Qatargate και οι χρόνιες παθογένειες της Ε.Ε.
Qatargate και οι χρόνιες παθογένειες της Ε.Ε. Όταν το παγκόσμιο περιβάλλον έπαψε να μοιάζει με «μεγάλο παζάρι» για να μεταβληθεί σε γεωπολιτικό ρίνγκ, η ΕΕ ανακάλυψε πως έχει πρόβλημα. Όσο η Ευρωπαϊκή Ένωση λειτουργούσε μέσα σ’ ένα περιβάλλον ανοιχτής παγκοσμιοποίησης, οι ιδιαίτερες σχέσεις στελεχών της με πετρομοναρχίες όπως το Κατάρ, η ύπαρξη των ομάδων πίεσης και συμφερόντων (ξένων κρατών ή πολευθνικών) οι οποίες λειτουργούσαν πέριξ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της Κομισιόν θεωρούνταν στοιχεία αξεδιάλυτα δεμένα με το “παγκόσμιο οικονομικό χωριό”. Υπήρχαν, μάλιστα, κι εκείνοι που εκθείαζαν τη συμβολή τους ως προς την ουσιαστική διεθνοποίηση του ευρωπαϊκού χώρου. Σήμερα, όμως, που η παγκοσμιοποίηση εκτρέπεται σε πολυπολικό ανταγωνισμό , και πλέον, η γεωγραφική προέλευση των κεφαλαίων ή το πολιτικό και γεωπολιτικό υπόβαθρο των οικονομικών σχέσεων καθίστανται παράμετροι κρίσιμοι, με ιδιαίτερη πολιτική αξία για την ακεραιότητα και την αυτονομία του ευρωπαϊκού χώρου,
