IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

ΠΑΟτζής Μια πολύ σημα ντική εκδήλωση θα γίνει στο Κιλκίς στις 2 Δεκεμβρίου του 2017 ,  ώρα  7μ.μ  στο  Επιμελητήριο της πόλης  (Στενημάχου 2). Για πρώτη φορά όλες οι απόψεις θα διατυπωθούν και θα κατατεθεί η ερμηνεία δύο κατεξοχήν έγκριτων ιστορικών που έχουν μελετήσει την περίοδο αυτή. Η πρωτοβουλία για την εκδήλωση ανήκει στον δραστήριο « Όμιλο για την Ιστορία και τον Πολιτισμό του ν. Κιλκίς»  σε συνεργασία με τη  Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη . Ομιλητές στην εκδήλωση θα είναι: – Ανδρέας Αγτζίδης ,  σ. δάσκαλος, αρθρογράφος-μελετητής της κατοχικής περιόδου και εμφυλίου – Θεόδωρος Παυλίδης ,  σ. δικηγόρος,συγγραφέας Καθώς και οι δύο ιστορικοί: – Στράτος Δορδανάς ,  επίκουρος καθηγητής ιστορίας πανεπιστημίου Μακεδονίας – Νίκος Μαραντζίδης ,  καθηγητής πολιτικών επιστημών πανεπιστημίου Μακεδονίας Την εκδήλωση  συντονίζει  ο  δημοσιογράφος   Θεοφύλακτος  Παγλαρίδης .  Η ιστορική περίοδος της Κατοχής Την περίοδο της Κατοχής, για πρώτη φορά ο πληθυσμός βρέθηκε χωρίς

Με το να σπαταλούμε τον χρόνο μας για να αναρωτιόμαστε αν είναι τρελός ή, σαν υπερτροφικός και χυδαίος Αμλετ, υποκρίνεται τον τρελό για να μπερδέψει τους αντιπάλους του, πέφτουμε όλοι θύματα ενός ναρκισσισμού ο οποίος εδώ στις ΗΠΑ είναι το νέο πρόσωπο του μηδενισμού. Κάποιοι ειδικοί στις επιστήμες της ζωής ισχυρίζονται ότι κανείς δεν θεραπεύεται πλήρως από ασθένεια ή ατύχημα διότι τα κύτταρα διατηρούν παντοτινά ίχνη και αναμνήσεις ακόμα και της ελάχιστης επίθεσης στο σώμα. Το ίδιο θα συμβεί και με τις ΗΠΑ. Κάποια ημέρα η Αμερική θα γυρίσει σελίδα και θα κλείσει το κεφάλαιο Τραμπ. Αλλά η χώρα δεν θα κλείσει ποτέ ολοκληρωτικά το βαθύ τραύμα που η χυδαιότητα, η ανοησία και η αινιγματική παθητικότητα του προέδρου της απέναντι στις παγκόσμιες φιλοδοξίες της Κίνας, προκάλεσε στον πολιτισμό και στο διεθνές της κύρος. Είναι ο Τραμπ ένα σύμπτωμα ή πρόκειται για ανίατο νόσημα;  Οι Δημοκρατικοί πάσχουν από ηττοπάθεια και πτώση του ηθικού, όπως κατάλαβα πρόσφατα στη Νέα Υόρκη και

  Με την ευκαιρία της Ημέρας των Ευχαριστιών, σκέφτηκα ότι θα έπρεπε να κάνω έναν κατάλογο των πραγμάτων για τα οποία είμαι προσωπικά ευγνώμων. Πρώτον, είμαι ευγνώμων για όλα τα προνόμια που είχα χάρη στο γεγονός πως ήμουν λευκός άνδρας, που μεγάλωσα και έφτιαξα την καριέρα μου στη διάρκεια μιας εποχής όπου ο ανοικτός αντισημιτισμός είχε γίνει –ενδεχομένως προσωρινά– απαράδεκτος κοινωνικά. Ντρέπομαι που μέχρι πρόσφατα δεν είχα εκτιμήσει πλήρως πόσο σημαντικά ήταν αυτά τα προνόμια. Γνώριζα πως εξακολουθούσαν να υπάρχουν ρατσισμός και σεξισμός, ωστόσο αγνοούσα πόσο έντονοι ήταν (και εξακολουθούν να είναι). Είμαι ευγνώμων που γεννήθηκα σε μια μεσοαστική οικογένεια, σε μια πλούσια χώρα, στη διάρκεια μιας εποχής κατά την οποία η μεσαία τάξη εξακολουθούσε να λαμβάνει σημαντικό τμήμα από τον πλούτο του έθνους και ήταν ακόμη έντονη η κοινωνική κινητικότητα. Είμαι ευγνώμων που έζησα την τεράστια βελτίωση του περιβάλλοντος στην Αμερική. Θυμάμαι, όμως, πώς ήταν η ατμόσφαιρα στις μεγάλες

  Είναι πιθανό όλη η ζωή στη Γη να ξεκίνησε αφότου μικροσκοπικές μορφές εξωγήινων οργανισμών ταξίδεψαν προς τον άγονο πλανήτη μας σε ένα ρεύμα διαστημικής σκόνης, σύμφωνα με νέα μελέτη από αστρονόμους του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου. Η μελέτη, με επικεφαλής τον καθηγητή Φυσικής και Αστρονομίας του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, Arjun Berera , υποθέτει, ότι ισχυρά ρεύματα κοσμικής σκόνης που κινούνται με ταχύτητες έως και 70 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο μπορούν να μεταφέρουν μικροσκοπικούς ζωντανούς οργανισμούς οι οποίοι είναι σε θέση να επιβιώσουν από τις πιθανές καταστροφές που μπορεί να συναντήσουν στο διάστημα, στην πορεία τους προς άλλους πλανήτες. Για παράδειγμα, ορισμένα βακτήρια και μικροί οργανισμοί, γνωστοί ως Βραδύπορα (tardigrades), πιστεύεται ότι μπορούν να επιβιώσουν για μεγάλες χρονικές περιόδους στο ανοιχτό διάστημα. Επιπλέον, σύμφωνα με τη μελέτη, οι γρήγορες «ριπές» της διαστημικής σκόνης που επηρεάζουν τον πλανήτη μας σε τακτική βάση μ

The Nazi Massacre at Distomo, Greece « Παιδιά κουρελιάρικα σέρνονταν στο κάθε βήμα. Περιπλανιόνταν κατά μικρές αγέλες, με ύφος ζωώδικο και φοβερό, με το βλέμμα αγκιστρωμένο στη γη, αναζητώντας μια απίθανη τροφή. Μερικά, πολύ μικρά, είχαν κολλήσει το μούτρο τους στη βιτρίνα ενός εστιατορίου, που είχε μετατραπεί σε καντίνα της Βέρμαχτ (…) Καμιά φορά, κάποιος στρατιώτης πετούσε μια πορτοκαλόφλουδα απ’ το παράθυρο. Τα παιδιά χτυπιόνταν αναμεταξύ τους για να την αρπάξουν. Ο καυγάς τους είχε μια βραδύτητα παραίσθησης. Γρατζουνιόνταν και δαγκάνονταν, αλλά με κινήσεις εξαντλημένες και πολύ αργές. Ενώ ένα παιδί έχωνε τα νύχια του στο μάτι του αντιπάλου του, εκείνο, αναίσθητο στον πόνο, μασουλούσε κιόλας, εκστασιασμένο, την τσαλαπατημένη, πικρή και βρώμικη τροφή. ». Αντρέας Κέδρος, «Peuple roi» («Λαέ βασιλιά»), Παρίσι, 1952. Είναι γεγονός ότι διαχρονικά η γερμανική προπαγάνδα έχει επιδοθεί σε ένα, άνευ ορίων, παιχνίδι εντυπώσεων μέσω της διαρροής φημών, ανυπόστατων ισχυρισμών και μυθευ