'Ανθρωπος και ρομπότ: Η κανονιστική προσέγγιση μιας συναρπαστικής σχέσης.
Από την εποχή που ο νεαρός Ισαάκ Ασίμοφ διατύπωνε, το 1942, για πρώτη φορά, τους τρεις νόμους της ρομποτικής, στο διήγημα «Runaround», η συζήτηση για την ηθική πλευρά της τεχνολογικής εξέλιξης, κυρίως σε ό,τι αφορά στην τεχνητή νοημοσύνη, επέχει ουσιαστικά την θέση ολόκληρου φιλοσοφικού κλάδου. Οι νόμοι στους οποίους υπακούν τα ρομπότ με ποζιτρονικό εγκέφαλο (σσ. φανταστικός όρος του Ασίμοφ για να περιγράψει έναν ρομποτικό εγκέφαλο τεχνητής νοημοσύνης) είναι οι εξής: -Το ρομπότ δε θα κάνει κακό σε άνθρωπο, ούτε με την αδράνειά του θα επιτρέψει να βλαφτεί ανθρώπινο ον -Το ρομπότ πρέπει να υπακούει τις διαταγές που του δίνουν οι άνθρωποι, εκτός αν αυτές οι διαταγές έρχονται σε αντίθεση με τον πρώτο νόμο -Το ρομπότ οφείλει να προστατεύει την ύπαρξή του, εφόσον αυτό δεν συγκρούεται με τον πρώτο και τον δεύτερο νόμο Σε μεταγενέστερα μυθιστορήματα του Ασίμωφ, οι τρεις νόμοι της ρομποτικής συμπληρώθηκαν από το ρομπότ «Ντάνιελ Όλιβοου» με τον μηδενικό νόμο της ρομποτι