IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Η «γεωπολιτική του κορωνοϊού» και η «νέα κανονικότητα». Τεστ αντοχής για την παγκοσμιοποίηση – Η επιστροφή του έθνους – κράτους και η ενίσχυση της γεωπολιτικής διαμάχης.   Η εμφάνιση του «αόρατου εχθρού» των ημερών μας, του κορωνοϊού, δεν θα έχει συνέπειες μόνο σε θέματα υγείας και κοινωνικής οργάνωσης σε όλον τον πλανήτη. Σύμφωνα με κορυφαίους αναλυτές, θα μπορούσε να προκαλέσει βαθιές επιπτώσεις σε γεωπολιτικό επίπεδο και να δοκιμάσει τις αντοχές της παγκοσμιοποίησης, ενός οικονομικού και κοινωνικού μοντέλου που πανηγυρικά επικράτησε μετά το τέλος του διπολισμού τη δεκαετία του 1990. Κοροναϊός : Εφιάλτης χωρίς τέλος για την οικονομία όλων των χωρών Ηδη, μια σειρά από νέες τάσεις έχουν αρχίσει να διαμορφώνονται σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, όπως π.χ. η ενίσχυση του έθνους-κράτους και η ένταση της αντιπαράθεσης Ηνωμένων Πολιτειών – Κίνας. Αν προστεθεί σε αυτά το έλλειμμα ηγεσίας που έχει εμφανιστεί σε πολλές χώρες – με κορυφαίο παράδειγμα την ανεύθυνη σ

Πάρτι στις ΗΠΑ: Σε ένα πικ-νικ για τον εορτασμό της 4ης Ιουλίου στο Μπρούκλιν, στη Νέα Υόρκη, τον Ιούλιο του 2018. Christopher Lee / The New York Times  Γιατί ο εθνικισμός λειτουργεί. Και γιατί δεν εξαφανίζεται. Ο εθνικισμός δεν είναι ένα παράλογο αίσθημα που μπορεί να εκδιωχθεί από την σύγχρονη πολιτική μέσω της διαφωτιστικής εκπαίδευσης˙ είναι μια από τις θεμελιώδεις αρχές του σύγχρονου κόσμου και είναι ευρύτερα αποδεκτός από όσο αναγνωρίζουν οι επικριτές του.  Με λίγες εξαιρέσεις, είμαστε σήμερα όλοι εθνικιστές. Ο εθνικισμός έχει κακή φήμη σήμερα. Στο μυαλό πολλών μορφωμένων Δυτικών, αποτελεί μια επικίνδυνη ιδεολογία [1]. Μερικοί αναγνωρίζουν τις αρετές του πατριωτισμού, που θεωρείται ως η καλοπροαίρετη αγάπη για την πατρίδα˙ την ίδια στιγμή, βλέπουν τον εθνικισμό ως στενόμυαλο [2] και ανήθικο, ως ότι προωθεί την τυφλή πίστη σε μια χώρα πάνω από τις βαθύτερες δεσμεύσεις της δικαιοσύνης και της ανθρωπότητας. Σε μια ομιλία τον Ιανουάριο του 2019 στο διπλωματικό σώμα

 Από έναν «πολιτισμό συνόρων» στα «σύνορα των πολιτισμών». Τα σύνορα της τουρκικής καρδιάς και το κατασκεύασμα της Βόρειας Μακεδονίας*. Η γενική πολιτισμική κατηγορία του «χαλιφάτου» είναι ακόμη «ζωντανή» ως ιδεατό σχέδιο στις καρδιές και τους εγκεφάλους πολλών Τούρκων πολιτών, αν και στην πράξη ζουν σε ένα κοσμικό κράτος, δεσμευμένο σε διεθνείς ιδεολογικούς περιορισμούς με σημείο αναφοράς το φορτίο νοημάτων, θεσμών και πρακτικών που εν συντομία αποκαλείται Δυτικός πολιτισμός. Οι επίκαιρες συζητήσεις για την επεκτατικότητα της σύγχρονης Τουρκίας ή τον εθνικιστικό φανατισμό στην Βόρεια Μακεδονία αναδεικνύουν την ευρύτητα χρήσης και κατάχρησης της έννοιας των συνόρων. Τα τελευταία δύνανται να αποτελέσουν συγχρόνως όχι μόνο εγγυήσεις του διεθνούς δικαίου στο πλαίσιο της νομιμότητας και αλληλο-αναγνώρισης των εθνών-κρατών ή διαύλους εμπορίου και οικονομικής μεγέθυνσης υπό την οπτική των διεθνών επενδύσεων και της παγκόσμιας ανάπτυξης, αλλά και εργαλεία προπαγάνδας, διεκδίκη