IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Μετά το μνημόνιο, που ευτυχώς κανείς δεν το εμποδίζει να ολοκληρωθεί και το πλεόνασμα που φουσκώνει και αυξάνει με τις ώρες πια και όχι με τις ημέρες, την Παρασκευή είχαμε κι άλλα καλά νέα για τον τόπο αυτόν. Τελείωσε ένα ακόμη δράμα της σημερινής Ελλάδας και πάει να στηθεί ντεκόρ παραδείσου σ’ αυτά τα χώματα. Αθώοι όσοι εκεί στην Άρση Βαρών είχαν κατηγορηθεί ότι αντί να παραγγείλουν στην Κίνα βιταμίνες και αθώες πρωτεΐνες, παρήγγειλαν ουσίες που σε κάνουν παράνομα πιο δυνατό και ανοξείδωτο. Και οι άλλοι, που εκτός από τα ξύδια της τελευταίας στιγμής, κατέβασαν τις ουσίες των Κινέζων αμάσητες και χωρίς να ρωτήσουν τι τους έδωσαν και αυτοί αθώοι. Όχι, δεν συνέβη ποτέ κάτι βρώμικο. Συνέβη αλλιώς, και το γράφω όπως εγώ το κατάλαβα. Ήλθε ένα πακέτο από την Κίνα, όλα στα κινέζικα γραμμένα απ’ έξω, ακόμη και τα ονόματα των παραληπτών από όσο συμπεραίνει κάθε λογικός άνθρωπος. Και ούτε καν στα κεφαλαία κινέζικα, που απ’ όσο ξέρω, από άλλες γλώσσες τουλάχιστον είναι πιο εύκολα να τα δι

NΑΙ!   ΜΠΟΡΟΥΜΕ ! ''Athens 2004'' Opening Ceremony  Welcome

(1) ΑΘΗΝΑ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ «Εδώ δεν είναι Ελλάδα. Εδώ είναι Οµόνοια» Σαν πέσει η νύχτα, στο κέντρο της πόλης ξαγρυπνά µια άλλη Αθήνα. Τα στόρια κατεβαίνουν και οι δρόµοι γύρω από την Οµόνοια δεν µυρίζουν µπαχάρια, αλλά ούρα. Τα στέκια αλλάζουν και ο συνωστισµός του εθισµού, της απόγνωσης και του λευκού θανάτου µεταφέρεται στο ηµίφως των στοών... Στην πλατεία µια µικρόσωµη γυναίκα ψάχνει για «αποφάγια». Μας συστήνεται ως Δήµητρα, 43 ετών, από την Κόρινθο. Συµµετείχε στο πρόγραµµα του ΟΚΑΝΑ, αλλά αποβλήθηκε για έναν χρόνο επειδή συνέχιζε να παίρνει ναρκωτικά. Κοιτάει χάµω για κάποιο ξεχασµένο σκονάκι. «Είµαι 23 χρόνια στους δρόµους. Πιο παλιά δεν ήταν έτσι η Οµόνοια. Εχουµε περάσει πολύ καλές εποχές. Τώρα τα χάλια τα βλέπετε. Εχουν έρθει όλοι αυτοί οι ξένοι και είναι φρίκη. Τους λέµε, εδώ είναι Ελλάδα και µας απαντούν, “εδώ είναι Οµόνοια”», λέει. Τα ρούχα τους έχουν µουσκέψει. Εδώ και δέκα λεπτά η βροχή ραπίζει την Οµόνοια. Οι δύο άντρες όµως παραµένουν στην άδεια πλατεία. Αµίλητοι.

  Athens-Olympic Village Από πρότυπος οικισμός, σχεδόν... γκέτο Μια πληγή που χαίνει είναι το Ολυμπιακό Χωριό. Ενα ημιτελές κακέκτυπο πρότυπου οικισμού μεταξύ βιομηχανιών, στρατιωτικών εγκαταστάσεων και χωραφιών με 9.000 εγκλωβισμένους κατοίκους, εκ των οποίων 1.700 παιδιά. Κακοτεχνίες σε σπίτια και κοινόχρηστους χώρους, σπασμένες λάμπες, ραγισμένα πεζοδρόμια και οδοστρώματα, ταμπέλες με τις ονομασίες των δρόμων πιασμένες πρόχειρα με σύρμα, συντριβάνια με λιμνάζοντα νερά, παγκάκια χωρίς κάθισμα σε βρώμικες πλατείες, σπασμένες παιδικές χαρές, ξερά φυτά και δέντρα στην πράσινη ζώνη των 220 στεμμ. κόστους 5 εκατ. ευρώ. Τα 800 παιδιά του δημοτικού μοιράζονται σε σχολικές αίθουσες και 6 κοντέινερ και οι 700 μαθητές γυμνασίου-λυκείου στριμώχνονται σ’ ένα κτίριο, ενώ σε προαύλιο σχολείου είναι εγκατεστημένος υποσταθμός της ΔΕΗ. Χωρίς μαγαζιά -όσα νοικιάστηκαν, στη συνέχεια έκλεισαν-, χωρίς επαρκείς συγκοινωνίες ή υπηρεσίες καθαριότητας, αφού το χωριό των 2.291 κατοικιών δεν ενσωμ

Στα σκουπίδια... τα διαμάντια του 2004 Παρασκευή 13 Αυγούστου 2004 - Παρασκευή 13 Αυγούστου 2010: Εξι χρόνια μετά από την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, που απέσπασε τα διθυραμβικά σχόλια όλης της υφηλίου, η χώρα μας περνά μία από τις χειρότερες κρίσεις της ιστορίας της. Και η διοργάνωση, που έκανε περήφανους όλους τους Ελληνες, είναι σαν να μην έγινε ποτέ! Τι απέμεινε, λοιπόν, από την τεράστια αίγλη εκείνων των 15 ημερών; Καμένο πράσινο, εγκαταλειμμένες εγκαταστάσεις και ελάχιστες από τις 17 συνολικά να έχουν αθλητική δραστηριότητα. Αποτέλεσμα, η Αθήνα να αποτελεί για άλλη μία φορά παράδειγμα προς αποφυγή παγκοσμίως όσον αφορά την αξιοποίηση των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων. Παραχωρήσεις που δεν προχωρούν κυρίως λόγω προσφυγών στο ΣτΕ, αν και οι παραχωρησιούχοι πληρώνουν μισθώματα στην Ολυμπιακά Ακίνητα ΑΕ, στάδια που μετατρέπονται σε εμπορικά κέντρα, ένα θαλάσσιο μέτωπο που παρέμεινε ανεκμετάλλευτο και γέμισε πάλι σκουπίδια. Χρήματα που σπαταλήθηκαν