IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Είναι περισσότερο μια «απάντηση» ασέβειας στην ευσέβεια, μια κοροϊδία, ένα βγάλσιμο γλώσσας, όχι μια οντολογική στάση που μάχεται τον θεϊσμό και τις επιζήμιες πτυχές θρησκευτικών πρακτικών και δογμάτων, τις προκαταλήψεις και τα «παράθυρα» στον δογματισμό και τον αυταρχισμό. Και ως κοροϊδία –όχι ως σκωπτική σοφία, ως φιλοπαίγμον προπετές σχόλιο–, είναι απλώς ένα πυροτέχνημα, μια «διδασκαλία» χωρίς βάθος, ένα σκάλωμα στα επιφαινόμενα, που βρίσκει περισσότερο γόητρο στο σκώμμα παρά στην ανδρεία, στη φάρσα παρά στην ενόραση, που τόσο έχουμε σήμερα ανάγκη. Φέτος είναι η έκτη χρονιά, διευκρίνισε η Ενωση Αθεων, που διοργανώνεται σε ψητοπωλεία στην Ελλάδα, Μ. Παρασκευή, πάρτι κρεατοφαγίας (ήχησε σαν εκείνες τις σκανταλιές που κάνουν τα μικρά παιδιά για να τραβήξουν πάνω τους την προσοχή), απαντώντας στη βροχή σχολίων και τους χλευασμούς για την εκδήλωση, ακόμη και από άθεους. Και διεβεβαίωσε ότι διεκδικεί συστηματικά τους σκοπούς της και με άλλους τρόπους πλην του μεγαλοπαρασκε

Σκίτσο του ΤΟΛΙΑΔΗ Σκίτσο του ΣΤΑΘΗ Κυβέρνηση και δανειστές εθελοτυφλούν και οδηγούν τη χώρα στο γκρεμό. Μαγειρεύουν νέους φόρους και περικοπές 9 δισ. ευρώ για να ταΐσουν το αδηφάγο θηρίο του δημόσιου χρέους και  των πρωτογενών πλεονασμάτων, ενώ την ίδια ώρα τα στοιχεία δείχνουν ότι η φοροδοτική ικανότητα των φυσικών προσώπων και των επιχειρήσεων της χώρας έχει πλέον εξαντληθεί και με τα νέα μέτρα του ασφαλιστικού και φορολογικού νομοσχεδίου όπου το 60-80% των εισοδημάτων θα καταλήγει στα κρατικά ταμεία, πρόκειται να καταρρεύσει ολοσχερώς. Είναι πλέον θέμα χρόνου. Μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2016 οι οφειλές των φορολογουμένων έφτασαν τα 3,22 δισ. ευρώ. Το ποσό που προκύπτει από τα στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων είναι τεράστιο. Κάθε μήνας που περνά το Δημόσιο «μπαίνει μέσα» πάνω από 1 δις. ευρώ παρότι οι φόροι αυξάνονται. Χιλιάδες μισθωτοί και επαγγελματίες δεν έχουν ή δεν μπορούν πλέον να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους και συνεχίσουμε με αυτούς τους ρυθμού

  Ιερά Μονή Ιβήρων  Αγίου Όρους - ''Άκρα Ταπείνωσις'' Τέτοιες μέρες πάντα, και εδώ και δύο περίπου δεκαετίες η κορύφωση του Θείου Δράματος που έλαβε χώρα σε ανθρώπινες διαστάσεις, (ο λόγος που ο Χριστός αποκαλείται και Υιός του Ανθρώπου) ακολουθούν συζητήσεις για τη Θεία (ή μη) φύση του Χριστού και εσχάτως, για το αν κάποιος πνευματικά ανήλικος, μπορεί να έχει εδέσματα «κοψίδια» και κρεατικά. Σαφώς και μπορεί. Ειδικά από τη στιγμή που δηλώνει «άθεος» (ο πνευματικός αντίποδας της θρησκοληψίας, το άλλο άκρο) έχει το δικαίωμα να πράξει όπως νομίζει, αφού είναι αδιάφορος προς το θείο. Αδιάφορος, σημαίνει οτι δε χρειάζεται να προσβάλλεις ως «ηλιθίους» όσους κάνουν το αντίθετο, αλλά η αλήθεια είναι οτι δεν μπορούμε να περιμένουμε τέτοιους τρόπους από δογματικούς. Ο κόσμος της πίστης είναι διαφορετικός από τον κόσμο της λογικής, ο ανθρώπινος κόσμος (κοινωνικό, πολιτικό, οικονομικό γίγνεσθαι) εξίσου διαφορετικός από την πρόταση του Θεανθρώπου. Άλλωστε, ο ίδιος ο Χρι

Αλήθεια ποιες είναι οι θυσίες που κάνουν όλοι αυτοί που οδήγησαν τη χώρα σε αυτή την τραγική κατάσταση; Ποιες είναι οι θυσίες όλων αυτών που επί δεκαετίες έκαναν κοινωνική πολιτική με δανεικά, όλων αυτών που πρόσφεραν στους πολίτες μια τεχνητή «ευημερία» την οποία σήμερα μετατρέπουν σε εξαθλίωση;  Σκίτσο του Βαγγέλη  Παπαβασιλείου   Ολοι γνωρίζουμε ότι η οικονομική κατάσταση της χώρας είναι τραγικά απελπιστική και καταλαβαίνουμε ότι απαιτούνται θυσίες για να ανακάμψει, όμως αυτό που όλοι δεν καταλαβαίνουμε είναι πως είναι δυνατόν να άγονται στο θυσιαστήριο οι ίδιοι και οι ίδιοι. Πόσες ακόμα θυσίες πρέπει να κάνει ο μισθωτός του ιδιωτικού τομέα που έχει υποστεί δραματική μείωση των αποδοχών του κινδυνεύοντας με καταγγελία της σύμβασης εργασίας του λόγω των με αμείωτο ρυθμό λουκέτων στις επιχειρήσεις;  Πόσες ακόμα θυσίες πρέπει να κάνει ο εργαζόμενος του δημοσίου τομέα πέραν της δραματικής μείωσης των αποδοχών του; Πόσες θυσίες πρέπει να κάνει ακόμα ο συνταξιούχ

Βαγ.Παπαβασιλείου:''Το καπιταλιστικό θαύμα'' Στασιμοχρεοκοπία, ο νέος εφιάλτης για την ελληνική οικονομία Δέσμια των Μνημονίων, της ύφεσης και της χρεοκοπίας, αφού πρακτικά χωρίς τις δόσεις από το Μηχανισμό Στήριξης δεν μπορεί να καλύψει τις εξωτερικές της υποχρεώσεις, παραμένει η Ελλάδα, έξι χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης. Στο διάστημα αυτό, η χώρα παρέμεινε εντός της Ευρωζώνης, αφού απετράπη ο εφιάλτης ενός Grexit με τον οποίο πολλοί «φλέρταραν», αλλά ουδείς τόλμησε. Αδυνατεί όμως ακόμη, να παρουσιάσει αξιόπιστο σχέδιο που θα δώσει δυναμική ανάκαμψης στη χώρα, και διέξοδο από την παρατεταμένη στασιμότητα και το καθεστώς υπερχρέωσης όπου βρίσκεται, κινητοποιώντας τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας, και δημιουργώντας συνθήκες προσέλκυσης ξένων επενδυτών. Η δυσμενής αυτή έκβαση, προϊόν μιας αλυσίδας λανθασμένων επιλογών από σειρά κυβερνήσεων τις τελευταίες δεκαετίες, θα μπορούσε να περιγραφεί ως «στασιμοχρεοκοπία» αποτυπώνοντας μια κατάσταση κατά