοπία της εξαθλίωσης

Εικόνα
(...) Ολα φαίνεται πια να συμβαίνουν ως εάν η πολιτική δεν θέλει πλέον να είναι αρμόδια για την αξιοπρεπή επιβίωση των κοινωνών. Στην καλύτερη περίπτωση, αρκείται να επικεντρώνεται στους όρους της χρήσιμης, και κατά το δυνατόν ανέξοδης ευθανασίας τους. Ως Πόντιοι Πιλάτοι, οι σημερινοί εκπρόσωποι του καθαρού αντικειμενικού λόγου δεν έχουν άλλωστε τίποτε άλλο να κάνουν από το να εξακολουθούν να νίπτουν τις άμωμες χείρες τους. Υπό τους όρους αυτούς λοιπόν, η συστημική εξαθλίωση του σήμερα δεν μοιάζει μόνο αναπόφευκτη. Εμφανίζεται επιπλέον και ως «συστημικά ζωογόνα».   Οπως ακριβώς η ναζιστική κτηνωδία έτσι και η σημερινή αθλιότητα δικαιώνεται ως έλλογη και εξωγενώς επικαθορισμένη, δηλαδή ως «συστημική» και επιβεβλημένη από τα πράγματα. Ο ρόλος των πάνσοφων εξουσιών είναι να τη διαχειρίζονται και να τις εξορκίζουν επιτυχώς. Και όλοι οι άλλοι οφείλουν να υπακούουν στη φωνή της μονοδιάστατης και ολιστικής λογικής. Ετσι και μόνον είναι δυνατόν η εξαθλίωση να εμφανίζεται πια ως αδιάφορη

Περί ηρώων και ταφών

Εικόνα
Σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη Ενας πρωθυπουργός που επισκέπτεται μιαν ανασκαφή όχι για να δει  τι έχουν ανακαλύψει, αλλά για να συμμετάσχει, με το κύρος του, στις εικασίες περί αυτού που θα βρεθεί κάποτε, αν βρεθεί, δεν είναι κάτι που μας συμβαίνει κάθε μέρα. «Μένει βέβαια η ταυτότητα του νεκρού» , δήλωσε ο κ. Σαμαράς και ο νοών νοείτω. Χωρίς βέβαια να υπολογίσουμε ότι το κύρος του πρωθυπουργού όταν αποφαίνεται για τα ευρήματα μιας ανασκαφής δεν διαφέρει από το κύρος του ιδιοκτήτη της καντίνας, η οποία στήθηκε –αποκλείεται να μη στήθηκε– κάπου εκεί κοντά για να υποδεχθεί το φιλοθεάμον κοινό. Το οποίον και βεβαίως προσήλθε. « Ξένοι επισκέπτες δήλωσαν πως πρόκειται για κάτι πολύ σημαντικό », μετέδωσε ταλαντούχος ρεπόρτερ τηλεοπτικού σταθμού σε ύφος «για να το λένε οι επισκέπτες κάτι θα ξέρουν. Δεν μιλάνε στον βρόντο ». Προσήλθαν και διεθνή μέσα ενημέρωσης, προσήλθαν και οι καλοθελητές αρχαιολόγοι, οι οποίοι μπορεί να βρίσκονται στην Κύπρο ή αλλαχού, αλλά αυτό δεν τους

''Ελα να με πιάσεις, αν μπορείς'' ...

Εικόνα
(...) Η πρόκληση  «έλα να με πιάσεις, αν μπορείς », που απευθύνει ο διεθνοποιημένος ιδιωτικός πλούτος στα έθνη-κράτη, συμπυκνώνει την αντίληψή του περί νόμων και ορίων:  είμαι υπεράνω όλων των εθνικών και διεθνών περιορισμών.  (...) αυτός ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός, με τα κρυμμένα αφορολόγητα κέρδη, με τη γιγάντωση του κερδοσκοπικού κεφαλαίου εις βάρος του παραγωγικού κεφαλαίου, με την περιφρόνηση των κρατών, είναι μη συμβατός με τη δημοκρατία, δεν τη χρειάζεται τη δημοκρατία και δεν την ανέχεται πια. (...) Η αποκάλυψη της Κριστίν Λαγκάρντ, διευθύντριας του ΔΝΤ, για τις απειλές κατά της ζωής της που δέχτηκε όταν ζήτησε να φορολογηθούν επιτέλους οι μεγάλοι φοροφυγάδες στην Ελλάδα, εντάσσεται σε μια σύνθετη συζήτηση για το πώς οι μεγάλες εταιρείες καταφέρνουν να ξεφεύγουν από τις εθνικές νομοθεσίες. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ελληνικό, όπως αναγνωρίζει και η Κριστίν Λαγκάρντ στη συνέντευξη στους Financial Times. Το πρόβλημα είναι διεθνές και γενικευμένο, απλώς

Χωρίς ντροπή, χωρίς φόβο: σατραπεία

Εικόνα
(...) Καταλαβαίνει ο τηλεθεατής πολίτης ότι τον εξαπατού ν επιδιώκοντας τον εντυπωσιασμό του, όμως εθίζεται με τα χρόνια στη σχετικοποίηση του σπουδαίου και του ασήμαντου, του ποιοτικού και του ευτελούς, του πραγματικού και του χαλκευμένου. Εσωτερικεύεται ερήμην μας ο σχετικισμός, καταλήγει σε αυτονόητη αποχή από την ενεργό αξιολόγηση των όσων συμβαίνουν, αξιολόγηση με προσωπικά κριτήρια, διαμορφωμένα από την οξύνοια, την πείρα, την εντιμότητα του πολίτη. Με τον εσωτερικευμένο σχετικισμό τα Δελτία Ειδήσεων προσλαμβάνονται από τον τηλεθεατή όπως και οποιαδήποτε ταινία με φανταστικό σενάριο. Στη λογική του προκάτ εντυπωσιασμού (αποδεδειγμένα ακαταγώνιστη) έχει υποταχθεί και ο προφορικός λόγος τόσο των πολιτικών όσο και των δημοσιογράφων. Εχουν και τα δυο αυτά επαγγέλματα μεταποιηθεί σε κυνήγι εντυπωσιασμού των πελατών τους. Και ο εντυπωσιασμός κατορθώνεται ευκολότερα και αποτελεσματικότερα, όταν οι διανοητικές ικανότητες των πελατών είναι μειωμένες. Με αυτή την πιστοποίηση μπορ

Yasujirō Ozu:''Καθυστερημένη Ανοιξη'' [''Banshun'' ή ''Late Spring'' (1949)]

Εικόνα
Η ταινία του Yasujirō Ozu:''Banshun'' (1949)  - Μεταφρασμένος Τίτλος:Καθυστερημένη Ανοιξη - Γνωστό και ως:''Late Spring'' - Αγγλικοί υπότιτλοι   Σκ ηνοθεσία / Director: Yasujiro Ozu Σενάριο / Screenwriter: Kogo Noda Φωτογραφία / Cinematography: Yuharu Atsuta Μοντάζ / Editing: Yoshiyasu Hamamura Μουσική / Music: Senji Ito Ηθοποιοί / Principal Cast: Setsuko Hara, Chishu Ryu, Yumeji Tsukioka, Haruko Sugimura, Jun Usami, Masao Mishima, Yoshiko Tsubouchi, Yoko Katsuragi Yasujiro Ozu Ιαπωνία/ Japan Ασπρόμαυρο / Black and White, 108' ---------------------  Η πιο αγαπημένη ταινία του Οζου, ξετυλίγει για πρώτη φορά ένα σταθερό δραματικό του μοτίβο, αυτό μιας νέας γυναίκας που ετοιμάζεται να παντρευτεί και να εγκαταλείψει την οικογένειά της. Ο καθηγητής Shu Somiya (Chishu Ryu) έχει αφιερώσει ολόκληρη τη ζωή του στις σπουδές αφήνοντας στην κόρη του Noriko (Setsuko Hara) τη φροντίδα του σπιτιού και του ίδιου, μέχρι τη στιγμή που συνειδητοποιεί