IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

(...) Φοβάμαι, και εύχομαι να μην έχω δίκαιο, για το  ότι η εξέλιξη με τη δραχμή, θα είναι πανομοιότυπη με αυτήν του " κουρέματος".  Δηλαδή, θα γίνει με πρωτοβουλία των εταίρων μας, σε χρόνο και με όρους που συμφέρουν σ' αυτούς και που καταστρέφουν το Έθνος. Μπορεί, αλήθεια, να υπάρχουν πολλοί ανάμεσά μας, που να αδυνατούν να δουν  ότι ακριβώς αυτό  είναι το σενάριο που μας μεθοδεύουν οι δανειστές/εταίροι μας, και γι αυτό βιάζονται, τόσο μα τόσο, να τελειώσει το ξεπούλημα ολόκληρης της Ελλάδας;;;    (...) Σκίτσο του Γ.ΙΩΑΝΝΟΥ Η Κυβέρνηση αποφεύγει, όπως ο διάβολος το λιβάνι, να  ασχοληθεί  με θέματα, ζωτικά, έστω κι αν αυτά  θα έλεγα  ότι είναι  θέματα ζωής και θανάτου για την Ελλάδα. Ένα απ’ αυτά είναι κατεξοχήν και το θέμα της  επιστροφής στη δραχμή, για την περίπτωση της οποίας, όσο κι αν είναι απίστευτο,  δεν υπάρχει ούτε μια επίσημη και σοβαρή μελέτη για τα αναμενόμενα πλεονεκτήματα και τους απειλούμενους κινδύνους. Αντιθέτως, υπάρχει σωρεία άκρως α

Με τίτλο «Τα επόμενα 50 χρόνια στην Ελλάδα », η εφημερίδα Wall Street Journal, δημοσιεύει εκτενές κύριο άρθρο για τη χώρα, διερωτώμενη πώς θα τερματιστεί το καθεστώς «των αιώνιων, κυλιόμενων δανείων». «Στην ετήσια σύνοδο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Ουάσιγκτον, ενώ το αδιέξοδο στις ΗΠΑ ως προς τον προϋπολογισμό θα είναι το πρώτο θέμα στην ατζέντα, η Ελλάδα δεν θα βρίσκεται σε πολύ χαμηλότερη θέση» αναφέρει το άρθρο και συνεχίζει: « Το μικρό πλεόνασμα στον προϋπολογισμό της ελληνικής κυβέρνησης φέτος, είναι εν μέρει το αποτέλεσμα της καθυστέρησης στην επιστροφή φόρων και της πληρωμής λογαριασμών σε ιδιώτες εργολάβους και προμηθευτές». «Οι κατασχέσεις περιουσιών μπορεί να είναι ένας από τους λόγους, για τους οποίους το ελληνικό Υπουργείο Οικονομικών προβλέπει υψηλότερα εισοδήματα κατά το προσεχές έτος, χάρη σε μια αύξηση της «φορολογικής συμμόρφωσης» σημειώνει η Wall Street Journal ενώ χαρακτηρίζει ως «το πραγματικό μελανό σημείο για το μέλλον της χώρας, το κρατι

(...) Το παρασκήνιο της «ελληνικής διάσωσης» είναι πλέον στο φως. Η αυτοκριτική, οι διαρροές, οι τοποθετήσεις, αφήνουν ελάχιστα πια στη σφαίρα των υποθέσεων. Πριν από το πρώτο Μνημόνιο, το Ταμείο συναίνεσε ώστε η αρχιτεκτονική της ελληνικής στήριξης να είναι προσανατολισμένη στο «ευρύτερο καλό»: την προστασία του τραπεζικού πυρήνα της Ευρωζώνης για την αποτροπή της συστημικής εξάπλωσης της κρίσης. Στα τέλη του 2012, πάλι το ΔΝΤ συναίνεσε δημόσια σε μια «μπακαλίστικα» αισιόδοξη προβολή του ελληνικού χρέους και δεν τάραξε εκλογικά τη δεσπόζουσα κυβέρνηση της Ευρωζώνης. Και οι δύο υποχωρήσεις έγιναν στη βάση της δέσμευσης ότι μετά τις από κοινού «πρώτες βοήθειες» οι ευρωπαϊκοί μηχανισμοί θα αναλάμβαναν μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης απέναντι στην Ελλάδα.  (Στο κάτω κάτω, καθώς η «στρατηγική του ευρύτερου καλού» προκάλεσε δυσανάλογη ζημία στην Ελλάδα, λογικό είναι να υπάρξει ιδιαίτερη στήριξη σε αυτόν που έβγαλε το φίδι από την τρύπα.) Κάποιος όμως εξακολουθεί να σφυρίζει αδιάφορα... 

  Σκίτσο του Γ.ΚΑΛΑΙΤΖΗ Στην ''Εφημερίδα των συντακτών'' Αυτές τις μέρες παίζεται ένα περίεργο πολιτικό και οικονομικό παιχνίδι. Τρία εντελώς διαφορετικά πράγματα σκόπιμα ή όχι μπερδεύονται σε ένα πολιτικό παιχνίδι που μπορεί να καταλήξει άσχημα καθώς ένας από τους βασικούς “παίκτες”, το ΔΝΤ δεν έχει πει ακόμα ούτε την πρώτη, ούτε την τελευταία του λέξη. Ποια είναι τα τρία “κενά” που πρέπει να... γεμίσουν; Είναι το χρηματοδοτικό κενό, το δημοσιονομικό κενό και το "κενό" που πρέπει να κλείσει από την νέα αναδιάρθρωση στο χρέος.  Και τα τρία “κενά” πρέπει να έχουν γεμίσει με απαντήσεις Διαβάστε το υπόλοιπο κείμενο   από τον Νοέμβριο (αναλυτικό ρεπορτάζ στο Κεφάλαιο το Σάββατο 12/10) μέχρι την άνοιξη, αλλά από διαφορετικά "υποκείμενα".  Το δημοσιονομικό "κενό" π ρέπει να απαντηθεί από την Κυβέρνηση με αυτά που έχει δεσμευθεί, δηλαδή τα περιβόητα διαρθρωτικά "προαπαιτούμενα" και επιπλέον μέτρα που θα βγάλ

Σκίτσο του Γιάννη Ιωάννου- «EΘΝΟΣ» 9/10 Κανονικά θα έπρεπε να έχουν σηκωθεί και οι πέτρες μετά τις χθεσινές αποκαλύψεις της WSJ για τα όσα συνέβησαν την άνοιξη του 2010 εις βάρος της Ελλάδας: πιστοποιείται πλέον με τον πιο απόλυτο τρόπο ότι το «πρόγραμμα σωτηρίας» της χώρας ουδεμία σχέση είχε με τη δική της «σωτηρία», αλλά αφορούσε αποκλειστικά ξένες τράπεζες και τη σταθερότητα του ευρώ, με την Ελλάδα όμως σε ρόλο θύματος και με κεντρικό σχεδιαστή το Βερολίνο. Είναι καινούργια όλα αυτά; Ασφαλώς όχι: γράφτηκαν εδώ αμέτρητες φορές ήδη από εκείνη την εποχή, προκαλώντας συχνά την έξαλλη αντίδραση πολλών. Δεν είναι νέα. Όμως, σήμερα έρχονται πια και αποδείξεις, για κάτι που ήταν εξαρχής ορατό αν φυσικά κάποιος είναι αφενός σε θέση να αντιληφθεί τη διεθνή πραγματικότητα και δεν έχει, αφετέρου, άλλου είδους «διόπτρες» στην ανάλυσή του.  Φυσικά, η Ελλάδα έκανε για μία ακόμα φορά ότι δεν άκουσε τίποτα για όλα αυτά – όχι ότι θα περίμενε κανείς κάτι διαφορετικό. Η χώρα όχ

(...) Η ακραία δημοσιονομική εξυγίανση στα μέσα  μιας μεγάλης ύφεσης μπορεί να έχει μόνο ακραίες συνέπειες στην παραγωγή, οδηγώντας σε μαζικό κλείσιμο μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, στη διόγκωση της ανεργίας, στη διεύρυνση της φτώχειας, στη μαζική απώλεια της εμπιστοσύνης στους πολιτικούς και τους κοινωνικούς θεσμούς, στην κοινωνική αταξία, και πιθανότατα στο ξέσπασμα της πολιτικής βίας. Στην πραγματικότητα, αυτό ακριβώς λαμβάνει χώρα στην Ελλάδα τα τελευταία τριάμισι χρόνια καθώς η δημοσιονομική σαδιστική βιαιότητα εντείνεται από τη μια χρονιά στην άλλη χωρίς εμφανές τέλος στον ορίζοντα. Η Ελλάδα έχει όλα τα κατάλληλα συστατικά για μια άλλη Δημοκρατία της Βαϊμάρης. (...) Σκίτσο του Μιχάλη Κουντούρη   στην Εφημερίδα των Συντακτών   1. Δημοσιονομικός σαδισμός και η φάρσα της μείωσης του ελλείμματος  Η ανεργία στην Ελλάδα σκαρφάλωσε στο 27,9%, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία που δημοσιεύθηκαν από την Ελληνική Στατιστική Αρχή, η εθνική παραγωγή μειώθηκε κατ

photo: ►CubaGallery@Flickr Επιμήκυνση αποπληρωμών με παράλληλη μείωση επιτοκίου εστί «κούρεμα» χρέους. (1) Αυτό το γνωρίζει όποιος έχει δανείσει ή δανειστεί. Όσοι λοιπόν διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους ότι η Ελλάς δεν έχει ανάγκη κουρέματος χρέους επειδή θα γίνει επιμήκυνση με παράλληλη μείωση επιτοκίου (βλ. πρόσφατα δημοσιεύματα «αναλυτών», της Alpha Bank κ.λπ.) είτε είναι αδαείς είτε προσπαθούν, άλλη μια φορά, να παραπλανήσουν. Όπερ μεθερμηνευόμενον, ένα τρίτο κούρεμα ήταν δεδομένο από την ώρα που συμφωνήθηκε το δεύτερο (πέρσι τον Δεκέμβρη – με την επονομασία «επαναγορά χρέους»). Κι ήταν δεδομένο, όπως και το πρώτο (το PSI), για έναν απλούστατο λόγο (που επαναλαμβάνω συνεχώς από τον Μάρτιο του 2010 εδώ στο protagon): το ελληνικό κράτος πτώχευσε περί τα τέλη του 2009 οριστικά και αμετάκλητα. Τα μνημονιακά δάνεια το μόνο που μπορούσαν να καταφέρουν ήταν να καθυστερήσουν τη χρονική στιγμή που οι ηγέτες μας, Έλληνες και (ιδίως) ξένοι, θα παραδέχονταν αυτή την πραγματικότητα.

Μα δεν φοβούνται ότι πιέζοντας για νέο μνημόνιο θα προκαλέσουν πρόωρες εκλογές;  Οπως όλα δείχνουν, το Βερολίνο δεν φοβάται πια ένα ελληνικό κυβερνητικό ατύχημα. Αντίθετα, όπως τονίζουν ενημερωμένες διπλωματικές πηγές, θεωρεί αναγκαίο να υπάρξει καθαρό πολιτικό τοπίο εδώ ενόψει της υπογραφής νέου μνημονίου στη διάρκεια του 2014, το οποίο προανήγγειλαν Μέρκελ-Σόιμπλε-Ρεν-Ντάισελμπλουμ. Αυτό μπορεί να προκύψει είτε με νωπή εντολή για την παρούσα κυβέρνηση, είτε με σχηματισμό άλλης διευρυμένης κυβέρνησης από την υπάρχουσα κοινοβουλευτική πλειοψηφία, είτε με την επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ που, δυνητικά, όπως ελπίζουν στις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, θα προσαρμοστεί στους ευρωπαϊκούς κανόνες (με ό,τι αυτό σημαίνει κατά την αντίληψη του Βερολίνου). Σύμφωνα με αυτές τις εκτιμήσεις, η επίσκεψη του Σοσιαλδημοκράτη Ασμουσεν της ΕΚΤ στην Αθήνα ήταν ακριβώς μίας προσπάθεια ανίχνευσης των προθέσεων των πρωταγωνιστών στο ελληνικό πολιτικό παιχνίδι και για το λόγο αυτό ζήτησε να συναντηθεί μ

1. Τρεις γενιές θα ξεπληρώνουν χρέη Διαβάζοντας την τελευταία πολυσέλιδη έκθεση του Διεθνούς Νομισμα­τικού Τα­­­­­­­­­μείου και μελετώντας τις δηλώσεις του επικεφαλής της αποστολής στην Αθή­να, Πολ Τόμσεν, ο καθένας μπορεί να διακρίνει την αγωνία που εκπέμπεται για τη μεγάλη πιθανότητα « να μη βγεί » το πρό­γραμ­­­­­­μα - αυτή τη χαρακτηριστική φράση χρησιμοποιούν στην Ουά­σιγ­­­­­­κτον για να αποφύγουν τη λέξη αποτυχία. Τούτη τη φορά κατέφυγα σε σημαντικό οικονομολόγο, ο οποίος τελικά υποστηρίζει την άποψη που σχηματίσαμε εμείς οι αδαείς για τα περί της παγκόσμιας οικονομίας. Χρησιμοποιώντας απλά μαθηματικά απάντησε στο ερώτημα-απορία που έχουμε όλοι: πόσα χρόνια θα απαιτηθούν για να ξεπληρώσει η Ελλάδα τα χρέη της. Δεν ανέφερε αριθμό, αλλά η απάντησή του είναι συγκλονιστική: «αυτή η γενιά, η επόμενη και φοβάμαι και η μεθεπόμενη». Η προειδοποίηση του Ταμείου για το νέο χρηματοδοτικό κενό και η έκκληση όλων των στελεχών του που ασχολούνται με τη χώρα μας προ τ