IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

   Οι ψηφοφόροι των ομόσπονδων κρατιδίων δείχνουν τον "μεγάλο συνασπισμό” στο Βερολίνο – και οι πρωταγωνιστές του "μεγάλου συνασπισμού” δείχνουν τις ιδιαιτερότητες των κρατιδίων (ή τον Ζέεχοφερ). Η Έσση του χαμηλότερου παγγερμανικά ποσοστού ανεργίας δεν μπορεί να θεωρηθεί ως περιοχή εκρηκτικών προβλημάτων ή συσσωρευμένης κοινωνικής δυσαρέσκειας. Όμως και αυτή (άλλοτε προπύργιο των Σοσιαλδημοκρατών και υπό την διακυβέρνηση τις τελευταίες δύο δεκαετίες των Χριστιανοδημοκρατών) ακολούθησε το ρεύμα του κατακερματισμού της πολιτικής σκηνής και της αποδυνάμωσης των δύο πάλαι ποτέ "λαϊκών κομμάτων”. Δύο εβδομάδες μετά τις εκλογές της Βαυαρίας, η καγκελάριος Μέρκελ και οι εταίροι της βρίσκονται αντιμέτωποι με άλλο ένα μήνυμα αποδοκιμασίας, το οποίο εκ των προτέρων έχουν επιχειρήσει να υποβαθμίσουν, κάνοντας λόγο για "τοπικές ιδιαιτερότητες” από τις οποίες δεν μπορούν ευθύγραμμα να εξαχθούν πολιτικά συμπεράσμα σε ομοσπονδιακό επίπεδο. Επιπλέον, ανάγοντας...

LOUISA GOULIAMAKI VIA GETTY IMAGES Τα τελευταία χρόνια έχουμε γίνει μάρτυρες μιας προσπάθειας μετατόπισης εμφάσεων σε σχέση με τις πολιτικές μνήμης του επίσημου κράτους, αλλά και φορέων που για διάφορους λόγους, και πάντως όχι μόνον ιδεολογικούς, ευθυγραμμίζονται με την «αναθεωρητική» σχολή σκέψης.Πρόκειται για την αμφισβήτηση της αξίας της δημόσιας μνήμης της 28ης Οκτωβρίου 1940, ως ημέρας έναρξης της ένοπλης αντίστασης κατά των δυνάμεων του Άξονα, και υποκατάστασής της από την 12η Οκτωβρίου, της ημερομηνίας της συντεταγμένης αποχώρησης των γερμανικών στρατευμάτων από την Αθήνα κατά τη διάρκεια του πολέμου, χωρίς να υπάρχει ούτε μάχη, ούτε γερμανική ήττα, ούτε συνθηκολόγηση. Η αμφισβήτηση της 28ης Οκτωβρίου ως ημέρας εθνικής μνήμης, δηλ. ως εθνικής επετείου, δεν είναι κάτι καινούριο. Σε έναν κύκλο διανοητών που αυτοπροσδιορίζονται ως «αριστεροί» ή «προoδευτικοί» η αξία αυτής της επετείου, και όχι μόνον αυτής, αμφισβητείται εδώ και δεκαετίες, κυρίως στο όνομα της προώθησης...

Η Τουρκία είναι μία εκ των νικητριών χωρών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου εισερχόμενη σε αυτόν το Φεβρουάριο του 1945, μόλις δύο μήνες πριν την οριστική λήξη του. Η αναίμακτη αυτή συμμετοχή είχε ως αποτέλεσμα αφ’ ενός να λάβει μερίδιο της αμερικανικής βοήθειας μετά τον πόλεμο, αφ’ ετέρου να θεωρεί εαυτόν –δια στόματος Αχμέτ Νταβούτογλου– αδικημένη επειδή δεν προσάρτησε τα Δωδεκάνησα. Η επόμενη ημέρα της Συνθήκης της Λωζάνης βρήκε τη νεοϊδρυόμενη Α’ Τουρκική Δημοκρατία απολύτως καθημαγμένη. Τα κεμαλικά στρατεύματα είχαν καταφέρει μία μεγάλη νίκη στο πεδίο της μάχης, αλλά το κόστος υπήρξε τεράστιο, με τις επιπτώσεις εκείνων των γεγονότων να είναι εμφανείς έως και σήμερα. Η οικονομία ήταν κατεστραμμένη, η γραφειοκρατία ανύπαρκτη και κυρίως η ανθρωπολογία απολύτως κατακερματισμένη, με την αίσθηση του ανήκειν σε μια κοινή εθνική ταυτότητα να αποτελεί τη μεγαλύτερη πρόκληση των επομένων ετών. Σε αυτό το πλαίσιο, ο Κεμάλ επέλεξε την ουδετερότητα ως στρατηγική επιλογή της Τουρκίας όσο...

(Από τον «Ερμή») «Ολόκληρη η δεκαετία του 1930 ήταν μια προπαρασκευή για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος τυπικά ξεκίνησε την 1η Σεπτεμβρίου 1939, όταν η Γερμανία εισέβαλε στην Πολωνία, διάρκεσε σχεδόν εφτά χρόνια και έληξε στις 9 Μαΐου 1945, με την κατάληψη του Βερολίνου από τους σοβιετικούς. Για την Ευρώπη, γιατί η Ιαπωνία συνθηκολόγησε τον Αύγουστο, μετά τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι» «Γιατί λέτε τυπικά το 1939;» «Γιατί είχαν προηγηθεί πολλά, τα οποία είχαν άμεση σχέση. Η εισβολή της Ιταλίας στην Αιθιοπία, τον Οκτώβρη του 1935. Ο Ισπανικός Εμφύλιος, που ξεκίνησε τον Ιούλιο του 1936 και στον οποίο πήρε μέρος με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ολόκληρη η Ευρώπη, ως τη λήξη του στα 1939. Ακόμα και η Ελλάδα, η οποία συμμετείχε άμεσα με εθελοντές ή έμμεσα πουλώντας πυρομαχικά στη νόμιμη Ισπανική κυβέρνηση, μετά από άδεια του Μεταξά. Τον Οκτώβρη του 1936 συμφωνήθηκε η δημιουργία του Άξονα Γερμανίας – Ιταλίας. Και ένα μήνα μετά η συμμαχία της Γερμανίας με την Ιαπωνία. Οι διεργ...