IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Φωτογραφία: Αλέξανδρος Αβραμίδης «Θα πετάξετε σήμερα μπογιές;» ρωτώ τη Μιριάνα Μπρανιόλιτσα, άνεργη ανύπαντρη μητέρα, η οποία ζει στην πόλη των Σκοπίων και συμμετέχει στις επίμονες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις που συνταράσσουν τον τελευταίο ενάμιση μήνα την ΠΓΔΜ. «Οπωσδήποτε», απαντά και, κρατώντας μια πλαστική βουβουζέλα, χάνεται στο ποτάμι των διαδηλωτών. Κάθε απόγευμα στις έξι, η Μιριάνα αφήνει τη δωδεκάχρονη κόρη της στους γονείς της και κατεβαίνει στη λεγόμενη «Πολύχρωμη Επανάσταση». Στο μεγαλύτερο κύμα διαμαρτυρίας της 25ετούς ιστορίας του φτωχού κράτους στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας, οι διαδηλωτές βανδαλίζουν με χρώματα τα εθνικιστικά κιτς αρχαιοελληνικά αγάλματα και μνημεία, για τα οποία η κυβέρνηση Γκρούεφσκι δαπάνησε σκανδαλώδη ποσά. Η 36χρονη ανύπαντρη μητέρα ανήκει στο 30% του επίσημου ποσοστού ανέργων της ΠΓΔΜ. Οπως λέει, δεν εισπράττει το κρατικό επίδομα που δικαιούται επειδή δεν είναι μέλος του VMRO-DPMNE, δηλαδή του κυβερνώντος κόμματος. «Αν ήμουν ψηφ

Πολυαγαπημένα, πολυδιαβασμένα, βιβλία που μας διαμόρφωσαν ή μας στήριξαν σε δύσκολες στιγμές. Πρόσωπα της γραφής ξεφυλλίζουν την «αυτοβιογραφική» βιβλιογραφία τους.  Θοδωρής Γκόνης | ΜΑΡΙΟΣ ΒΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΣ   Μετεωριζόμενος ανάμεσα στη γραφή, το τραγούδι και το θέατρο, ο Θοδωρής Γκόνης (που τα τελευταία χρόνια δημιουργεί και οργανώνει σημαντικά πράγματα στην περιφέρεια - εδώ και τέσσερα χρόνια ως καλλιτεχνικός διευθυντής στο ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας και τα τελευταία επτά στο Φεστιβάλ Φιλίππων), επιστρέφει στα εμβληματικά βιβλία της ζωής του, στα βιβλία που τον διαμόρφωσαν, εξ ου και ξεσκονίζει τις βιβλιοθήκες του (απτές και άυλες) στο πέρασμα του χρόνου. Από τους Αθλιους και τον Δόκτωρα Ζιβάγκο ώς τον Επιτάφιο θρήνο και τα Απομνημονεύματα του Αδριανού, με ενδιάμεσα πολλά ποιητικά βιβλία αλλά και λεξικά (ως σεσημασμένος των λέξεων), μέχρι τις τελευταίες προσηλώσεις του στον Ζέμπαλντ, τον Κόνραντ και τον Αλβαρο Μούτις. Ο Θοδωρής, πατώντας σανίδι και πεντάγραμμο, επιστρέφει ξανά

Με μια ειλικρίνεια που... σκοτώνει, ο κ. Σόιμπλε –μετά την ολοκλήρωση του πρόσφατου Eurogroup–, απαντώντας σε ερωτήσεις δημοσιογράφων, δήλωσε ότι πραγματικά ο ίδιος  δεν θα μπορούσε να εφαρμόσει στη Γερμανία τα μέτρα  που εφαρμόζει σήμερα η Ελλάδα. Παρ' όλα αυτά, επέμεινε και  αρνήθηκε μέχρι τέλους να δεχτεί τις απαιτήσεις του  ΔΝΤ  για την άμεση ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Την ίδια στιγμή, όμως, έδωσε τις "ευλογίες" του για την εκταμίευση της όχι και τόσο ευκαταφρόνητης δόσης των 10,3 δισ. ευρώ. Κάπως έτσι, και με  το  ΔΝΤ  φαινομενικά να υποχωρεί  ως προς την εφαρμογή της κεντρικής του απαίτησης για άμεση ελάφρυνση του χρέους, έκλεισε η συμφωνία της 24ης προς 25η Μαΐου στο Eurogroup. Το "κλειδί", όμως, αυτής της συμφωνίας βρίσκεται, παρ' όλα αυτά, και πάλι στην Ουάσινγκτον. Και έχει όνομα:  έκθεση βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους (DSA)  και οριστικά θα έχει εκδοθεί πριν από τον Δεκέμβριο (2016). Η έκθεση αυτή είναι  η πραγματική ατζέ

 Konstantinos Tsakalidis / SOOC Βρισκόμαστε μόνο λίγες ώρες μετά το Eurogroup που υποτίθεται ότι θα έβαζε ένα τέλος στην αβεβαιότητα αλλά τελικά μάλλον έφερε περισσότερη. Οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης κάνουν λόγο για μικρή αναβολή του ελληνικού δράματος, το ΔΝΤ επανέρχεται επισημαίνοντας ότι δεν πρόκειται να προσφέρει χρήματα για το ελληνικό πρόγραμμα και η ελληνική κυβέρνηση αναζητά τρόπους να περάσει τα νέα προαπαιτούμενα χωρίς τη δημοκρατική βάσανο της ψήφισης από τη Βουλή. Για ποιο λόγο παίχτηκε λοιπόν αυτό το θρίλερ; Μα για τον ίδιο λόγο που παίζεται πάντα. Θέλω από την αρχή να σημειώσετε ότι δεν είμαι οικονομολόγος και άρα ότι θα περιγράψω παρακάτω αποτελεί απλά μια θεώρηση την οποία καταθέτω προς συζήτηση. Το σημερινό κείμενο είναι λίγο μεγαλύτερο από αυτά που συνηθίζω αλλά ο στόχος μου είναι να έχει μορφή εξωδίκου, δηλαδή να περιέχει στην αρχή τις διαπιστώσεις βάσει των οποίων θα καταλήξω στο όχι και τόσο πρωτότυπο συμπέρασμα μου. Σας ζητώ προκαταβολικά υπομονή, ό